Bon Jovi – What About Now
Island Records, 2013
Bon Jovi. Als je van mijn leeftijd bent, nog net aan de goede kant van de 35, dan waren dat toch wel de muziekhelden op de basisschool. En wedden dat je tijdens de playbackshow met een gefiguurzaagde gitaar Livin’ On A Prayer, You Give Love A Bad Name of Bad Medicine hebt “gedaan” om indruk te maken op de meisjes? En natuurlijk was een paar jaar later Iron Maiden, Metallica en Guns N’ Roses veel interessanter, maar waren albums als Keep The Faith en toch ook wel These Days best de moeite waard. Niet in de laatste plaats door de gloedvolle ballads als Always of Bed Of Roses waarop je heimelijk fantaseerde over dat ongrijpbare meisje. Want die leeftijd had je inmiddels. Toch?
Enfin, genoeg gezwijmeld over vervlogen tijden. Bon Jovi anno 2013 kan mij allang niet meer bekoren. En wanneer ik stiekem in mijn vriendengroep peil ervaar ik hetzelfde. Bon Jovi is al even niet meer die stadionact die enthousiaste meezingrockers afwisselt met topballads. What About Now is middle-of-the-roadmeuk. Ik kan er helaas niet meer van maken. De nummers zijn nietszeggend, de composities hebben helemaal niets om het lijf en lijken rechtstreeks uit de koker te komen van het volk dat ook muziek schrijft voor winnaars van talentenjachten als Idols. Het is vluchtig en anoniem. Alleen de stem van Jon herinnert je eraan dat wij hier te maken hebben met Bon Jovi. Een band die, hoe je het ook wendt of keert, in een grijs verleden een eigen gezicht had. Waarom dan deze plaat? Voor mij is het gissen, maar het antwoord geven de heren waarschijnlijk in de openingstrack.
De overduidelijk met een positieve insteek geschreven nummers als Army Of One of Amen zijn net zo nep als de “aanstekelijke lach” van Linda de Mol tijdens Ik Hou van Holland. Om snel over te slaan, om snel te vergeten in de hoop dat het tijdens What About Now beter wordt. Helaas, de plaat bestaat slechts uit twaalf, gelukkig korte niemandalletjes en als je pech hebt op de bonusversie zestien.
Jon vraagt het zich zelf al af in What’s Left Of Me. “Does anybody want what’s left of me?” Nou nee, Jon. Hooguit die stereotype huisvrouwen voor wie je overduidelijk muziek aan het maken bent. Ze zullen je concerten bezoeken met manlief, maar het shirtje gaat (gelukkig) niet meer omhoog. Als je begrijpt wat ik bedoel. De zwaartekracht heeft zijn werk gedaan. En de tand des tijds heeft aangetoond dat bands als Gotthard hun grote voorbeeld muzikaal (nee, niet commercieel) voorbij zijn gehold. Ik druk ondertussen Keep The Faith er nog eens in. En wanneer ik naar een nummer als Dry County luister weet ik weer wat ik ooit in de band zag. Waarom? Omdat het kan!
Tracklisting:
- Because We Can
- I’m With You
- What About Now
- Pictures Of You
- Amen
- That’s What The Water Made Me
- What’s Left Of Me
- Army Of One
- Thick As Thieves
- Beautiful World
- Room At The End of The World
- The Fighter
- With These Two Hands (bonus)
- Not Running Anymore (bonus)
- Old Habits Die Hard(bonus)
- Every Road Leads Home To You (bonus)
Line-up:
- Tico Torres – drums
- Richie Sambora – gitaar, zang
- Jon Bon Jovi – gitaar, zang
- David Bryan – toetsen
Links: