Holy Grail – Ride The Void
Nuclear blast, 2013
Het verhaal moge bekend zijn. In 2008 brengt White Wizzard in eigen beheer een titelloze EP uit. Als Earache die EP een jaar later opnieuw uitbrengt (als High Speed GTO) heeft bassist Jon Leon inmiddels de rest van de line-up buiten gebonjourd. De vechtscheiding wordt met het nodige moddergooien in de pers uitgevochten en Leon wordt nog even flink te kakken gezet als blijkt dat de website van White Wizzard doodleuk doorgeschakeld wordt naar die van de nieuwe band van de ex-leden: Holy Grail. Inmiddels is het 2013, is de storm gaan liggen en heeft Leon al meer bandleden versleten dan onderbroeken.
Holy Grail is na een EP en een langspeler inmiddels toe aan zijn derde release. De stijl is dezelfde gebleven als bij hun vorige band: pure heavy metal met veel gevoel voor melodie. Maar waar White Wizzard nog steeds zwaar schatplichtig is aan Iron Maiden, kijkt Holy Grail meer vooruit. De band klinkt een stuk moderner en vlotter, maar verliest toch nergens het authentieke karakter uit het oog. De band veroorlooft zich soms uitstapjes richting thrash, maar die zijn eerder lichtvoetig te noemen. Hét uithangbord is ongetwijfeld zanger James-Paul Luna die met zijn jeugdige enthousiasme de rest van de band schijnbaar tot veel spelvreugde weet te verleiden.
Ride the Void is een sterke heavy metal-plaat waar de songs centraal staan en die een grote dosis optimisme uitstraalt. Holy Grail staat met één been in de rijke heavy metal-traditie, maar heeft ook oog voor de toekomst. Wie net als ik voorganger Crisis in Utopia te gek vond, kan Ride The Void blindelings aanschaffen.
Tracklisting:
- Archeus
- Bestia Triumphans
- Dark Passenger
- Bleeding Stone
- Ride The Void
- Too Decayed To Wait
- Crosswinds
- Take It To The Grave
- Sleep Of Virtue
- Silence The Scream
- The Great Artifice
- Wake Me When It’s Over
- Rains Of Sorrow
Line-up:
- Blake Mount – Bass
- Tyler Meahl – Drums
- Eli Santana – Guitars
- James-Paul Luna – Vocals
- Alex Lee – Guitars
Links: