Arbrynth – Arbrynth
Eigen Beheer, 2012
Sommige bands zijn duidelijk erg ambitieus als het op de verspreiding van hun debuut aankomt. Arbrynth komt uit Australië, brengt in eigen beheer even een album uit en stuurt het de wereld rond tot bij ons. Het levert ons een mix van melodische death, veelal rustigere prog en folkerige middenstukjes.
Het is zeker niet huilen met de pet op, maar tandenknarsen zal je wellicht wel beginnen doen bij het beluisteren van de debuutplaat van dit viertal. Het ligt naar mijn gevoel allemaal wat in elkaars weg, deze agressieve drumlijnen met zware vocalen tegenover het vrolijkere, rustgevende aspect met zachtere prog en tintelende folk. Opener Amidst The Ruin valt al meteen met de deur in huis: atmosferische gitaren die best wat fundament van Neige en Agalloch meepikken, maar dit alles komt toch zo stroef over door de wisselwerking met de behoorlijke simpele melodische death. De band veinst hier en daar wat ontploffingen, maar eigenlijk stoort me dat aspect meer dan dat het deze muziek krachtiger maakt.
Vervolgens ook wat vraagtekens bij deze erg knappe cleane zanglijnen, hoewel misschien hier en daar lichtjes uit de toon gezongen wordt. Het balanceert wat tussen de stijlen van Thurisaz en moderne Katatonia en gaat op Words of The Wind zelfs al richting Porcupine Tree. Mooi op de rustige momenten en leuk om dat typische Opeth-klimaat te bezoeken, maar als je vervolgens deze melodische death ernaast legt dan voel je pas hoe gebrekkig deze Australiërs klinken in vergelijking met de Zweedse grootmeesters. Te droog, langgerekt en misschien met intervallen die structureel net niet goed genoeg werden uitgekiend. Nog geen voer voor de elite binnen het genre, maar dus wel een mooie middenmotor, als ten minste die vrouwelijke (?) zanglijnen op Blood Red Skies en Black Veil er niet bij waren geweest. Misschien zijn er hier wat Aboriginal-genen die de band parten spelen, in elk geval betekent het alles behalve een meerwaarde voor dit debuut.
Het lijkt harde taal, maar daarnaast zijn heel wat momenten op deze plaat ook zeker wel de moeite waard. Luister maar eens naar Words of The Wind en je hoort meteen wat een prachtige droomlandschappen dit gezelschap van down under kan neerplaatsen. Dat is zeker het sterkste punt van Arbrynth: die instrumentale perfectie en cleane, warme zoetigheid in de zang. Haast in de stijl van Souvenirs D’un Autre Monde, maar met een pak minder grillen als Alcest. De melodische death is echter nog wat te taai, hier en daar is nog wat verfijning nodig en bepaalde elementen, zoals dat vrouwelijke gekweel, is er gewoon teveel aan. Met wat prutswerk in de goede richting kan dit best eens een topper worden, maar die halte is momenteel nog ver weg.
Tracklisting:
- Amidst The Ruin
- Blood Red Skies
- At Rivers End
- The Raven
- Words of The Wind
- Black Veil
- Drinker of Worlds
Line-up:
- Tina – Bass, Vocals
- Junty – Drums, Percussion
- Pete – Guitars, Vocals
- Dodds – Guitars, Vocals
Links: