DieVanity – Ordinary Death of Something Beautiful
Logic(il)Logic Records, 2012
Na een EP enkele jaren terug vonden de Italianen van DieVanity dat het ook maar eens tijd werd om hun gothic rock op een full-length te draaien. Ordinary Death of Something Beautiful is het resultaat geworden en de band wil meteen in de verf zetten dat het om een evolutie van het geluid gaat. Het was me niet duidelijk of het ging om een vergelijking met de voorgaande EP of om een baanbrekende plaat binnen het genre. Na afloop ben ik er zeker van dat het wellicht om die eerste vorm van evolutie gaat.
De gothic stempel wordt op DieVanity het sterkst gedrukt door de typische zang van Federico. Flauw over de ganse lijn en enorm emotioneel geladen (denk H.I.M.). Dat is allemaal goed voor even, maar door die haast onafwisselende zangpatronen duikt de band wel in zekere zin een éénrichtingsstraat in. Instrumentaal duiken er zeker wat afwisselingen op, hoewel het allemaal wel binnen een relatief rustig gothic sfeertje blijft. The Flag doet het akoestisch, What We Call Love iets gevoeliger, maar vooral schotelt de band een matige en behoorlijk droge portie aan rockstukken naar voren. Hier en daar met een industrial onderlaagje of een sfeervolle gitaar, maar zonder dat er echt iets opmerkelijks gebeurt. Het is eigenlijk wachten tot Deadline iets brengt dat eigenlijk echt ergens naartoe werkt. Een beetje jammer van die storende drumlijn, want dit had de akoestische ster kunnen zijn op deze debuutplaat. Misschien nog met vallen en opstaan, ook op deze track, maar het einde biedt toch wel een duidelijkere climax dan bij de rest. Kill Vanity gooit er ook even een kinderstem in. Een leuk probeersel dat ook een eigen sfeertje meegeeft, maar jammer genoeg een unicum op deze plaat. Het experiment blijft de grote afwezige.
DieVanity rockt dus op behoorlijk emotionele wijze, met hier en daar een eigen probeersel maar nooit met originele stem. De sprankelende gitaren, de akoestische intermezzo’s op gitaar en de sfeervolle ballads gaan ook schuil achter deze behoorlijk clichématige emo-zang en uitgemelkte rocklijnen. Eéntje voor wie het nog aankan dus, voor mezelf komt hij onder het stof terecht.
Tracklisting:
- Insert Coin
- Curtains Fall
- Soldiers
- Promise In Words
- Deadline
- Kill Vanity
- The Flag
- Something Wrong
- What We Call Love
- A Chance To The Night
- Ordinary Death of Something Beautiful
Line-up:
- Federico Cardinale – Zang
- Andrea Machetta – Gitaar
- Anselmo Zoccali – Drum
- Fabrizio Di Munno – Gitaar
- Andrea Traversa – Bas
Links: