Unisonic – Ignition
earMUSIC, 2011
Michael Kiske is een verhaal apart. Eind jaren tachtig speelde hij met Helloween in de eredivisie van het heavy metal-circuit. Het Keeper Of The Seven Keys-tweeluik wordt in power/happy metal-kringen nog steeds als maatstaf gehanteerd voor de goede smaak. In de euforie naar aanleiding van het succes vergat Helloween dat muziek business is en kwam in een lang lopend juridisch conflict met de platenmaatschappij terecht. Belangrijke songschrijver Kai Hansen vertrok om Gamma Ray te starten en Helloween bracht met Kiske nog twee, op zijn minst dubieuze, albums uit die het niveau van de voorgaande albums bij lange na niet evenaarden. Toen Bruce Dickinson in 1993 bij Iron Maiden de deur achter zich dichttrok was Michael Kiske één van de gegadigden om de plek achter de microfoon bij het Britse voorbeeld op te pakken. Hij werd echter niet de nieuwe Maiden-zanger en besloot zich gedesillusioneerd terug te trekken uit het metalwereldje. In de jaren die volgden spuwde Kiske voornamelijk zijn gal over het genre dat hem faam bezorgde en bracht tegelijkertijd halfbakken platen uit. Pas aan het eind van het vorige decennium leende Kiske zijn stem weer aan een aantal metalgerelateerde projecten en is het bij hem weer gaan kriebelen. Anno 2012 heeft Kiske met zijn oude bandmakker Kai Hansen en andere veteranen Unisonic op poten gezet. Als voorproefje voor het titelloze debuut is onlangs deze EP verschenen met drie nieuwe nummers en een live versie van de Helloween-kraker I Want Out.
Om een lang verhaal kort te maken: Ignition smaakt naar meer. Veel meer. De studiotracks zijn zonder uitzondering sterk. Opener Unisonic doet mij qua zanglijn denken aan een combinatie van Stormbringer van Deep Purple en We Will Rock You van Queen. Muzikaal omlijst met een supercatchy melodie wordt de toon gezet. Het slepende My Sanctuary kent een refrein dat na beluistering minimaal een dag in je kop blijft rondgalmen. Datzelfde geldt voor de demoversie van Souls Alive. Dat Michael Kiske niet alleen in de studio over een loepzuivere stem beschikt bewijst hij op de live-variant van I Want Out. Zonder veel inspanning worden de hoge noten gehaald alsof het 1988 is. Prachtig!
De klasse druipt van deze EP af. Dat kan natuurlijk ook niet anders wanneer je naar de line-up kijkt die naast Hansen en Kiske bestaat uit muzikanten die hun sporen al ruimschoots hebben verdiend. Op basis van deze EP kan ik niet anders concluderen dan dat wij met Unisonic een band hebben die tegelijkertijd als beste nieuwkomer én als beste comeback van 2012 kan worden betiteld.
Tracklisting:
- Unisonic
- My Sanctuary
- Souls Alive (demo)
- I Want Out (live)
Line-up:
- Michael Kiske – zang
- Kosta Zafiriou – drums
- Kai Hansen – gitaar
- Mandy Meyer – gitaar
- Dennis Ward – bas
Links: