Anvil – Juggernaut Of Justice
Steamhammer/SPV, 2011
Stug doorgaan. Dat doen de mannen van Anvil. Een dikke dertig jaar geleden opgericht en stilistisch geen sikkepit veranderd. Commercieel succes heeft de band nooit gehad. Muzikale credits daarentegen genoeg. Check maar eens de veel besproken documentaire Anvil – The Story Of Anvil. Naar aanleiding van deze film en de hernieuwde interesse in dit andere Canadese trio vlogen voor- en tegenstanders van deze groep op diverse fora elkaar in de haren omtrent de vraag in hoeverre Anvil nou echt interessant was of niet. En waarom plots iedereen Anvil te gek vond en/of als inspiratie noemde. In dat soort gevallen geldt voor mij een adagium dat Paul Stanley (Kiss) ooit riep: Let the music do the talking!
Met die tegeltjeswijsheid in het achterhoofd en een fris gemoed heb ik de veertiende langspeler genaamd Juggernaut Of Justice tot me genomen. Wat mij direct opvalt is het geluid. Deze plaat klinkt prima. Opgenomen in de studio van Dave Grohl, vriend en fan van de band (van welke artiest of band is Grohl eigenlijk geen vriend?), en met Bob Marlette achter de schuiven valt er over de productie dan ook niets te klagen. Dit in tegenstelling tot klassieke Anvil-platen als Hard ‘N Heavy en Forged In Fire die ondanks hun bewierookte status niet al te best klinken. Juggernaut Of Justice staat vol degelijke heavy metal songs voorzien van simpele teksten zoals de band die al jaren maakt. Degelijkheid troef dus. De band glijdt slechts in Swing Thing uit. Via deze onwaardige afsluiter doet de band een jammerlijke poging een symbiose tot stand te brengen tussen heavy metal en (swing)jazz. Jammer. Overbodig.
Anvil weet met Juggernaut Of Justice de aandacht goed vast te houden. Voorganger This Is Thirteen was een stuk minder evenwichtig en was bij vlagen saai. Op Juggernaut Of Justice kan dat eigenlijk alleen maar worden gezegd van Conspiracy. We worden gelukkig weer wakker geschud met het old school Running dat net zo goed een track van Motörhead had kunnen zijn. Een lekkere simpele beuker waar niets mis mee is. Het duistere Paranormal is overduidelijk geïnspireerd op Black Sabbath en wijkt van het overige materiaal af. Tijdens de tweede helft van het nummer gaat ook hier het gas op de plank.
Samenvattend kan ik concluderen dat Anvil een degelijke plaat in elkaar heeft gedraaid die de liefhebbers met een gerust hart aan hun collectie kunnen toevoegen. De band heeft met Juggernaut Of Justice afdoende reden om de verschillende podia onveilig te maken. Het succes van de hierboven gememoreerde documentaire leidde ertoe dat de band met diverse grootheden en op de grotere festivals kon optreden. Zo mocht Anvil openen voor AC/DC en stonden ze op Wacken. Gelukkig zijn ze niet te groot om op 5 juli aanstaande in de Rocktempel te Kerkrade op te treden. En anders check je ze op Graspop waar ze op de afsluitende zondag als tweede act op het hoofdpodium staan. Of anders koop je Juggernaut Of Justice om je te buiten te gaan aan ongecompliceerde heavy metal. De digipack kent nog twee bonustracks, te weten The Station en Tonight Is Coming. Geen geld? Via de MySpace van de band wordt Juggernaut Of Justice voorlopig nog gratis beschikbaar gesteld via een stream. Het blijven sympathieke jongens…
Tracklisting:
- Juggernaut Of Justice
- When All Hell Breaks Loose
- New Orleans Voo Doo
- On Fire
- Fukeneh!
- Turn It Up
- The Ride
- Not Afraid
- Conspiracy
- Running
- Paranormal
- Swing Thing
Line-up:
- Steve “Lips” Kudlow – zang, gitaar
- Glenn Five – bas
- Robb Reiner – drums
Links: