Devin Townsend – Ghost
InsideOut, 2011
Aanvankelijk zouden de vier albums van The Devin Townsend Project in 2009 uitkomen. Niet helemaal volgens de planning verschijnen de laatste twee, Deconstruction en Ghost nu, halverwege 2011. Devin Townsend is ook maar een mens, blijkt maar weer eens. En voor de luisteraar is het toch de kwaliteit die telt. Lees hieronder het oordeel over het laatste deel: Ghost, en hier het oordeel over Deconstruction.
Tenzij je wakker wordt, je dag doorbrengt en gaat slapen met de klanken van bands als de in de andere recensie genoemde Unexpect en Diablo Swing Orchestra zul je na het beluisteren van Deconstruction iets nodig hebben om de ongekende drukte van het uur ervoor te compenseren. Daarvoor is Ghost ook grotendeels bedoeld. Met Deconstruction – Ghost is voor zo’n beetje het eerst de muzikale krankzinnigheid in z’n geheel in één plaat gepropt, zodat je daar de tweede plaat (Ghost dus) helemaal niets meer van terughoort. Dat was met een album als Devlab (ook ambient, maar wel met meer dan genoeg fratsen erop) wel anders.
Ghost
is echter slechts deels een ambientplaat. Een groot deel van de plaat bestaat uit panfluit- en sfeervolle keyboardpartijen, wat het meer tot een soort new age-werk maakt. Ik durf bijna met zekerheid te zeggen dat dit liefhebbers van het hardere Townsend-werk niet echt gaat bevallen. Op momenten is het bijna zoetsappig, zou je kunnen zeggen. Een aantal nummers doet denken aan Ki (Fly bijvoorbeeld), een aantal nummers doet denken aan de stereotype new age-panfluitmuziek die iedereen wel eens gehoord heeft (het einde van Feather bijvoorbeeld).
Gelukkig is nog wel overal Devin Townsend in te horen. Vocaal horen we hem hier, net als op Deconstruction, op topniveau. Qua songwriting is het een beetje de vraag of hij nou een topprestatie heeft geleverd (er staan namelijk behoorlijk wat goede nummers op), of dat hij te veel van hetzelfde op een plaat heeft gestopt, en wellicht de goede momenten heeft laten verstommen door de vele ambientpassages tussendoor.
Ik zou zeggen: het eerste, met het voorbehoud dat Ghost een plaat is voor specifieke momenten. Een plaat als Addicted kun je, als je er überhaupt wat aan vind, de hele dag door luisteren. Een plaat als Ghost valt bij ondergetekende bijvoorbeeld enkel goed in de avonduren, het liefst na een grondige beluistering van Deconstruction. Dan kom je terecht in een sfeer die, niet zoals op Ki, constant aangenaam en rustgevend is, terwijl er over het album toch een soort vloeiende overgang te horen is van een soort optimisme op Fly naar een dromerig sfeertje op Heart Baby, een mengelmoes van sferen op Feather, dan van een Ki-achtige ballad (Kawaii) naar het feel good-meedeindeuntje Ghost. Monsoon is dan weer een echte zweeftrack, die enorm doet denken aan de typische new age-sferen. Mooier is dan hoe de sfeer via het intermezzo Dark Matters omslaat naar een soort Ki-achtige (het nummer) semi-epiek in Texada. Het blijft vergeleken met het slot van het Ki-album wat ingetogen, en vlakt daarna ook snel weer af naar een zweverige bedoeling waar alleen wat aan is als je er voor in de mood bent. Technisch of creatief gezien geen punten hier. Voor Seams ook niet, trouwens. We zouden niet veel missen als die er niet op zou staan. Infinite Ocean is dan wel weer erg de moeite waard. De afsluiter, As You Were, is erg aardig, maar doet het album eigenlijk geen eer aan. De muziek kabbelt een beetje weg, en hoewel dit wel bij de bedoeling van het album past, zou een meeslepend deuntje zoals eerder op de plaat veel beter passen, en zou er ook meer voor zorgen dat er een positieve herinnering aan de plaat blijft hangen na beluistering.
Het zijn vooral (maar wel heel veel) kleinigheidjes die er voor zorgen dat Ghost evenzeer ergernis als verwondering kan veroorzaken, afhankelijk van de stemming waarin je het album luistert. Wanneer je in de juiste stemming bent, is Ghost echter een geweldige ervaring. Niet enkel vanwege de sfeer, maar ook vanwege enkele zeer goede songs, waar dan soms een vijf minuten lange stroperige zweefsessie aan vast zit. Ook geen ramp trouwens. Er komen veel (veel) mindere platen uit, en Ghost is zeer zeker Townsend-waardig. En een goede afsluiter van het Devin Townsend Project, waarin nu wel de hele carrière van de man in is samengekomen. Petje af nogmaals voor dit megaproject, en een leuke score voor deze afsluiter.
Tracklisting:
- Fly
- Heart Baby
- Feather
- Kawaii
- Ghost
- Blackberry
- Monsoon
- Dark Matters
- Texada
- Seams
- Infinite Ocean
- As You Were
Line-up:
- Dave Young – Keyboards
- Mike St-Jean – Drums
- Kat Epple – Flutes
- Devin Townsend – Everything else
Links: