The Flesh Consumes The Mind is de debuutplaat van een stel Roemenen met een voorliefde voor deathgrind. Treasondom is de naam van deze band. Lelijk is dan weer de cover. Een recept voor een prima album in dit genre zou ik zo denken! Treasondom bracht eerder een EP uit die niet terug te vinden is in de annalen van Zware Metalen. Het wordt dus een eerste kennismaking.
The Flesh Consumes the Mind begint traag. Te traag, want ik zit te wachten tot de kraan wordt opengedraaid. Als je de bijl in de boom zet met de eerste track, hak dan de rest van het oerwoud ook maar naar de vernieling in de volgende tracks! De band gaat voor een groovy mid-tempo aanpak die niet uit de startblokken weet te komen door technisch gefriemel en teveel accenten in de drums.
Spitting Feathers probeert het succes van de eerste track te herhalen, maar de riff is te repetitief. De songwriting is erg schokkerig met dermate sterke drumcontrasten en tempowisselingen dat je de draad al snel kwijt bent. Rites of Loss is een groot vraagteken. Waarom zou je het album nog verder opbreken met een paar losse aanslagen op de gitaar? Ik voel hem niet.
Cathedral of Thieves begint voortvarend, maar ook hier weer die sterke contrasten tussen racen en stilstaan. Deze stop-and-go muziek werkt alleen als de climax je naar de strot grijpt. Deze track van een minuut heeft alleen geen climax. Soul Search Sickening start met een thrashbeat en behoorlijk ritmisch gitaarwerk. De songwriting en progressie in deze track is wederom onlogisch. Het begint logisch, maar de brug klinkt als een ontknoping. De drums geven pas ruimte na 1:25 minuten. De overgang klinkt als een afsluiting, waardoor deze ontknoping een nieuwe track lijkt. Afsluiter No Shores At The End begint alsof we stadium rock ‘n roll mogen verwachten. Plots gaat Treasondom over in een thrashbeat en een razende riff. Natuurlijk wordt daarna gelijk weer gas teruggenomen en krijg je het meest gezapige refreintje van de plaat in je keel geschoven. Alsof je een voorgekauwde vegaburger zit te vreten, bah.
The Flesh Consumes The Mind lijdt onder het gebrek aan consistente songwriting. In de onsamenhangende tracks worden tempo’s bruut afgewisseld en de drums doen elke riff iets anders. De rode draad is moeilijk te volgen en alles begint op elkaar te lijken. De vocale afwisseling is prima. De instrumentbeheersing is ook in orde, en geeft mogelijkheden om hier wat van te maken. Maar, steeds meer raak ik ervan overtuigd dat Everyone is Dead or Dying een toevalstreffer is. Eigenlijk is het ook maar één goede riff, één goed idee en één goede brug waardoor het slaagt. Het album bestaat teveel uit onbestemde grooves en te weinig gebeuk. Voor deathgrind is dit The Flesh Consumes the Mind helaas veel te aardig en zelfs een vermoeiende luisterzit. Voor de lokale tent prima, maar voorlopig ontstijgen de mannen dat niveau niet. De potentie van Treasondom blijft nog even potentie, want dit album heeft het helaas niet.
Score:
55/100
Label:
Defense Records/Maximed Records, 2025
Tracklisting:
- Everyone Is Dead Or Dying
- The Flesh Consumes The Mind
- Spitting Feathers
- The Growing Distance
- Rites Of Loss
- Cathedral For Thieves
- Revolution Eats Its Children
- Soul Searching Sickening
- Progress?
- No Shores At The End
Line-up:
- Hunor Bakó – Gitaar, vocalen
- Botond Patek – Gitaar, vocalen
- Ferenc Bakó – Basgitaar
- Barna “Barney” Szabó – Drums
Links: