Hasard – Abgnose

Hasard is een project dat is ontstaan als een uitloper van de eenmansband Les Chants Du Hasard. Waar die band de wereld van opera en theater vermengt met atmosferische black metal-elementen, draait Hasard de muzikale benadering om: gitzwarte, extreem dissonante black metal wordt gebruikt als weelderig, tierig fundament voor donkere, orkestrale melodieën, die een duistere, melancholische en berustende sfeer oproepen. In 2023 werd het fascinerende, monsterlijke debuut Malivore uitgebracht. Twee jaar later keert het avant-gardistische eenmansproject uit Parijs terug met een nog killere en zwartgalligere – en daarmee nog prikkelendere en fraaiere? – opvolger: Abgnose.

Hazard (ja, de bandnaam schrijf je met een s, die van de artiest met een z) heeft een duidelijk doel voor ogen met dit tweede album: “Abgnose is a testament to the greater force that governs our lives… Pure chance. We spend a short amount of time as a small point on an equally small planet lost somewhere in the universe and we die, only for our futile achievements to be forgotten as fast as we’re replaced. Abgnose stands for removing the idea of the divine, thus leaving only the despair of having to live and not be rewarded for our actions in this world.” (“Abgnose getuigt van de grotere kracht die ons leven beheerst… Puur toeval. We brengen een korte tijd door als een klein stipje op een even kleine planeet, ergens verloren in het universum, en we sterven, waarna onze nutteloze prestaties net zo snel worden vergeten als we worden vervangen. Abgnose staat voor het wegnemen van het idee van het goddelijke, waardoor alleen de wanhoop overblijft van het moeten leven zonder beloond te worden voor onze daden in deze wereld.”)

Op Abgnose kleurt Hasard de eigenzinnige, venijnige, compacte black metal in met tergende, losgeslagen gitaarlijnen, kille riffs, kolkende energie en verwoestend beukende drums. Daarover heen leggen beestachtig gebrul, maniakaal gekrijs en ontmoedigend gegil een verstikkende, verontrustende, gitzwarte ambiance. Ingewikkelde structuren, verwrongen harmonieën, sinistere melodieën, duizelingwekkende wendingen en bijtende dissonantie monden uit in claustrofobische passages, verrijkt met duistere orkestrale symfonieën. Dit alles creëert een monsterlijke, post-apocalyptische sfeer. Woorden als fijnzinnig, fragiel of subtiel kent Hasard niet: hier heersen bezetenheid, meedogenloosheid en nietsontziende hardvochtigheid.

De klassieke, symfonische elementen staan zelden té nadrukkelijk op de voorgrond, maar hun invloed op het geheel is onmiskenbaar. En gelukkig maar, want het is juist wat de muziek zo fascinerend maakt. Strijkers, blazers en orkestrale percussie leggen een extra laag van dramatiek, sfeer en complexiteit over de nummers heen. Ze maken composities als Oniritisme en Antienne Estrale veelzijdiger, groots, episch en emotioneel meeslepend; bijna alsof je in een filmische vertelling wordt ondergedompeld. Daarnaast zijn het de subtiel aangebrachte details die de muziek een nog mystieker en donkerder karakter geven. De schijnbaar willekeurige aanslagen op de pianotoetsen of de dramatische hoorns in Senestral, de mysterieuze, onheilspellende strijkers en blazers halverwege Negascendance, het angstaanjagende intro en de dreigende pauken in Antienne Estrale… Stuk voor stuk geven ze de nummers niet alleen een magistraal fraai, maar tegelijkertijd een o zo duistere, geheimzinnige en desolate dimensie mee. Onbehaaglijkheid ten top!

Dat disharmonische composities als bijvoorbeeld openingsnummer Oniritisme, Senestral en Antienne Estrale als luguber, verontrustend en beklemmend overkomen, hoeft dan ook niet te verbazen. Waar je misschien zou verwachten dat dit auditieve geweld leidt tot verstikkende afschrikking of zelfs immense onverschilligheid omdat het de indruk van een te overdadige geluidsbrij kan oproepen, weet Abgnose je juist mee te slepen. De vijf sonische nachtmerries ontvouwen zich in uitgestrekte composities met een gemiddelde lengte van bijna negen minuten en transformeren tot overweldigende, meeslepende, bijtende ervaringen. Ze roepen een opgejaagd, verstikkend en buitenissig gevoel op, maar aan de hypnotiserende grandeur ervan valt simpelweg niet te ontkomen.

Hoor jij graag eens wat anders? Iets dat zich moeiteloos als ongewoon aandient? Deins je er niet voor terug om verbijsterende, onheilspellende, angstaanjagende nummers vol ontzetting tegemoet te treden? Ook als je weet dat onbegrensde frustratie, verpletterende moedeloosheid en catastrofale vertwijfeling je onvermijdelijk ten deel vallen? Omarm jij sinistere, zwartgeblakerde, huiveringwekkende dissonantie? Houd jij van bloedstollende, dreigende en kwaadaardige composities? Ben jij een liefhebber van bands als bijvoorbeeld Akhlys, Aoratos, Bestia Arcana, Blut Aus Nord en Decoherence? Aan dit Abgnose van Hasard heb je een pareltje! Weliswaar geen kristalhelder, majestueus, in het licht fonkelend exemplaar maar eentje met een inktzwarte kleur, die geheimzinnigheid uitstraalt en waarin licht en kleur verborgen liggen. Laat me raden… Jouw voorkeur gaat toch sowieso uit naar die zwarte versie?

Score:

88/100

Label:

I, Voidhanger Records, 2025

Tracklisting:

  1. Oniritisme
  2. Senestral
  3. Negascendance
  4. Antienne Estrale
  5. Abgnose

Line-up:

  • Hazard – Alles

Links: