Wie zit er niet te wachten op old school metal uit Indonesië? Doctor D brengt muziek ter aanbidding van oude metalgoden uit de jaren ’80. De titel van de nieuwe plaat is Time Loop en dat zegt genoeg. Dit is trouwens de tweede langspeler voor deze band. Als cover is een retrofuturistische afbeelding gekozen, inclusief arcadestijlbelettering. Hoewel het een hoog AI-gehalte heeft, ziet het er toch vrij uitnodigend uit. Blijkbaar heeft Jeff Arwadi van de band Kekal de boel gemixt. Ik heb geen hele hoge pet op van Kekal, maar laten we deze plaat toch eens nader bekijken.
Doctor D begint met een black ’n roll-riff die is weggelopen uit The Angel and the Sodomizer (Carpathian Forest). Ondanks dat de riffs bekend voorkomen is er weinig aan te merken op de uitvoering. Ook de songwriting is lekker verrassend. De vocalist blaft, om vervolgens te laten horen dat hij eigenlijk niet kan grunten. Toch heeft deze vocalisatie enige charme. Het doet me denken aan de tijd dat bands nog aan het uitproberen waren wat voor type vocalen stoer waren. Ik ben alleen bang dat dit geen blijvertje is.
De drumcomputer klinkt niet best. De ride en hi-hat zijn extreem transparant afgesteld en dat is behoorlijk irritant. Op Punch ‘n Shake klinkt het alsof de vocalist voor het eerst tracht te grunten. Hij moet nog veel leren, dat is duidelijk. “Punch ‘n Shake” rochelt hij over een simpele, doeltreffende riff. De cadans is wel dansbaar. Op Riffmonster praat hij tegen ons om daarna weer te kreungrunten. Ondanks deze erbarmelijke zang wisselt de track lekker af tussen racende en groovende stukken.
Met March of Unlimited heeft de band zijn langste track gemaakt. Maar liefst acht minuten aan oldschool thrash! Maar verder dan het niveau van een hobbyproject komt het wederom niet. Ook de voorlaatste uitsmijter Decadence and Decay biedt simpele, genietbare riffs in een saus van een irritante drumcomputer en matige vocalen. Grave Capsule is een retro-futuristisch outro. Dat is toch best creatief gedaan! Met zo’n afsluiter is de band trouw aan zijn thema. De ontwikkeling van de track is echter wat atypisch en uiteindelijk blijkt hij toch erg weinig memorabel.
Time Loop klinkt vooral als een fanproject over de begindagen van metal, van iemand die aardig gitaar kan spelen en consistente nummertjes weet te schrijven. De band doet een goede poging om de muziek rond een thema te laten evolueren. Ook de riffs zijn simpel maar vermakelijk. De overige instrumentatie is vrij erbarmelijk. De vocalen zou ik ergens plaatsen op een schaal van charmant tot gênant. De drums zijn het ergste en zijn gewoon onaangenaam. Ondanks de matige uitvoering hoor je een kloppend hart voor metal en af en toe een leuke riff. Beter dan een 60/100 kan ik het niet geven, maar ik vind het toch een voldoende waard!
Score:
60/100
Label:
Spitonself Music, 2025
Tracklisting:
- Hazardous Sewage Overflow
- Punch N’ Shake
- Riffmonster
- Q Factor
- March Of The Unlimited
- Berisik Boss
- Emptyhollow
- Decadence And Decay
- Grave Capsule
Line-up:
- Doctor D – Stem
- Meister J – Gitaar, drumprogrammering
Links: