Ceremony – Rohnert Park
Bridge Nine Records, 2010
Hij is al een tijdje uit, maar de derde langspeler van het Amerikaanse Ceremony verdient zeker een recensie. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. In hardcoreland heeft deze band de afgelopen jaren een behoorlijke reputatie opgebouwd, dankzij intense live-optredens en goed ontvangen platen met daarop voor een groot deel razendsnelle, korte songs. En wat doet een band die lekker bezig is met behulp van een bepaalde formule? Precies, de koers omgooien en een totaal andere plaat uitbrengen.
Rohnert Park klinkt beduidend anders dan voorgangers Violence, Violence en Still Nothing Moves You. Weg zijn de nummers van 30 seconden, weg is het opgefokte tempo. Ervoor in de plaats is een rauwe rockende punksound gekomen, die voornamelijk aan Black Flag in de Rollins-periode doet denken en ook wel in het straatje van een band als Pissed Jeans past. Mijns inziens een goede zaak, want ondanks dat ik wel van een potje snelle, trashy hardcore houd, heb ik Ceremony nooit veel bijzonders gevonden. Deze lp is daarentegen een heel ander verhaal: door zich minder te richten op krachtsexplosies en meer op ‘liedjes’ komt het allemaal veel beter over. De rechttoe-rechtaan punk-/hardcoretracks worden afgewisseld met slepende ingetogen nummers, zodat Rohnert Park nergens gaat vervelen en tot het einde blijft boeien.
Hoewel het niet zo is dat Ceremony op deze plaat iets revolutionairs laat horen, is het prettig om te kunnen constateren dat er nog bands zijn die niet op de gebaande paden blijven hangen, maar de koers om durven te gooien. Dat de Amerikanen en passant de beste plaat uit hun loopbaan maken maakt het extra mooi.
Tracklisting:
- Into The Wayside Part I/Sick
- M.C.D.F.
- Moving Principle
- The Doldrums (Friendly City)
- Open Head
- Into The Wayside Part II
- Terminal Addiction
- Don’t Touch Me
- Back In ‘84
- All The Time
- The Pathos
- Nigh To Life
- Into The Wayside Part III
Links: