Glass Hammer – If
Arion Records, 2010
Om heel eerlijk te zijn denk ik dat iemand even met de heren van Glass Hammer moet gaan praten om ze aan het verstand te krijgen dat ze niet Yes zijn. Het Roger Dean-achtige artwork, de muziek, zanger Jon Davison die door het hebben van dezelfde voornaam in de overtuiging is dat hij Jon Anderson is; het is allemaal net teveel van het goede en dat komt If absoluut niet ten goede. De zes songs duren ruim een uur en vooral het afsluitende If The Sun heeft een behoorlijk overdreven lengte van 24 minuten. Glass Hammer maakt ouderwetse prog waarin geen progressiviteit meer te vinden is maar wat eerder een regelrechte kopie is van wat er in de jaren zeventig aan prog-rock gemaakt is, en dat wordt heel snel heel vervelend.
Waar een band als Yes voor die tijd immers vooruitstrevend was en daarbij een bepaalde stijl hanteerde, is Glass Hammer weinig anders dan een kopie, een schaduw van die band. Het klinkt hetzelfde, maar de kwaliteit is minder. If staat vol met riedeltjes, bezwerende synth- en Hammond-klanken, aparte breaks en geluidseffecten en de heren vergeten bij het uiten van zoveel muzikaal kunnen het belangrijkste: de liedjes. Er staat op If geen enkel monumentaal moment. De soms debiel lange songs bevatten hier en daar wat mooie momenten, maar je moet er naar op zoek gaan en als je een keer knippert heb je het gemist. Een lange, vermoeiende, ingewikkelde maar vooral matige plaat die enkel aan te raden is aan de die-hard prog-liefhebber.
Tracklisting:
- Beyond, Within
- Behold, The Ziddle
- Grace The Skies
- At Last We Are
- If The Stars
- If The Sun
Line-up:
- Fred Schendel – keyboards, gitaar, mandoline
- Steve Babb – bas, keyboards
- Jon Davison – zang
- Alan Shikoh – gitaar
- Randall Williams – drums
Links: