Pantheïst – Kings Must Die

Onlangs genoot ik met volle teugen van deugddoende doomklanken op Darken The Moon en daar besefte ik dat er op Zware Metalen nog geen bespreking te lezen was van de EP van Pantheïst, Kings Must Die, verschenen in maart dit jaar. Eén nieuw nummer van een klein kwartier, aangevuld met het optreden van de band op Organic Doom Vol I in Huddersfield, Engeland, waar een echt kerkorgel deel uitmaakte van de setting. 

Ik hou van de muziek van Pantheïst. De laatste langspeler van mastermind Kostas Panagiotou, Closer To God, kwam eind 2021 uit en prijkte op nummer één in mijn eindejaarslijst. Mijn verwachtingen waren dus hoog gespannen en laat mij maar meteen zeggen dat ik het nieuwe nummer, eveneens het titelnummer, geweldig vind. Hoewel Kostas dit nummer vocaal zelf fantastisch brengt (dat bleek op Darken The Moon), verzorgt de mij onbekende Jake Harding de vocalen op de EP. Zijn uitgesproken, melancholische timbre vond ik even wennen, maar het duurt niet lang voordat alles samenkomt. Wat meteen klikte, zijn de operavocalen van Linda Dumitru, sinds kort niet enkel sessiezangeres maar deel uitmakend van de (live) line-up van de band. Wat een prachtige, zuivere stem. 

Pantheïst maakt geen eenvoudige muziek en klinkt altijd anders. Wanneer na enkele minder goed verstaanbare uitroepen het bevel “March!” weerklinkt en typische Pantheïst-keyboards de muziek beginnen, verwachtte ik een logische voortzetting van Closer To God. De stem van Harding drukt echter meteen zijn stempel op het geluid, en de gekende combinatie van melancholie, berusting en filosofie wordt ditmaal ook aangevuld met een stevige soeplepel maatschappijkritiek. Na enkele zinnen zorgt een marsritme-snaredrum voor een apart, maar zeer geslaagd effect, helemaal passend in die Kings Must Die-context. De bijhorende vocale overgang neemt je helemaal mee in de flow van het nummer.

Melodieën wijzigen van vorm, verdwijnen en keren terug, en toch wordt de smeltkroes van deze elementen tot een natuurlijk, ademend en vloeiend geheel gevormd. De compositie gaat van (muzikaal) lichter naar steeds zwaarder om te pieken rond de negende à tiende minuut: waar de eerste zware gitaren pas na een drietal minuten invallen en zich maar twintig seconden laten horen, neemt hun aandeel steeds toe en zit je tegen minuut negen mee te headbangen bij een (min of meer) uptempo passage. 

Ook de livenummers zijn de moeite waard: met een transparant en vol geluid laat Pantheïst horen dat de complexe muziek ook live tot zijn recht komt, en wel net in het bijzonder tijdens de zwaardere partijen waar andere bands nogal vaak detail en harmonie verliezen. 

Met Kings Must Die slaagt Kostas er wederom in om de verschillende instrumenten en zanglijnen tot een eigen, wonderbaarlijk organisch geheel te smeden op een manier die tijdloos aanvoelt. Eigenzinnig en prachtig. Wat kijk ik uit naar de volgende langspeler! 

Label:

Melancholic Realm Productions, 2024

Tracklisting:

  1. Kings Must Die
  2. 1000 Years (performed at Organic Doom Vol I)
  3. O Solitude (performed at Organic Doom Vol I)
  4. Strange Times (performed at Organic Doom Vol I)

Line-up:

  • Kostas Panagiotou – Vocalen, keyboard
  • Atanas Kyurkchiev – Gitaar
  • Fanel Lefterache – Drums
  • Matthew Strangis – Basgitaar
  • Jake Harding – Vocalen
  • Linda Dumitru – Vocalen
  • David Pipe – Orgel (tijdens Organic Doom Vol I)

Links: