‘’I’ve known you, so long. And never saw cause for alarm.’’
Opener Kinship Elegiac begint direct met de wonderschone heldere vocalen van Jón Aldará (ook bekend van Hamferð en Barren Earth). De begeleidende muziek is rustig, maar tegelijk intrigerend. Vanaf de eerste tonen wordt je als luisteraar meegenomen in de narratieve uitvoering van de muziek van Iotunn, dat met filmische grootsheid inspeelt op een gevoel van melancholie. Op organische wijze ontwikkelt het nummer zich naar zwaardere regionen. Hierin passeren we progressieve rock, bombastische doom, melodische death metal en flarden van atmosferische black. Zanger Aldara is de verteller die alle hoofdstukken aan elkaar mag praten. Van zalvende vocalen, tot raspende screams en diepe grunts. Het lijkt wel alsof de band drie zangers in de gelederen heeft. Met de zwaarte neemt ook de urgentie in de muziek toe. Als voor de eerste maal de extreme vocalen hun intrede doen, voelt dit als een ontlading van grootse proporties. Die emotionele lading neemt naar het einde verder toe en brengt met een laatste schreeuw het eerste nummer ten einde.
‘’You left me. You left me!’’
We zouden haast vergeten om de band van een fatsoenlijke introductie te voorzien met zo’n sterke opener. Iotunn is afgeleid van het oud-Noorse woord voor de mythologische reuzen (Jötnar, Jöten, Jøtnar, Jøten; net hoe u het wilt). Geen idee of dit een bewuste keuze is, maar het zou zomaar kunnen verwijzen naar het grootse karakter waarmee dit Deens/Faeröerse collectief zijn muzikale overlevering aan de sterfelijke man brengt. De basis kan gevonden worden in progressieve metal, met een stevig fundament in de melodische death. Daar vinden we, zoals in de eerste alinea al vermeld, enkele toevoegingen in. Alles wordt echter gebracht in de atmosferische hoek. De nummers kennen daarbij een organische opbouw en lijken zich als autonome wezens progressief te ontwikkelen. Zoals we mogen verwachten wordt er ruim tijd genomen om de uitgesponnen landschappen in te kleuren en alle ruigheid te ontdekken. Dat is wellicht ook de beste verwoording van dit Kinship. Het is een sonische ontdekkingsreis door verschillende muziekstijlen en emotionele stadia.
Zanger Aldará hebben we eerder al benoemd. Hoewel hij een grote stempel drukt op het geluid van Iotunn, zijn het de gebroeders Gräs die de emotie nog verder in de muziek weten te brengen. Daar dragen zij aan bij door heerlijk melodische snaarklanken en steeds ontwikkelende gitaarlijnen. Hiermee brengen ze overwegend sfeervolle warmte, zoals op het meeslepende Mistland en het dromerige I Feel The Night. Maar ook zijn zij in staat om te transporteren naar ijskoude vlaktes, zoals op het stevige Twilight. Ook de spreekpop van dienst is op dit nummer in blakende topvorm, waar het fantastische refrein een zingend voorbeeld van is. Alle hiervoor genoemde elementen komen echter samen op het weergaloze Earth To Sky. Striemende blastbeats, naargeestige sfeer en ijskoude tremolo’s zetten de toon. Dit is het meest stevige nummer op het album, maar heeft ook de meest verslavende gitaarlijnen die we op Kinship kunnen terugvinden. Op alle vlakken is dit dan ook (naast op basis van de titel) hét hoogtepunt van het album te noemen.
Maar dat einde mag toch zeker de pret niet drukken. Iotunn brengt na het fantastische Access All Worlds wederom een dijk van een plaat uit. Dit is voer voor liefhebbers van sterk melodisch gitaarwerk, waarbij het allemaal wel wat steviger mag. De muziek mag dan wel de noemer progressief hebben, maar nergens wordt dit Kinship te moeilijk om te verteren. Het is echter wel een muzikale reis langs atmosferische landschappen, die de aandacht verdient om je er eens goed in te verdiepen.
Score:
88/100
Label:
Metal Blade Records, 2024
Tracklisting:
- Kinship Elegiac
- Mistland
- Twilight
- I Feel The Night
- The Coming End
- Iridescent Way
- Earth To Sky
- The Anguished Ethereal
Line-up:
- Jón Aldará – Zang
- Jesper Gräs – Gitaar
- Jens Nicolai Gräs – Gitaar
- Eskil Rask – Basgitaar
- Bjørn Wind Andersen – Drums
Links: