Lyzanxia – Locust
XIII Bis Records, 2010
Hoe dit nieuwe album ook moge klinken, deze band verdient sowieso meer aandacht. UNSU en Mindcrimes bevatten lekkere thrashy metalcore-nummers en deze band kwam buiten Frankrijk nooit in de spotlights te staan. Locust moest en zou daar verandering in brengen.
Het zal hoe dan ook voor een andere keer zijn. Locust is simpelweg te modaal voor onze gesofisticeerde oortjes. Meer dan ooit is het karakter van Lyzanxia op z’n Zweeds groovy geworden. Soilwork, maar dan met een zanger die een eigen schreeuwzanggeluid behoudt. Ik denk volop aan een The Defaced, een Construcdead of menig neothrash meloband die op Scarlet Records ronddwaalt. Veel zang en toegankelijke songwriting maar niet enorm veel pit. In Amerika zou dit wel scoren, zeker nu we opnieuw een opleving beleven van screamende nu metal-bands. Alleen denk ik dat Locust iets te metal en volwassen is om te kunnen profiteren van deze opwaartse golfbeweging.
Zonder deze Fransen tekort te willen doen wil ik Soilwork/In Flames-fans van het laatste uur deze zeker aanraden. De modale metalfan die vooral rondhangt in de mainstreamsferen hebben wel wat beters te doen. Ikzelf hang er ergens tussenin, dit volledig tussen haakjes.
Tracklisting:
- Prime Thrill
- Underlie
- Separate World
- Light Transition
- Parasitic Growth
- The Clamp
- Mind Tracker
- Hundred-Story Moth
- Tommorow Died
- Subhero Zero
- Father Râ
Line-up:
- David Potvin – Guitars, Vocals
- Eguil Voisin – Bass
- Franck Potvin – Guitars, Vocals
- Clement Decrock – Drums
Links: