Kerretta – Vilayer
Golden Antenna, 2010
Het is natuurlijk een beetje flauw om een nieuwe instrumentale postrockband met Russian Circles te vergelijken, maar als recensent kom je er niet onderuit. Dat weten de heren van Kerretta ook. Ze zijn met z’n drieën, en ze maken instrumentale prog/postrock met veel creatief gitaar- en drumwerk.
Dat ze uit Nieuw Zeeland komen is ook te horen. Het gigantisch weidse landschap vertaalt zich op Vilayer immens en integer tegelijk naar muziek. Wat de heren in tegenstelling tot veel genregenoten goed doen, is het neerzetten van spanning. De kunst van een instrumentale plaat volledig boeiend houden is voor weinigen weggelegd, maar Kerretta slaagt met verve. Men beheerst uptempo rock evengoed als zwevende ambientpassages, en de op- en afbouwstructuur zoals Russian Circles die op Station neerzette zorgt voor een slepende en indringende luisterervaring. Ook Isis komt regelmatig voorbij, in de lichte gitaardeken die regelmatig over de harde riffs heen ligt. De productie is eveneens dik in orde: helder maar niet klinisch.
Vilayer is goed voor een dikke voldoende. Echte verbeterpunten kan ik alleen niet aangeven, de volle vierenveertig minuten en vijftig seconden zitten simpelweg erg goed in elkaar. De vraag is dan ook hoe Kerretta zich op de opvolger zal gaan presenteren, want de band heeft het in zich nog eens een genreklassieker neer te zetten. Afwachten dus of dat de tweede, de derde of de vierde plaat wordt, als men deze mate van kwaliteit blijft volhouden.
Tracklisting:
- Sleepers
- Moven Fade
- The Secret is Momentum
- Dinshah
- The Square Outside
- Nest of Spies
- White Lie
- Bone Amber Reigns
Links: