Freedom Call – Legend of the Shadowking
SPV, 2010
Hoewel de meeste mensen de term ‘happy metal’ nog altijd onlosmakelijk verbinden aan Helloween, vallen de Duitse pompoenaanbidders volledig in het niet bij het eveneens Duitse Freedom Call. Vanaf 1999 bestookt de band, destijds vooral een muzikale uitlaatklep voor Gamma Ray-trommelaar Zimmermann, de internationale podia met een portie ongenaakbaar vrolijke power metal, regelmatig bijna bij het tenenkrommende af. Freedom Call is een beetje de ABBA van de metalwereld; over het algemeen is het lulligheid troef, maar de songs zijn wel dermate pakkend dat ze vanaf het eerste refrein in de gehoorgangen blijven hangen. Zo ook op het nieuwe Legend of the Shadowking.
Erg veel van het zelf gecreëerde stramien wijken de heren niet af op deze nieuwe, zesde plaat. Het is, net als de meeste andere Freedom Call-platen, een conceptalbum waarbij het concept net zo goed weggelaten had kunnen worden en de in dit geval veertien songs onafhankelijk van elkaar prima werken. De schijf begint heel sterk met een aantal pure power metal-krakers zoals we ze zo goed kennen van de band en kent, net als bij de laatste paar platen, een wat matig middenstuk om tegen het einde weer op te leven. Een song als Under the Spell of the Moon is an sich helemaal niet slecht, maar haalt de vaart en de herkenbaarheid uit het geheel en dat is bij deze band onnodig en wellicht zelfs onwenselijk. De snelle, opgewekte metalsongs zijn wat deze band zo sterk maakt en pogingen tot meer diverse halfballades gaan dan ook steevast de mist in. Gelukkig blijft er voor de liefhebber meer dan genoeg te genieten en overheerst de kwaliteit op dit album toch weer. Sterker nog, de band lijkt zich over de gehele linie van de plaat wat hervonden te hebben ten opzichte van de laatste twee, in mijn optiek toch wat zwakkere platen.
De fan van dit olijke gezelschap kan dit met optimistische bombast gevulde, zeer pakkende schijfje weer blind aanschaffen. Iets sterker dan de afgelopen jaren en misschien ook wel iets afwisselender is dit Legend of the Shadowking heel best te pruimen. Natuurlijk, het is nog even cheesy en lullig als altijd, maar aan het eind van de dag is dat ook precies wat er van Freedom Call verwacht wordt. Niet de sterkste in de reeks, maar zeer zeker ook niet de slechtste.
Tracklisting:
- Out of the Ruins
- Thunder God
- Tears of Babylon
- Merlin – Legend of the Past
- Resurrection Day
- Under the Spell of the Moon
- Dark Obsession
- The Darkness
- Remember!
- Ludwig II. – Prologue
- The Shadowking
- Merlin – Requiem
- Kingdom of Madness
- A Perfect Day
Line-up:
- Chris Bay – zang, gitaar
- Lars Rettkowitz – gitaar
- Samy Saemann – bas
- Dan Zimmermann – drums
Links: