My Dying Bride – A Mortal Binding

Geschreven door op 19-04-2024 om 23:36.

Andrew Craighan en Aaron Stainthorpe zijn de enige twee heren die je als overblijvende leden van de doommetalband My Dyging Bride zou kunnen catalogeren. Nu 34 jaar na hun conceptie komen de heren en dame met album nummer vijftien, A Mortal Binding. De eerlijkheid gebied mij te vertellen dat ik deze band in hun vroege fase gevolgd heb, verschillende keren live heb gezien maar dat het meest recente werk – en ik stel dan werk na 2012 – niet meer noemenswaardig in mijn geheugen gegrift staat. Daartegenover staat dat een nummer als The Cry Of Mankind of A Kiss To Remember vanop respectievelijk de fantastische platen The Angel And The Dark River (1995) en Like Gods Of The Sun (1996) wel een bijzonder gevoelig litteken op mijn ziel hebben nagelaten. De haren op mijn onderarmen gaan nog altijd rechtstaan bij de eerste tonen en klanken van deze nummers.

Vier jaar na The Ghost Of Orion, toen ook uitgebracht via Nuclear Blast Records, komt nu A Mortal Binding. Ik stel mezelf dan de vraag ga ik de oude My Dying Bride horen of zijn er toch aspecten, elementen misschien wel kleine details die toch anders zijn in vergelijking met het oude erg goede werk van deze, in mijn ogen, nog altijd band met cultstatus.

Haal je zakdoek maar boven, laat je tranen rijkelijk vloeien, je snot mag ook gerust wat druppen want deze Britten slagen er opnieuw in om zeven nummers vol tristesse, mistroostigheid en melancholie op ons los te laten. In geheel eigen stijl dreunt en sleurt de band alsof het een lieve lust is door de eerste klanken van Her Dominion. Het valt me wel op dat na jaren van gorgelen de stem van de heer Stainthorpe wel wat aan diepte verloren heeft maar niet aan scherpte of laat staan smerigheid. De gitaarfeedback duelleert zoals zo vaak met de knotterende bas en de strak ingespeelde drumthema’s. Het mag als vanzelfsprekend bestempeld worden dat de vioolpartijen het geheel een extra triestige bijklank geven.

Ondanks de typische wiegende en schommelende My Dying Bride dynamieken kan het openingsnummer me niet helemaal bij de keel nemen. Het begin van Thornwyck Hymn daarentegen is dan weer andere koek. Daar worden we opnieuw geconfronteerd met de cleane stemklank van de heer Stainthorpe. Deze lijkt te smelten tussen de rollende drumpartijen en de huilende gitaarklanken. Maar het meest indrukwekkend zijn de diep trieste viool- en gitaarlijnen die in vergelijking met vorig werk in staat zijn de haren op mijn onderarmen te doen rijzen. Impressionant. Ook The 2nd Of Three Bells, een nummer dat al als single passeerde, heeft die indrukwekkende dynamieken in spel en zang.

The Apocalyptist culmineert al het bovenstaande en al hetgeen we van de band de afgelopen jaren gewoon waren in één nummer. De vocalen lijken je te pijnigen, de violen lijken je te steken terwijl de bijtende drum- en basfundamenten je van de éne naar de andere richting sleuren en trekken. Heerlijk die slepende melodische twinleads, daar hebben de heren toch een patent op. En wat moet je doen als het hart verhongert? Iets meer liefde geven zeker, niet? Vraag het aan de dame en de heren van deze band en je komt het vast te weten.

Wat een tranendal is me toch weer die nieuwste plaat A Mortal Binding van de doommetalsensatie bij uitstek, My Dying Bride. Juist geen uur huilen, wenen en snotteren het doet me nog eens deugd. Ook met dit album laten de Britten horen dat het eenzaam is aan de top.

Score:

85/100

Label:

Nuclear Blast Records, 2024

Tracklisting:

  1. Her Dominion
  2. Thornwyck Hymn
  3. The 2nd Of Three Bells
  4. Unthroned Creed
  5. The Apocalyptist
  6. A Starving Heart
  7. Crushed Embers

Line-up:

  • Andrew Craighan – Gitaar
  • Aaron Stainthorpe – Zang
  • Lena Abé – Bas
  • Dan Mullins – Drum
  • Shaun McGowan – Viool, keyboard
  • Neil Blanchett – Gitaar

Links: