MNHG – Necare

Geschreven door op 21-05-2024 om 18:55.

Dit vierkoppige gezelschap kwam op onze geliefde webstek jammer genoeg nog niet ter sprake. MNHG heeft naast deze nieuwste Necare toch al wel één plaat uit, Mundare. Die kwam in februari 2021 uit via het label van waarop deze Duitsers nog altijd opereren, met name het Belgische Immortal Frost Productions. Het acronym MNHG zou een soort van samenstelling zijn en verwijzen naar het woord leider. Nu, of deze Duitse band een leidinggevende rol zal spelen in de black ‘n’ roll scene, dat moet straks nog even blijken.

In ieder geval is het zo dat we al drie promovideo’s hebben weten passeren. Lucifer’s Claim, Blessed By My Hand en dan nu (pak hem beet) tien dagen geleden The Devil Eyes. Die eerste is een trackstream, de tweede geeft je een lesje in zuipen en snuiven en de laatste vond ik de meest interessante aangezien er wat vrouwelijke schoon sensueel komt passeren tussen de tonen van flitsende gitaarspel. Hopelijk brengen de heren deze dames mee op het podium wanneer ze deze plaat in de Lage Landen komen promoten.

Waarom dit black ‘n’ roll genoemd wordt hoor je eigenlijk al vanaf de eerste tonen van The First Sacrifice en zeker Fratricide. Haal die rock and roll platen van je vader nog even van de zolder, blaas de stof er wat vanaf en zwengel de snelheid wat op. Hier en daar een vochtige blastpartij, een tochtig stel schurende stembanden met daaronder wat cleanere klanken en je bent er zowat. En laten net die cleanere klanken mij wat irriteren. Het nut ervan ontgaat me ook wat. De schurende stembanden van de heer N. zijn op zich interessant genoeg om de muziek zijn abrasiviteit en korzeligheid te geven die het toch wel nodig heeft. The Fall of Wormwood vind ik persoonlijk het vochtigste nummer van de plaat: het refrein botert lekker, de vocalen schuiven er heerlijk overheen en de soleerpartijen snijden er vlotjes door.

Lucifer’s Claim kregen we al te horen ter promotie en is een nummer dat start met een slepend, sleurend, melodisch en eerder post-blackmetalthema. Er wordt voorzichtig gespeeld met verschillende drumdynamieken maar wat opvalt zijn de doorleefde vocalen, iets wat ik al schreef. Dit laatste is toch een bijzonder kenmerk van deze band, net als het viriele en toch puntige soleerspel. The Devil’s Eyes brengt wat geiligheid in het geheel en doet dit middels opzwepende drums die een cadans creëren waar ik wel weg mee kan. Dynamisch cymbalenspel en ook weer die bijtende gitaarsolo’s komen hier toch echt wel tot hun recht. Blessed By My Hand is op muzikaal vlak het minste nummer van de hoop. Het rijdt zich net te vaak vast in te veel monotonie en te weinig sprekend riffwerk.

De black ‘n’ roll van deze Duitsers van MNHG klinkt betrekkelijk eenvoudig en ontbeert toch wat overtuigingskracht om je continu mee de donkere duistere wereld van de achterbuurt in te trekken. Althans bij mij ontbreekt dit effect. Voor zij die dit extreme subgenre wel genegen zijn, zij kunnen hun centen zonder verpinken, zonder blikken of blozen, gewoon uit de geldbeugel halen voor deze plaat, Necare. Doe er de vorige dan ook maar bij, dan bezit je direct het hele oeuvre.

Score:

70/100

Label:

Immortal Frost Productions, 2024

Tracklisting:

  1. The First Sacrifice
  2. Fratricide
  3. The Fall of Wormwood
  4. Agony and Pain
  5. Lucifer’s Claim
  6. The Devil Eyes
  7. Dying Faith
  8. Blessed By My Hand
  9. Far From Home

Line-up:

  • R. – Drum
  • J. – Gitaar
  • N. – Gitaar, zang
  • K. – Zang, bas

Links: