Immortal – All Shall Fall
Nuclear Blast, 2009
Immortal. Zullen we allemaal even gaan rechtstaan en de groet brengen? Zeven fuckin’ jaar hebben we moeten wachten. Op zich niet zo erg, ik wacht al acht jaar op een nieuwe Emperor en al 29 jaar op mijn eigen einde. Alles is relatief nietwaar? Apollyon van Aura Noir is Horgh en Abbath (en Demonaz) komen vergezellen op bas en past meteen in het über-Immortal-plaatje. Het drietal beloofde veel epiek, veel old-school vibes, een summum van al wat ze al brachten. “Wat ze al brachten” duurt inmiddels met een onderbreking toch al mooi een kleine twintig jaar. Voor enkelen zijn ze de Mötorhead van de black metal, voor anderen de Manowar van de black metal. Maar hoe klinkt de black metal van Immortal op All Shall Fall?
Niet alleen hoe het klinkt is een issue trouwens. De grimmige sfeer van de begindagen vond na enkele albums zijn gelijke in compositorisch hoogstaande nummers, catchy refreinen, splijtende slagzinnen en natuurlijk de Noorse agressie. Het zou zoals vooraf aangekondigd een mix worden, met een vooraanstaande rol voor epiek. Het titelnummer: All Shall Fall. De intrede van het nieuwe album begint razend, maar met veel oog voor grootsheid. Stevig drumwerk, gierende leads, akoestisch momentje, … en na drie minuten een eerste Bathory-momentje. “All Shall Fall” scanderen op een Vikingachtig mars-tempo met op de achtergrond gierend gitaargeluid? Het lijkt me wel een tribuut. Daartussen hoor je flashbacks van verschillende albums: 6-notige Solar/solo-momentjes, thrashy Damned in Black-gerag. Niets nieuws, alleen de solo’s zijn vrij verrassend. Tweede nummer: The Rise of Darkness. Een haast rockerige cadans, vrij zachte gitaren (Bathory) tijdens de teksten en gewoonweg lekkere ouwe getrouwe pompende Immortal-riffs in het middenstuk. Opnieuw: weinig verrassend. Maar dan… Hordes of War! Godverdomme wat een bom. Headbangen tot morgennacht. Dit blaast aan alle kanten, dit is pure Immortal van de begindagen, met een sound zo sappig als je moeders pruim. Hét hoogtepunt op deze plaat.
Mount North? Bathory à la Immortal. Laaange intro, opbouwend scenario en een viking reliëf. Niet voor het eerst heb ik hier de indruk naar een black metal Amon Amarth te zitten luisteren. De andere nummers vielen me niet zo erg op, al is een Arctic Storm behoorlijk hard en minder episch.
De uitsmijter Unearthly Kingdom gaat weer de majestueuze toer op. Immortal lijkt me wat tot rust gekomen te zijn.
In vergelijking met de voorgaande albums is dit All Shall Fall zeker minder agressief (buiten Hordes To War gerekend dan). Trefwoord is alleszins “episch”, op het cheesy af zelfs.
En over cheesy gesproken: eigenlijk is Immortal uiteindelijk toch als pizza, of seks. Als het prima is, is het uitmundend; als het gewoon is, is het nog altijd lekker. Dat neemt niet weg dat ik er nóg meer had van verwacht (ondanks de score). Bij sommigen zal het nog harder aankomen, bij anderen dan weer net niet.
Tracklisting:
- All Shall Fall
- The Rise Of Darkness
- Hordes To War
- Norden On Fire
- Arctic Swarm
- Mount North
- Unearthly Kingdom
Line-up:
- Abbath Doom Occulta – gitaar en zang
- Apollyon – basgitaar
- Horgh – drums
Links: