Barbarian Swords – Anti-Dogma Megaforce

Geschreven door op 19-12-2023 om 18:50.

Barbarian Swords is terug met een nieuw album, genaamd Anti-Dogma Megaforce. Het is de opvolger van Totemic Anal Turbofucker (lol) uit 2020. Dat album werd in redelijke mate met enthousiasme ontvangen. De ontvangst van dat album kan je vergelijken met je reactie bij het kopen van een avocado, en dat hij dan niet keihard is, maar ook nog niet rijp. Een avocado waarvan je denkt: ok, hier kan ik net niks mee, maar het blijft een avocado. En avocado’s zijn lekker. En zo is Barbarian Swords ook een lekkere blackmetalband.

Gelukkig zijn mijn introteksten gecompliceerder dan de haatdragende muziek van Barbarian Swords. Want die band maakt er zijn werk van om niet al te ingewikkelde black metal te brengen. De band gooit er een duitje crust en thrash bovenop. Nu is Anti-Dogma Megaforce wel diepgaander dan zijn voorganger, wat positief is. Met avocado’s heeft het verder gelukkig ook niets te maken. Op de cover staat nog een duivelse hospitaalridder en een brandende kerk. Pak uw lucifers er maar bij!

Want dat de boel gaat affikken is zeker. Vanaf Massive Prehistoric Killing Machine gaat het aan. Barbarian Swords is geen band voor fijnproevers. Het is schransen, vreten, bunkeren. De blastbeats vliegen je om de oren, de riffs zijn simpele ritmische akkoordenprogressies met een vleugje thrash metal. Vocaal is het een hoge crusty gorgel die onverstaanbare goorheden uitkraamt. Boos is het kernwoord. Middenin de track tovert de band een groove tevoorschijn. De gitarist gaat daarop geheel zijn eigen chaotische weg, perfect passend in het stramien van deze chaotische band. Lord of Winter start met een riff die zo old-school thrash is dat het mij doet denken aan de moeilijke obscure thrashlegendes van Agony. En zo zullen er nog een miljoen bands zijn die dit al eens hebben geprobeerd. Origineel vind ik ze niet, en de songwriting in dit nummer mist een goede flow.

Killer of All Hope vermengt punkbeats met bijtende blackmetalriffs. Aan agressie heeft het nooit ontbroken! De gitarist mag zich weer volledig uitleven met een langgerekte solo. Een vaag keyboard mag op de achtergrond de dramatiek versterken. Het thrashy Immoral Ritualistic Abomination is een hoogtepunt. Een vrolijke thrashy groove wordt bruut onderbroken door een wanhopig snel gespeelde punkbeat. De vocalist pakt het voortouw en zelfs de drummer schrikt ervan. Zo erg zelfs dat hij er even mee stopt. Nog een chaotische overgang later zit je afwisselend je kussen stompend en je hoofd headbangend op de bank. Tegen de tijd dat Nuke Barcelona begint is de intentie van dit album wel duidelijk. De band gaat niet meer afwisselen, dit is het, en daar moet je het mee doen. Afsluiter A Thousand Impaled Heads komt met een genietbare standaard blackmetalriff en vertraagt tot een doomtempo, om vervolgens nog een keer met dat razendsnelle gitaarzwaard erin te hakken. Het gedoe eromheen met de keyboards geven ze maar aan fikkie wat mij betreft.

Anti-Dogma Megaforce is een geestelijk gestoorde rockende thrash/blackmetalaanval. Het is een kwestie van tempo maken, af en toe een groove en vooral veel ongeremde energie. Vernieuwend is de band zelden. Chaotisch en ongeordend des te meer. De songwriting is elementair, maar de overgangen zijn vaak bruut en ongeregeld. Dat is, om niet te zeggen van de hak op de tak. Het gitaarwerk is brutaal, en piept er regelmatig doorheen op geheel eigen wijze. De vocalist en de drummer zitten nog het meest op één lijn en hebben als doel om zoveel mogelijk tempo en agressie te produceren. Het zal de meeste mensen niet erg aanspreken, zo’n ongepolijst en eenvoudig album volgestouwd met blastbeats. Maar ik vind daar juist charme in zitten: eenvoud en haatvolle agressie, dat is goede black metal. Verwacht niet dat je (huis) na dit album in vuur en vlam staat, maar dat er een paar meubelstukken gaan sneuvelen is evident.

Score:

77/100

Label:

Eternal Juggernaut, 2023

Tracklisting:

  1. Massive Prehistoric Killing Machine
  2. Lord Winter
  3. Killer of All Hope
  4. Immoral Ritualistic Abomination
  5. Nuke Barcelona
  6. A Mountain of Corpses
  7. Glorious Deicide
  8. Anti-Dogma Megaforce
  9. A Thousand Impaled Heads

Line-up:

  • Von Päx – Vocalen
  • Panzer – Gitaar, basgitaar, keyboards
  • Steamroller – Gitaar

Links: