Asphodelus – Sculpting From Time

Geschreven door op 20-10-2023 om 21:28.

Bandnaam, genre en albumhoes spraken mij zo aan dat ik dacht: hiervan moet ik een review schrijven. ‘Atmospheric death’ volgens onze interne Zware Lijst, ‘death-doom’ volgens de eerste info die ik op de promo tegenkwam. Verwacht van dit Finse Asphodelus echter geen al te zware toestanden: op zijn tweede full length Sculpting From Time laat de band vooral melodieuze, sfeervolle, bij momenten zelfs luchtige, melodische rock/metal met doomelementen horen. Qua sfeer en geluid schiet Alternative 4 van zijn-ze-nu-tijdelijk-of-definitief-op-rust Anathema meermaals in gedachten. 

Die referentie is er al meteen bij opener Waterside: een sfeervol rocknummer met een enorm catchy refrein dankzij het terugkerende gitaarloopje. Tijdens dat refrein plaatst Jari zijn stem trouwens zeer geslaagd in het ritme en de melodie – deze heren weten waarmee ze bezig zijn. Muzikaal is dit verre van extreem. Het is vooral Jari’s getergde, schreeuwerige stem die zorgt voor het mistroostige gevoel dat vaak over de muziek hangt. De meeste lezers van deze doorluchtige website zijn vermoedelijk heel wat meer gewoon, maar dit maakt het totaalgeluid minder toegankelijk voor een publiek dat vooral zijn gading vindt in toegankelijke, sfeervolle rock/metal. Na twee derde van het nummer worden we vergast op een rustige epiloog van een tweetal minuten die vooral tijdens de eerste tonen weer sterk naar het Anathema-geluid neigt. Akoestische gitaar en piano spelen mooi samen, het klinkt allemaal zeer verzorgd.

Volgend nummer Fallen Dreamer schiet iets vuriger uit de startblokken maar opnieuw: extreem wordt het nergens. Na een minuut schakelt Asphodelus over op een rustige akoestische gitaar en horen we voor het eerst een zangstijl die verschillende keren terugkeert doorheen het album: cleane vocalen, niet enkel van de zanger, maar van een aantal stemmen die niet volledig synchroon of harmonieus lijken samen te zingen. Het komt bij mij soms binnen als een beetje rommelig, maar het geluid is aangenaam en ruimtelijk en het zorgt voor een wat bevreemdend effect dat bij de muziek past. Zo zorgen de vocalen ook hier voor een minder vanzelfsprekend geheel terwijl de muzikale aankleding net zeer toegankelijk blijft.

De toegankelijke muzikale basis en op den duur nogal eentonige schreeuw zorgen ervoor dat het zelfs na een aantal luisterbeurten moeilijk blijft om steeds door te hebben wanneer het ene nummer eindigt en het volgende intussen begonnen is. Het feit dat sommige melodieën hier en daar op het album in een andere vorm terugkeren, versterken dit gevoel. Zo hoor je op het einde van Monuments Of Deception een gitaarlead die sterk lijkt op de melodie van het refrein van Waterside. De in die passage iets diepere, met hard en ziel geschreeuwde grunt en tragere drums zorgen echter voor een heel ander effect, meer emotioneel dan catchy.  

Laat me bij deze toch wel benadrukken dat dit muzikaal best een genietbaar album is. Voor mij had het geluidsmatig vooral wat zwaarder gemogen. Halverwege World Of Hollow neemt een eenvoudige metalriff het even over en daar hoor je effectief hoe licht de ritmegitaar in de mix staat. Dat is in mijn ogen een van de redenen waarom de minder melodieuze, meer riffgeorienteerde partijen, minder goed uit de verf komen. Die stukken klinken kaal in vergelijking met de ruimtelijke atmosferische arrangementen. Daartegenover staat dan weer dat er een geslaagd contrast ontstaat met de sfeervolle stukken waar de leads de hoofdtoon voeren en ondersteund worden door geluidsvullende keyboards. Zo zie je maar dat elk nadeel zo toch maar weer een voordeel heb, nietwaar. World Of Hollow is daar zelf een mooi voorbeeld van: na de voormelde break nemen akoestische gitaar en piano het weer even over met een mooie, melancholische, introverte melodie met een korte bijdrage van meerstemmige vocalen, samen een rijk, vol geluid vormend. Het metalinstrumentarium neemt de melodie daarna op een slepende wijze over onder leiding van de doorleefde schreeuw van Jari. 

Mocht je, beste lezer, intussen het gevoel hebben dat ik in deze bespreking op twee benen zit te hinken, dan heb je helemaal gelijk. Sculpting From Time geeft ons heel wat mooie muziek en zorgt zo voor aangenaam luistervoer met een stem die vaak goed en doorleefd binnenkomt maar, naar mijn bescheiden mening, na een aantal nummers toch dat tikje te eentonig is. Ik vrees bovendien dat dit schijfje voor de meeste luisteraars te toegankelijk zal zijn om potten te breken en voor de anderen de vocalen dan weer een rem kunnen zijn om ten volle te kunnen genieten. Maar vorm vooral je eigen mening natuurlijk! Kijk, het is herfst, het wordt koud en nat, en deze muziek past daar nu eenmaal geweldig goed bij. Leg je oren dus zeker eens te luister bij Asphodelus, en wie weet tel je zelf zomaar even tien punten extra bij mijn ronde score van 80 punten. 

Score:

80/100

Label:

Hammerheart Records, 2023

Tracklisting:

  1. Waterside
  2. Fallen Dreamer
  3. Life Painted Vermilion
  4. Monuments Of Deception
  5. World Of Hollow
  6. Where Sirens Wept
  7. The Moon In Pisces
  8. Sculpting The Time

Line-up:

  • Jari Flippu – Bas, gitaar, vocalen
  • Jussi Väyrynen – Bas
  • Joonas Rantala – Gitaar
  • Ilkka Narinen – Drum

Links: