Cirith Ungol – Dark Parade

Geschreven door op 21-10-2023 om 18:49.

Wat hebben de bands als Cirith Ungol, Carach Angren, Ephel Duath, Gorgoroth, Sammath Naur en Amon Amarth gemeen? Hun namen zijn allemaal afkomstig uit de verhalen van J.R.R. Tolkien. Sterker nog; het lijkt wel of het land van de donkere heerser uit deze verhalen de beste namen oplevert want al deze namen zijn terug te vinden in het land Mordor.

Van alle eerder genoemde bands is Cirith Ungol wel de oudste. Het officiële jaar waarin deze is opgericht, is 1971. Er zit echter een hiatus tussen 1992 en 2015, maar in totaal betekent dit dat de band al meer dan vijftig jaar bestaat. Drummer Rob Graven en gitarist Greg Lindstrom, leden van het eerste uur, zijn nog steeds van de partij, evenals de iets later toegetreden zanger Tim Baker. Jim Barraza is ook een oudgediende, maar hij kwam pas in 1988 bij de groep. Jarvis Leatherby is eigenlijk de enige die redelijk nieuw is. Hij is sinds de heroprichting verantwoordelijk voor het basgeluid nadat Flint (Michael Vujea) had bedankt voor de eer.

In de boeken van Tolkien behoort de ‘C’ uitgesproken te worden als een ‘K’, maar Cirith Ungol houdt het vooralsnog op de ‘S’-klank. In de beginperiode was de naam voor vele muziekliefhebbers lastig te onthouden en werd de band gekscherend ‘Sarah’s Uncle’ of ‘Serious Uncool’ genoemd. Op 20 oktober verschijnt echter Dark Parade, het nieuwe, zesde volwaardige album. In vergelijking met de voorganger Forever Black (2020) een flinke stap voorwaarts naar mijn mening. Waar het vorige album nog zeer vasthield aan het geluid van de begindagen, is dit nieuwe album frisser, dynamischer en melodieuzer dan het voorgaande werk. Wat wel gebleven is, is het artwork dat elk album siert. Ook deze keer weer een afbeelding die gemaakt is door Michael Wehlan voor de boeken van Michael Moorcock’s Elric of Melniboné-saga. 

De opener Velocity (S.E.P.) gaat meteen van start met een snelheid die we niet direct gewend zijn van Cirith Ungol. Over het algemeen speelt men epische doom, maar hiermee zit men toch meer in een heavy metal sfeer. Het markante stemgeluid van Tim Baker geeft Cirith Ungol nog steeds zijn unieke identiteit. Echter, niet iedereen zal de manier van zingen die Tim bezigt, kunnen waarderen. Ik begrijp nu wel waar Jonathan Higgs (Monsterworks, Bull Elephant, Thûn) zijn ideeën voor de zang vandaan heeft.

De tweede single is Looking Glass en deze komt meer in de buurt van het doomgeluid dat we van Cirith Ungol kennen. Het nummer kent een heerlijke lange solopartij die doet denken aan de hoogtijdagen van de New Wave Of British Heavy Metal, maar toch zeker in deze tijd ook nog fantastisch klinkt. De wanhoop druipt werkelijk van dit nummer af.

De laatste drie nummers vormen samen een drieluik. Het titelnummer trapt het af en zet je twee keer op het verkeerde been en laat denken dat het volgende nummer al begonnen is. Distant Shadows is een riffgedreven track en loopt naadloos over in Down Below dat het album mag afsluiten.

Zoals collega Maud in zijn recensie van Forever Black al opmerkte, is Cirith Ungol voor de liefhebbers van de old school heavy metal. Veel nieuwe fans zal de band waarschijnlijk niet meer winnen. Toch heeft het album de nodige elementen die het net iets interessanter maken dan zijn voorgangers.

Score:

81/100

Label:

Metal Blade Records, 2023

Tracklisting:

  1. Velocity (S.E.P.)
  2. Relentless
  3. Sailor on the Seas of Fate
  4. Sacrifice
  5. Looking Glass
  6. Dark Parade
  7. Distant Shadows
  8. Down Below

Line-up:

  • Rob Graven – Drums
  • Greg Lindstrom – Gitaar, keyboards
  • Tim Baker – Zang
  • Jim Barraza – Gitaar
  • Jarvis Leatherby – Basgitaar

Links: