Hiems – Stranger in a Wasteland

Geschreven door op 09-09-2023 om 18:56.

Multi-instrumentalist Alessandro “Algol” Comerio is de man achter deze Italiaanse blackmetalact. Stranger in a Wasteland is het derde album van de beste man. De tweede plaat met de titel Worship or Die is niet onbekend gebleven bij Zware Metalen. Zoals u kunt lezen was de recensie van deze in 2009 uitgebrachte plaat positief. Stevige black metal met een overweldigend drumgeluid waarbij zwaarmoedigheid en agressie met elkaar in balans blijven. De Zuid-Europese blackmetalgolf wordt ook geroemd. Hoe zou het nu, veertien jaar later wezen?

Pittig gekruid durf ik wel te stellen, vanaf openingsnummer A Night on the Bare Mountain zet dit heerschap smaakvol de toon, ook met de nodige oeh’s en aah’s. Het overweldigende drumgeluid is zeker een element dat intact is gebleven, maar wat bij uw redacteur van dienst nog veel meer opvalt zijn de vocalen. Ruig, vuig en zodoende ongepolijst, lekker vooraan in de mix. Hierbij is ook voldoende rekening gehouden met het opnamevolume van het instrumentarium. Iedere nuance is dus hoorbaar, waarbij er is gekozen voor een niet al te viezige geluidsafstelling. Dat wil zeggen geen geruis of gekraak, hoogstens een klein stoffig laagje of een licht korrelig geluid op de gitaren om zo de overdracht niet te proper van aard te laten doorklinken. Tijdens het derde nummer Master of Lies is dit wellicht nog wel het best te onderscheiden. Kronkelende dissonante gitaarriffs in combinatie met de tempoversnellingen typeren dit nummer en maken het uiterst genietbaar. Ik hoor daarnaast ook wel degelijk een parallel met de woeste stijl waarmee ons eigen Helleruin zichzelf zo succesvol op de kaart weet te zetten. Hiems is hoogstens iets minder snedig en een tikkeltje melodieuzer van aard.

 
Een nummer als The Rites of Terror laat vooral oudeschoolsferen horen, maar heeft ook een episch gehalte, met name tegen het einde. En hoewel de lengte van het album met zijn vijfenvijftig minuten zeker niet aan de bescheiden kant is, weet Algol er wel voldoende variatie in te brengen. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de zuivere zang gedurende Bereavement. Wat mij betreft kan deze afwisseling in vocale stijl best, maar het is een kwestie van smaak of u hier iets mee kunt. Hints van de jaren ’80-muziek, dark metal en nostalgische flarden, het komt tijdens deze song allemaal voorbij. Better Off Dead is geen cover van het gelijknamige Sodom-nummer, maar kent gek genoeg wel een beetje dezelfde insteek. En dan zijn we toe aan het titelnummer Stranger in a Wasteland. De track gaat van start met een mooie vernuftige en trage opbouw, die al snel ontspoort in stevige, doch melodieuze black metal. En ook hier heel veel old-schoolaspiraties. De zuivere vrouwelijke vocalen tegen het einde van het nummer klinken wat vreemd, maar niet direct misplaatst.

Quietus, de titel is natuurlijk onlosmakelijk verbonden aan één van de beste funeraldoomalbums ooit (Evoken), kent ook weer een rustig opbouwend begin met elektronische invloeden en zware zuivere vocalen. Dit is heel duidelijk geen blackmetalnummer, maar meer een soort etherische afsluitfase. Ook al is de uitvoering niet slecht, wat mij betreft heeft dit nummer geen enkele meerwaarde.

Conclusie is dat we hier te maken hebben met een fascinerend album, dat recht doet aan zowel old-schoolblackmetal als ook genrevreemde invloeden. Dit alles wordt met voldoende variatie gebracht, maar kent wel een aantal overbodige ideeën die niet direct van meerwaarde zijn, zoals het afsluitende Quietus. De balans helt echter ferm over richting kwalitatief goede black metal, waardoor het gegeven cijfer meer dan gerechtvaardigd is.

Score:

84/100

Label:

Agonia Records, 2023

Tracklisting:

  1. A Night on the Bare Mountain
  2. Death Unites Us
  3. Master of Lies
  4. March!
  5. The Rites of Terror
  6. Bereavement
  7. Better Off Dead
  8. Stranger in a Wasteland
  9. Quietus

Line-up:

  • Algol – Alles

Links: