Oceanica – Panta Rhei

Geschreven door op 29-07-2023 om 18:45.

Hoeveel bandnamen zouden er zijn met het woord Ocean erin? Uit het blote hoofd kom ik op zeven. Met Oceanica erbij worden het er dan acht. Oceanica is een eenmansproject van ene Benedict Harris-Hayes, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. De muziek is wat je verwacht bij een naam als Oceanica: post-metal met wat progressieve en nu-metaltrekjes. Het is in elkaar gefabriceerd tijdens de lockdownperiode. Volgens Benedict is dit ook het lockdownstatement en in de negen nummers reflecteert hij op deze vreemde periode in onze recente geschiedenis. ‘Maar corona is toch al lang en breed weg?’ hoor ik u denken. Ja, klopt, maar Ben had nogal moeite om het geheel af te maken, vandaar dat deze release pas medio 2023 het levenslicht ziet. Is dat erg? Neuh, niet echt.

Opener Photographs From An Old Camera begint melancholisch en ontvouwt zich als een archetypisch post-rocknummer, zeker qua sferische opbouw, totdat de zang invalt. En die is kort gezegd nogal wennen. Het stemgeluid van Ben is wat wankel en je hoort dat hij zijn best doet binnen zijn (toch ietwat beperkte) kaders te blijven. Dat is wel wat jammer, want de muziek is bij vlagen vrij mooi, denk aan een mix van Callisto en Anathema.

Bij het tweede nummer moet ik overigens even mijn wenkbrauwen optrekken. Fixation On A Co-Worker. Prachtige titel, maar hadden we die al niet eens gehoord bij de culthelden van Deadguy? Of zou het een ode zijn? Stilistisch ligt Oceanica hiermee niet zo ver af van de hardcore van Deadguy als met het vorige nummer, want het opent furieus met ‘geclipped’ geschreeuw. Best prima, maar het is wel wat abrupt ten opzichte van het vorige nummer. Daarmee is wel de kern geraakt van deze plaat: het stuitert werkelijk alle kanten op. Zo krijg je in Roll The Bones een tribaal intro dat wel wat aan Tool doet denken, maar ineens omslaat in een nu-metalgroovenummer. Het volgende nummer Lumiere zou bijna van de pen van Devin Townsend kunnen komen, ware het niet dat de overgangen van onze Canadees stukken beter in elkaar zitten. Dit nummer lijkt een beetje knip-en-plak werk te zijn. De passages an sich zijn best goed en sfeervol, maar het nummer vloeit niet.

En dat geldt toch ook wel voor de hele plaat. Het is lastig om door te komen omdat de cohesie ontbreekt, maar ook omdat ik het idee heb dat Benedict geen duidelijk idee heeft waar hij naartoe wil met zijn nummers. De bijgeleverde foto bij de biografie toont de beste man met alle instrumenten in zijn handen. Een parallel is te trekken naar de ideeën die op deze plaat voorbijkomen. Het zijn er heel veel en ze komen allemaal terug, soms zelfs in één nummer. Dit maakt het tot een minder fijne luisterervaring en dat is jammer want er staan best wat goede momenten op de plaat. Zoals het begin van New Human Agenda, dat opnieuw Tool benadert, en belangrijker, Oceanica borduurt hier net wat verder op eenzelfde thema en ritme. Dat geeft gelijk wat rust en zorgt ervoor dat dit wel het beste nummer van de plaat is. Zowel compositorisch als zangtechnisch. Hier haalt Ben geen rare fratsen uit met zijn stem (wat in andere nummers nog wel eens het geval is), maar zingt hij beheerst en met gevoel het nummer vol, al dan niet voorzien van achtergrondlagen. Dit zou ik best meer willen horen!

Het project oogt sympathiek en Benedict laat bij vlagen horen dat hij tot interessante ideeën komt. De nummers behoeven echter nog wel enige aandacht en zoals gezegd: het mag allemaal ietsje minder idee en iets meer schrijven in dienst van het nummer. De balans op dit album is er niet en dat maakt Phanta Rei met een speelduur van een uur wel een lange zit. Voor de inzet en thema krijgt Oceanica er nog wel een paar puntjes bij, voor de rest is dit alleen voer voor de diehard post-metalliefhebber.

Score:

55/100

Label:

Eigen beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Photographs Found On An Old Camera
  2. Fixation On A Co-Worker
  3. Roll The Bones
  4. Lumière
  5. Drive Bi 69
  6. The New Human Agenda
  7. Mother Of Eyes
  8. The Hope Sequence
  9. Un(EN)titled

Line-up:

  • Benedict Harris-Hayes – Alles

Links: