Adalruna – A Wolf in Hallowed Places
Darker Than Black, 2008
Adalruna maakt ambient black metal. Ik wou dat het dat niet deed. Het is zo pagan als Sinterklaas en minstens zo afgezaagd. Om de rest van de review maar voor te zijn, dit zou verboden moeten worden.
Waarom? Ten eerste de keyboardgeluiden. Zelfs kenners van de midi-sound of een C64 zouden zich kreupel lachen bij dit miezerig gepingel. Het My First Pagan Playschool pianootje uit de jaren 1700 van onze jaartelling doet hier nog steeds dienst, treurnis alom. Daarbij nog een computerdrum die mij een gevoel van plaatsvervangende schaamte geeft. Zelfs de meest paganistische ziel zal zijn overtuiging in twijfel trekken bij het aanhoren van dergelijk gekweel. Ook de zang laat ferm te wensen over en kan samen met Heartless uitvechten wie mij dit jaar het meest inwendig kippenvel bezorgde.
Abominabel slecht. Erbarmelijk! Zowat alle antoniemen van goed komen in aanmering om deze review aan te vullen. Stop ermee man, it hurts!
Tracklisting:
- The Saga of the Volsungs
- Here Begins The Tale (…a Son of Odin)
- Skadi and the Hunt of Sigi and Bredi
- Sigi Slays Bredi the Thrall (Bredi’s Drift)
- He Was a Wolf in Hallowed Places
- Odin Guides Sigi from the Other-World
- The Gathering of an Army and the Seizing of Hunland
- The Birth of Rerir
Line-up:
- Wulfhelm the Overseer – Alles
Links: