Iron Fire – Blade Of Triumph
Napalm Records, 2009

Dat meen je niet. Na black metal is heavy metal toch wel hét bordeel bij uitstek voor clichés. Iron Fire, welk weldenkend mens komt nu met zo een naam af. Hoe beroerd kun je zijn om een fiere reviewer zijn integriteit zo te testen. Mijn leraar fysica lachte zich gegarandeerd kreupel bij de visualisatie van metalen vuur. Nuja, het debuut Thunderstorm (allemachtig…) viel aardig in de smaak en ook de daaropvolgende albums waren aardig in trek. Deze Denen scoren vooral in Duitsland (wat had je gedacht), maar komen dankzij de steun van Napalm Records in gans Europa stilaan van de grond. To the Grave luidt het nieuwe jaar des heren in. Hortsik!

En ja hoor, het is van dat. We gaan ervoor! Tiptop heavy metal, en met de cheesy power metal ben je volledig in je nopjes. Het zit er allemaal in, en het is zó glad dat zelfs Sven Kramer er van op zijn bek gaat. Refreinen als kinderliedjes zo catchy, riffs zo zwierig dat zelfs oudjes hun heupprothesen tot het uiterste forceren en happy… dit is gewoon een synoniem voor happy. Ja ok, soms zit er een duister randje aan… zoals die aan mijn tanga-slip. Kijk, ik lach er misschien een beetje mee, maar ik moet toch toegeven dat het allemaal wel goed in elkaar zit hoor. Op een metalfestival heb je altijd van die typische heavy metal bands waar het leeuwendeel van de mensen onverschillig bij blijft. En dan heb je ook bands als Hammerfall, die sommige black, death of thrash metal fans zó op de heupen werkt dat ze uit ellende beginnen te disco-dansen of hun irritatie op agressieve wijze beginnen te veruitwendigen. Dit is ook zo een band. Gegarandeerd fun en plezier voor de meezingende melodische metalfan. Ieder nummer probeert die spieren in je gestel wakker te maken en entertaint. Het is niet de typische dubbele basdrum één-riff-per-nummer band heavy powerband (al hebben ze wel de Duits-klinkende en zingende halfjodelaar), maar veel scheelt het niet.

Voor mij is deze bijzondere vorm van heavy en powermetal iets teveel van het goede. Een beetje te dun voor mijn spijsverteringsstelsel, maar uitermate geschikt voor de vrolijke olijke fantasy strijdheer die graag de lucht vuistneukt. Voor fans van Rhapsody, Hammerfall en Manowar. Als het maar heavy is. Kill For Metal

Tracklisting:

1. The Beast From The Blackness
2. Kill For Metal
3. The Demon Master
4. Cover The Sun
5. To The Grave
6. March Of The Immortals
7. The Kingdom
8. Frozen In Time
9. Hail To Odin
10. Doom Riders
11. Ghost Of Vengeance
12. The Battlefield

Line-up:

• Martin Steene – Vocals
• Kirk Backarach – Guitars
• Martin Lund – Bass
• Fritz Wagner – Drums

Links:

• Iron Fire
• Iron Fire MySpace
• Napalm Records

Iron Fire – Blade of Triumph
Napalm Records, 2007

Power metal ten top als je de tracklist alleen al zou lezen, met titels als Dragonheart, Dawn of Victory, Steel Invaders en Blade of Triumph. Het kan niet anders of dit is pure snoeiharde power metal. Even luisteren of het ook werkelijk zo is.

De cd begint rustig met Dragonheart, maar al snel gaat deze rustige opening over in een strakke riff waarna het nummer zijn snelheid krijgt. Het valt direct op dat de stem van zanger Martin Steene erg helder is en de gitaren erg strak zijn gemixt. Bloodbath of Knights staat bol van de typische power gitaar solo’s, maar niet van die solo’s die gaan vervelen. Nee, wanneer Martin weer begint te zingen wacht je eigenlijk weer tot hij zijn mond houdt voor de volgende solo. Klasse gitaarkunsten van Kirk Backarach en J.J. .

Wanneer je het nummer Dawn of Victory ziet denk je meteen terug naar Rhapsody met hun gelijknamige album, maar wanneer het nummer begint vergeet je dit meteen weer. Dit nummer vraagt er simpelweg om om live gespeeld te worden! Een erg meeslepend en catchy nummer met een geweldig meezingbaar refrein en knallende, soms haast militaristische drums. Je ziet het overwonnen slagveld al haast voor je verschijnen. De nasleep van dit gevecht komt goed tot zijn recht tijdens Lord of the Labyrinth. Hebben deze nummers tekstueel dan iets met elkaar te maken? Nee, totaal niet. Maar na een opzwepend nummer als Dawn of Victory komt het rustige Lord of the Labyrinth erg goed tot zijn recht. Hierop is tevens ook goed te horen dat zanger Martin Steene geen geboren Engelsman is, maar uit Denemarken komt. Dit is te horen aan zijn duidelijke maar voor Iron Fire passende dialect.

De intro van Bridges Will Burn doet denken aan het Wizard-nummer Hammer, Bow, Axe and Sword. Het blijft echter beperkt tot de intro waarna het nummer een typische power metal sound krijgt met uiteraard bijpassende ruige teksten over getrokken zwaarden, goden die zullen terugkeren en, hoe kan het ook anders, bruggen die zullen branden. Het ruige werk wordt even onderbroken voor de rustige ballad Follow the Sign. Het blijkt dat deze heren niet alleen geschikt zijn voor het stoere werk, maar ook een gevoelige plaat neer kunnen zetten. Ook hier schreeuwt het nummer om een live uitvoering waarbij het publiek enthousiast mee staat te brullen.

Fans van onder andere Hammerfall kunnen hun hart ook ophalen, want het snellere Steel Invaders doet hier erg aan denken. Snelle gitaren, cleane vocalen en een erg strak refrein waarin men de metal fists in de lucht moet gooien zorgen voor een perfecte combinatie a la Hammerfall. Het is een band die al sinds 1997 de metal wereld onveilig maakt. Toch is dit pas hun vierde album. Hoe is dit mogelijk dat een band met zoveel ambitie toch nog niet doorgebroken is? Simpel, ze hebben heel veel pech gehad. Ja, pech, dat heeft iedereen zul je denken. Zanger Martin Steene (enige originele bandlid vanaf de oprichting) heeft al heel wat wisselingen gehad in zijn band, maar hij blijft toch maar doorgaan. Hopelijk houdt hij de muzikanten van dit moment nog even vast, want het geheel klinkt als een geoliede machine.

Legend of the Magic Sword is de tweede ballad die op de cd staat, en zeker niet onterecht. Een nummer met erg gevoelige zang en een lekker klinkende akoestische gitaar. Perfect om even lekker onderuit te zitten en weg te dromen met een biertje in je hand. Na dit rustige intermezzo eindigt deze prachtige cd met het ruige Gladiator’s Path en Blade of Triumph, wat gelijkelijk aan rustig wegebt, waardoor je het bijna niet door hebt dat de cd ondertussen al afgelopen is. Het kan niet anders of we zullen deze cd terug vinden in de jaarlijsten. Het zeer strakke gitaarwerk, de harde drums en stoere teksten zullen menigeen het hoofd op hol brengen. Deze plaat hoort in elke cd kast van een ieder die zich heavy metal of power metal fan noemt!

Tracklist

1. Dragonheart
2. Bloodbath of Knights
3. Dawn of Victory
4. Lord of the Labyrinth
5. Bridges Will Burn
6. Follow the Sign
7. Steel Invaders
8. Jackal’s Eye
9. Legend of the Magic Sword
10. Gladiator’s Path
11. Blade of Triumph

Line-up:

• Martin Steene – Vocals
• J.J. – Guitar
• Kirk Backarach – Guitar
• Martin Lund – Bass
• Jens B. – Drums

Links:

• Iron Fire
• Napalm Records