Obituary – Dying Of Everything

Geschreven door op 12-01-2023 om 19:34.

Deze donkere dagen lenen zich prima voor wat (soms sombere) overdenkingen. In een van die contemplatieve buien drong de gedachte zich op dat je, naarmate je ouder wordt, steeds minder dingen voor de eerste keer ervaart. Zo kun je maar een keer voor het eerst het smerig vervormde moerasgitaargeluid van Trevor Peres horen, of je laten wegblazen door de onmenselijke vocalen van John Tardy. Oudemannenzucht! Het brengt het risico met zich om een nieuwe Obituary als iets vanzelfsprekends aan te nemen. Het kenmerkende slepend zware bandgeluid is immers – goed bewaakt door John Tardy – ook aanwezig op Dying Of Everything. Hooguit is door de jaren wat meer nadruk komen te liggen op de ‘groove’ en iets minder op de ‘attack’. En toch hè… Toch klinkt de elfde van Obituary opvallend fris in de oren (voor zover death metal bedoeld is fris te klinken dan) en op punten zelfs verrassend.

Divers ook. Dat bleek al uit de vooruitgeschoven posten The Wrong Time en Dying Of Everything. De eerste is een groovemonster met een refrein “The right mindset, the wrong time” dat zich na een keer horen al laat meebrullen en bijna uitnodigt de dansschoenen (met stalen neus uiteraard) uit de kast te halen. Niet zo gek dus dat de band deze track direct toevoegde aan de liveset, nog geruime tijd voor de de release van het album. De titeltrack laat zich dan weer moeilijker pakken. Op de redactie viel zelfs de zin “ik vond de vorige beter”. Dat vergelijk met The Wrong Time is wat mij betreft te kort door de bocht. De naamgever van het album begint weliswaar industrieel en is in aanleg een pak sneller, maar buigt naar het einde toe naar het voor Obituary vertrouwde midtempogeluid. Daarmee is goed te horen dat de song uit de pen van de “nieuwe” komt. Nu ja, gitarist Ken Andrews Jr. is er inmiddels ook al weer bij sinds 2012 en met drummer Donald Tardy heeft hij hard gewerkt om aan te sluiten bij het overige materiaal.

Dat is dus gelukt, zij het dat de structuur iets complexer is geworden dan die van midtempo stampers als Without A Conscience (wat een track!) en My Will To Live. Dat zijn songs die net als The Wrong Time drijven op uiterst effectieve, hypnotiserend doormalende riffs van Trevor en de ‘recht voor zijn raap-zanglijnen’ van John. Het gitaarwerk van Without A Conscience heeft op enig moment – rond 2:50 – zelfs de sfeer van Sempiternal Deathreign. Geen idee of de heren die band überhaupt kennen, maar het klinkt heerlijk.

In het promopraatje worden de thrashinvloeden die we ook in de titeltrack horen toegeschreven aan het thrashverleden van Ken, maar ze vallen het meest op in de opener Barely Alive. Laat die nu net niet door Ken geschreven zijn! Vanaf 1:53 grijpt een machtige Slayer-riff je bij de keel om niet meer los te laten. Tel daarbij op dat Donald Tardy zelf denkt dat hij nooit een snellere double bass neerlegde dan in dit nummer en we hebben een heerlijk lompe manier om de deur en daarmee de volledige voorgevel in te trappen!

Een plaat met zo’n begin moet natuurlijk ook deftig worden afgesloten. En dat gebeurt volledig aan de andere kant van het spectrum met Be Warned, dat ongetwijfeld een van de traagste nummers is die Obituary ooit op plaat zette. Lang aangehouden aanslagen, opgeduwde snaren en vocalen die uit de Tartaros zelf omhoog borrelen zetten een naargeestige sfeer totdat traag en vastbesloten de pas erin wordt gezet naar een onduidelijk lot. Indrukwekkend en, voor Obituary-begrippen, experimenteel.

Daartussen is genoeg te beleven. Zo ook met het snellere Weaponize The Hate, waarin de boodschap kracht wordt bijgezet door drumslagen als verschuivende tektonische platen (let op je speakers!). In het interview legt Donald overigens uit hoe hij tot dit geluid is gekomen. Los daarvan is het nummer alweer – hoe doen ze dat toch, er is niet eens een echt couplet – razend pakkend.

Nog even John Tardy in het zonnetje zetten die na meer dan dertig jaar grunten misschien wel zijn meest veelzijdige vocalen (wees gerust, hij klinkt nog steeds niet als een symfonisch nachtegaaltje) aan de groeven heeft toevertrouwd. Daarbij krijgen zijn teksten stiekem steeds ietsje meer inhoud zonder dat het belerend wordt: ze blijven voor meer dan een uitleg vatbaar. Ook om het artwork kunnen we niet heen. Daarvoor werd de Poolse kunstenaar Mariusz Lewandowski ingeschakeld en die is in overleg met de band tot een prachtig schilderij gekomen. Voor deathmetalbegrippen is het misschien ongewoon kleurrijk, maar de dreiging onder de oppervlakte is haast letterlijk tastbaar. Dit is een hoes die je gerust als kunstwerk aan de muur kunt hangen. Tragisch genoeg overleed de kunstenaar kort nadat hij het werk afhad.

Over het zware, niet al te moderne geluid ook geen klachten en zo klopt Dying Of Everything tot in de puntjes. Aan alles hoor je dat de band met veel plezier aan de plaat heeft gewerkt. Het heeft geleid tot een van de betere albums uit een toch al heel beste discografie. En dat meer dan dertig jaar na het begin … een huzarenstukje!

Score:

87/100

Label:

Relapse Records, 2022

Tracklisting:

  1. Barely Alive
  2. The Wrong Time
  3. Without A Conscience
  4. War
  5. Dying Of Everything
  6. My Will To Live
  7. By The Dawn
  8. Weaponize The Hate
  9. Torn Apart
  10. Be Warned

Line-up:

  • John Tardy – Vocalen
  • Trevor Peres – Gitaar
  • Ken Andrews Jr. – Gitaar
  • Terry Butler – Basgitaar
  • Donald Tardy – Drums

Links: