Lanfear – X To The Power Of Ten
Locomotive Records, 2008
Het vijfde album van de Duitse progformatie Lanfear heet X To The Power Of Ten. Het vorige album Another Golden Rage verscheen in 2005. Daarvoor verschenen The Art Effect (2003), Zero Poems (1999) en Towers of February (1997).
Zanger Tobias Althammer is begin 2006 vervangen door Nuno Miguel de Barros Fernandes die eerder bij Anguish zijn werk deed. Een zangerswissel is altijd riskant maar de nieuwe zanger is niet veel beter of slechter dan zijn voorganger. Anders is hij echter wel. Waar Tobias Althammer overduidelijk meer in de hoek zat van Geoff Tate, is De Barros Fernandes het beste te vergelijken met de oudere Ray Alder op een druilerige zondagmiddag. Hij zingt iets minder theatraal en enthousiast als zijn voorganger, waardoor de zanglijnen mij in ieder geval iets minder aanspreken. Het nummer Brave New Man is hiervan een goed voorbeeld. De zanger trekt het niveau van het nummer hier toch echt een stuk naar beneden terwijl het in de basis best een aardig nummer is.
De wissel op vocaal gebied heeft echter geen of weinig invloed gehad op het muzikale gedeelte van de band. Muzikaal is Lanfear te vergelijken met bands als Threshold, Wolverine, Ivanhoe en Tiles. De elf composities op X To The Power Of Ten, waaronder een overbodig keyboarddingetje, luisteren stuk voor stuk lekker weg. Het album kent ook voldoende afwisseling. In het negende nummer In a Twin Phenomenon komt zelf heel even een kleine grunt voorbij. Andere nummers die er bovenuit steken zijn The Art of Being Alone, Just Another Broken Shell en de afsluiter Seeds of the Plague. Speciale aandacht wil ik vestigen op My Will Be Done. Dit nummer durf ik te omschrijven als een progstyle Damage Inc. Het zou me niets verbazen als deze metalklassieker grotendeels model gestaan heeft voor dit nummer.
Lanfear heeft een gok genomen om een dertien-in-een-dozijn-prog-zanger in te ruilen voor een tien-in-een-dozijn-prog-zanger. Wat dat betreft kun je stellen dat deze band in ieder geval op zoek is geweest naar een onderscheidende factor in het drukke genre. In hoeverre dat gelukt is zal de toekomst moeten uitwijzen. Vooralsnog heeft Lanfear een aardige plaat gemaakt, maar de grote doorbraak gaat het niet worden.
Tracklist:
- Enter Dystopia
- My Will Be Done
- Decryption
- Brave New Men
- The Question Keeper
- Synaptogenesis
- Jugglin’ at the Edge
- Just Another Broken Shell
- A Twin Phenomenon
- The Art of Being Alone
- Seeds of the Plague
Line-up:
- Nuno Miguel de Barros Fernandes – zang
- Markus “Ulle” Ullrich – gitaar
- Richie Seibel – keyboards
- Kai Schindelar – bass
- Jürgen “Gen” Schrank – drums
Links: