Mötley Crüe – Saints Of Los Angeles
Eleven Seven Music, 2008
Het eerste goede nieuws dat ik over Mötley Crüe kan melden, is dat de bandleden wonderbaarlijk genoeg nog allemaal leven. Daarnaast zijn ze weer in de originele opstelling bij elkaar, maken nieuwe muziek en treden op. Als laatste nieuws wil ik melden dat die idioten me compleet van mijn stoel geblazen hebben met de nieuwe cd. Dit is de plaat van het jaar voor iedere ouwe rock- en metalliefhebber met midlife crisis of met heimwee naar de seventies Een paar jaar geleden had ik niet kunnen bedenken dat er nog geluid uit dat stel zou komen. Maar met de nieuwe cd Saints Of Los Angeles hebben de mannen misschien wel hun beste werk ooit uitgebracht!
Mötley Crüe heeft het schip lange tijd drijvende gehouden door bijna clichématig over het paard getild gedrag. Om maar als echte rocker te boek te staan werd naast een heel aardig stukje muziek ook een spoor van gebruikte injectiespuiten, stukkende drankflessen, vernielde hotelkamers, beschadigde groupies en heel veel negatieve publiciteit over de wereld getrokken. Soms leek het wel of de muziek verworden was tot bijzaak en absurd slechte live optredens en teleurgestelde fans waren maar al te vaak het gevolg. De laatste tijd speelt men echter weer samen in de originele samenstelling en weet men blijkbaar weer een beetje het walletje bij het schuurtje te houden.
Een lekker swingend en dreunend pak hardrock/heavy metal met gaaf drumwerk, heerlijk scheurende en trekkende gitaren, dravende bas en intense, maar zuivere vocalen. Goed geproduceerd ook met een lekker vol geluid. Ook de teksten zijn bij vlagen steengoed, variërend tussen cynisch, autobiografisch (White Trash Circus) en gewoon lekker ouderwets rebels (This Ain’t A Love Song, This Is A Fuck Song). Een wat kritische ode aan de stad Los Angeles van een band afkomstig vanuit de straten van Los Angeles. Man, wat heb ik zitten genieten van Mötley Crüe, zoals ze op deze cd tekeer trekken. Koste noch moeite wordt gespaard om de boel plat te spelen en de vele critici de mond te snoeren. Het tempo blijft voortdurend hoog en zelfs de veelal gebruikelijke ballad ontbreekt gelukkig. Het titelnummer, Saints Of Los Angeles en Just Another Psycho zijn voor mij de absolute hoogtepunten en dieptepunten heb ik niet kunnen vinden.
Ik weet zeker dat veel muziekliefhebbers met open mond worden achter gelaten na het beluisteren van deze cd. Zelf vind ik dit het beste wat ik op cd gebied heb gehoord dit jaar. Muziek, zoals ik die nou eenmaal graag hoor, gewoon simpel, hard en swingend. Ben ik even blij met de nieuwe stereo in mijn autootje en de cd Saints Of Los Angeles!
Tracklist:
- L.A.M.F.
- Face Down In The Dirt
- What’s Gonna Take
- Down At The Whisky
- Saints Of Los Angeles
- Motherfucker Of The Year
- The Animal In Me
- Welcome To The Machine
- Just Another Psycho
- Chicks = Trouble
- This Ain’t A Love Song
- White Trash Circus
- Goin Out Swingin
Line-up:
- Vince Neil – Vocals/Guitar
- Mick Mars – Guitars
- Nikki Sixx – Bass
- Tommy Lee – Drums
Links: