The Rods. Die twee woorden lezen in de grote lijst met mogelijk te bespreken albums bij Zware Metalen katapulteert me onmiddellijk terug naar mijn studententijd eind jaren ’80. Je weet wel, die periode toen de term internet nog niet was uitgevonden en je blik op de wereld nog iets kleiner was dan nu. Maar toch had ik toen een medestudent die The Rods wel kende en dat is me altijd bijgebleven, net als een aantal nummers.
Nu blijkt diezelfde band The Rods nog altijd te bestaan. Een Amerikaans powertrio, ontstaan eind jaren ’70 met nog twee dezelfde leden als in het prille begin. En dat zijn zanger/gitarist David “Rock” Feinstein en drummer Carl Canedy. Mocht David Feinstein je op bepaalde foto’s een gevoel van herkenning bezorgen: dat kan. Hij is namelijk de neef van wijlen Ronnie James Dio en heeft voor een stuk hetzelfde postuur en zelfs wat overeenkomstige gelaatstrekken.
Meer zelfs: Feinstein en Dio speelden samen in Elf, de band die later uitgroeide met de komst van Ritchie Blackmore tot Rainbow. Enkel Feinstein volgde zijn bandgenoten niet. Hij had even genoeg van de muziekbusiness toen bleek dat het woord ‘business’ belangrijker was dan ’muziek’. Maar ook rockersbloed kruipt waar het niet gaan kan en The Rods werd later geboren. Niet zonder succes. Want ook al is The Rods nooit een megaband geworden, de groep heeft wel degelijk een reputatie.
Die reputatie bouwden ze op van bij hun eerste album uit 1980: dit Rock Hard dat nu in een geremasterde en auditief verbeterde versie opnieuw wordt uitgebracht via High Roller Records. Heel anders dan in 1980 toen de band het in eigen beheer en in kleine oplage op de wereld losliet. Platenmaatschappij Arista Records kreeg hen toen in de gaten en bracht het jaar erop de plaat opnieuw uit. We zitten nu dus met een officiële heruitgave van een officiële heruitgave.
Twaalf nummers telt de originele versie. Op de cd van deze heruitgave krijg je er drie extra bij: de single versies van twee nummers en een herbewerkt nummer.
Met zijn album wilde The Rods voor een stuk een tegengewicht vormen voor de overheersende New Wave Of British Heavy Metal die toen furore begon te maken. De link naar Elf is duidelijk aanwezig, getuige het hele bluesrockende openingsnummer Sit Down Honey: een cover van Elf die bijzonder goed past bij de wat hese stem van David Feinstein. Vrij vergelijkbaar met wat The Georgia Satellites of The Black Crowes later op de markt zouden brengen bijvoorbeeld.
Het bluesy sfeertje blijft ook in de rest van het album vaak hangen zonder richting drie-akkoorden-boogierock over te hellen maar wordt aangevuld met nijdige, snedige scherp klinkende riffs die het geluid van The Rods zo eigen maken. Dat maakt hen dan toch anders dan pakweg Motörhead of Raven, die andere bekende powertrio’s waar ze wel eens mee vergeleken worden. The Rods klinken melodieuzer. In Your Panties zou een Van Halen-nummer geweest kunnen zijn, maar dient puur als intro voor één van de bekendste nummers van dit album: Power Lover. Vrij eenvoudig opgebouwd en drijvend op een korte riff met een bonkende bas en een heel eenvoudig refrein blijft dit zeker in je hoofd hangen.
Idem voor Roll With the Night, slechts een minuut of twee lang met een grotere rol voor leadgitaar. Hungry For Some Love tapt uit een ander vaatje, is een stuk trager dan de rest van het album en kent ZZ Top-invloeden.
Dan gaat het weer uptempo met Get Ready To Rock & Roll. Moest het genre bestaan, zou ik dit “glamblues” noemen. En dan wat in mijn ogen (oren?) het beste nummer van dit album is: Crank It Up. Uitgebracht als testsingle trouwens door de heren in 1980 om eens van radiostations te horen wat ze van hun sound vonden. Dit is rock ‘n’ roll zoals die hoort te zijn: snel, rauw en onversneden en gebaseerd op – alweer – een lel van een riff, een flinke portie snelheid, eenvoudige teksten en razend gesoleer!
Nog één wat afwijkend nummer vermelden: You Better Run, oorspronkelijk van The Young Rascals uit 1967 dat vrij trouw wordt behandeld. Je kunt er gerust het etiket garagerock op kleven. Een nummer dat trouwens ook gecoverd werd door Pat Benatar en die versie hoor ik eigenlijk liever. Een goede 35 minuten later sluit Rock Hard af met Woman, een typische meerstemmige powerballad waar men in die tijd patent op had.
Topidee van High Roller Records om Rock Hard van The Rods opnieuw uit te brengen. Een band die jammer genoeg wat onder de radar is gebleven, maar het verdient om in de herfst van zijn carrière eerherstel te krijgen! De heren weten hoe een goed nummer in elkaar zit, ze creëren een krachtige rocksound met veel oog voor melodie en slagen erin iets te produceren dat voor iedereen heel herkenbaar klinkt zelfs al heb je het nog nooit gehoord. Een welkome flashback naar de harde rock van eind jaren ’70 en begin jaren ’80.
Label:
High Roller Records, 2021
Tracklisting:
- Sit Down Honey (Elf cover)
- Music Man
- In Your Panties
- Power Lover
- Roll With The Night
- Hungry For Some Love
- Get Ready To Rock & Roll
- Crank It Up
- Rock Hard
- Gettin’ Higher
- You Better Run (The Young Rascals cover)
- Woman
CD-Bonustracks
- Crank It Up (single version)
- You Better Run (single version)
- Roll With the Night (alternate mix)
Line-up:
- David “Rock” Feinstein – Gitaar en vocalen
- Stephen Starmer – Bas en vocalen
- Carl Canedy – Drums en vocalen
Links: