Dark Moor – Tarot
Scarlet Records – 2007
Ik heb een haat/liefde verhouding met Spanje. Éénmaal ben ik er op vakantie geweest. Dat is inmiddels alweer een jaartje of veertien geleden. Daarna ben ik er nooit weer geweest. Al die achterlijke nederlanders die hun tijd daar een beetje verdoen door ‘s avonds een beetje de mongool in de plaatselijke kroegen uit te hangen, om dan de volgende dag tot twaalf uur in bed te liggen stinken en het resterende deel van de dag de stinkende alcoholkadavers op het strand te ruste te leggen. Dat houden ze dan gerust een paar weken vol, om zich vervolgens later weinig tot niks van de dure vakantie te herinneren. Nee, niks voor mij. Ik zoek liever de vrije natuur op en doe indrukken van de omgeving op die me de rest van mijn leven bijbrengen. Voor mij geen massatoerisme op overvolle stranden weer. Tot zover het haat gedeelte. Het liefde gedeelte is vooral aan Dark Moor te danken. Dan niet de eerste platen met zangeres Elisa Martin, die op zich best leuk kon zingen, maar dankzij haar tenenkrommende accent nooit veel indruk op mij achter heeft gelaten, maar de laatste werkjes met zanger Alfred Romero. Deze beste man blijft zich maar ontwikkelen en is naar mijn idee zolangzamerhand gegroeid tot één van de beste zangers in deze stijl muziek.
Dark Moor levert met Tarot een plaat af waar je als liefhebber van melodieuze metal ab-so-luut niet omheen kunt. Op Tarot worden tekstueel de tarotkaarten behandeld. Teksten heb ik helaas niet en ik moet me dan ook tevreden stellen met slechts de muziek. Wel, we kunnen kort zijn; ik ben, ook zonder teksten, voor de volle honderd procent overtuigd. Fabelachtig lekkere melodieuze power metal met een glansrijke hoofdrol voor zanger Alfred. Maar die neemt op Tarot het zangwerk niet in zijn ééntje op zich. Welnee, de plaat krijgt zowaar nog een heel dik nederlands tintje door de samenwerking die men is aangegaan met zangeres Manda van Nemesea die een heel groot deel van de (samen)zang op zich neemt. Dit is echt de mooiste wisselwerking tussen heren- en dameszang die ik heb mogen horen. Fabelachtig mooi. Sporadisch komt er zelfs een grunt voorbij (The Emperor). Muzikaal zit het ook dik snor natuurlijk met deze geroutineerde muzikanten. Men is in staat om heerlijk pakkende nummers te schrijven die zich uitstekend lenen voor refreinen die niet meer uit je hoofd weg zijn te slaan. Voorbeelden te over. Devil in the Tower bijvoorbeeld. Wat een prachtig voorbeeld van hoe een refrein in deze stijl muziek kan klinken. Met nieuwe drummer Roberto Cappa in de gelederen mag men ook beslist niet klagen. Deze man kan een uitstekend potje trommelen. Hij vult het uitstekende gitaar- en baswerk dan ook perfect aan.
Productioneel is dit ook een pareltje te noemen. Niet echt verwonderlijk als je weet dat Luigi Stefanin verantwoordelijk is geweest voor het geluid. Ook platen als die van Rhapsody en Vision Divine wist dit heerschap van een uitstekende sound te voorzien. Ja, op alle fronten mogen we dit album als meesterwerkje classificeren. Fans van onder ander Kamelot zullen zeer tevreden zijn met Tarot. Nooit en te nimmer zal ik de volledige score van honderd punten aan een plaat toekennen, perfectie bestaat immers niet, maar Dark Moor komt een heel eind in de richting!
Tracklist:
- The Magician
- The Chariot
- The Star
- Wheel of Fortune
- The Emperor
- Devil in the Tower
- Death
- Lovers
- The Hanged Man
- The Moon
- The Fool (bonus track)
Line up:
- Alfred Romero – Vocals
- Enrik Garcia – Guitars
- Dani Fernandez – Bass
- Roberto Cappa – Drums
Links: