Richie Kotzen – Into The Black
Frontiers Records, 2006
Richie Kotzen werd bekend als gitarist uit de Mike Varney-stal. Naast een aantal solo albums bracht hij ook een aantal instructievideo’s uit waarop hij liet zien hoe je de elektrische gitaar zou moeten kunnen bespelen. De glamband Poison hoorde ook van de man zijn kunnen en lijft hem in in hun band. Na een ruzie stapt hij echter op en concentreert zich weer op het uitbrengen van solo albums, die inmiddels meer een fusie zijn geworden van al wat er muzikaal op zijn pad komt. Geen pure shred albums meer maar een combinatie van veelal rock en jazz voert de boventoon. Hij speelt nog in de band Vertu waar gerenommeerd jazzbassist Stanley Clarke deel van uitmaakt en van 1999-2002 vervangt hij maestro Paul Gilbert nog even bij Mr. Big. Na het uiteenvallen van deze band concentreert hij zich weer op zijn solo carriere waardoor hij in Japan zelfs mag openen voor The Rolling Stones.
De tijden van het ‘zoveel mogelijk laten horen wat ik kan tijdperk’ liggen voor Richie al tijden achter hem dus geen gierende gitaren maar lekker wegluisterende songs. Opener You Can’t Save Me is een krachtige opener die het op de radio goed zou kunnen doen ware het niet dat er te veel ‘fucks’ in voorkomen en daar houden ze bij de radio nog steeds niet van. De teksten op dit album zijn allemaal wat minder vrolijk: enig pessimisme kunnen we de man niet ontzeggen maar dat hoort ook bij deze stijl muziek en geeft de songs meer soul. Richie heeft meerdere kanten en op elk album laat hij weer wat meer horen van zijn kunnen. Zijn gitaarcapriolen blijven beperkt tot een aantal smeuiïge solo’s daar waar de song deze behoeft en verder gebruikt hij zijn gitaar vooral voor mooie klanktapijten ter ondersteuning van zijn zang. Hij is namelijk helemaal geen verkeerde zanger. Ik durf zelfs te stellen dat hij (zij het met iets minder kracht in de stem) verrekte dicht in de buurt van Chris Cornell komt. Net als ik dat bij Chris heb, heb ik dat ook bij Richie: ik houd niet van alle songs maar die stem zorgt ervoor dat ik toch blijf luisteren in plaats van een song te skippen. Verder verdient Richie alle krediet want hij heeft alles ingespeeld, ge-arrangeerd en geproduceerd en toch klinkt het album niet als een éénmansproject.
Het draait op dit album vooral om het liedje en het zou mooi zijn als hij op één of andere manier wat meer verdiende aandacht zou krijgen want ondanks het predikaat ‘parental advisory explicit content’ zou deze muziek prima geschikt zijn om op de radio te draaien. Richie bewijst wederom dat hij van vele markten thuis en toch in staat is om daar een muzikale draai aan te geven die meerdere muziekliefhebbers aan zou kunnen spreken mits hij natuurlijk de kans krijgt om zich te laten horen. Helaas blijft het succes vaak beperkt tot het uitbrengen van een album maar verdere grote gevolgen heeft dat meestal niet maar wie weet lukt het hem. Een album waar je in ieder geval zeker niet van gaat kotsen.
Tracklist:
- You Can’t Save Me
- Misunderstood
- Fear
- The Shadow
- Doin’ What The Devil Says To Do
- Till You Put Me Down
- Sacred Ground
- Your Lies
- Living In Bliss
- My Angel
Line-Up:
- Richie Kotzen – all instruments
Links: