Frost – Milliontown
InsideOut/Suburban, 2006
De man achter dit project heet Jem Godfrey en is dus niet die blackmetalmeneer. Normaal gesproken zit Jem achter de mengtafel en neemt popliedjes op. Ook maakt hij deel uit van een schrijversduo, dat o.a. liedjes heeft geschreven voor Samantha Mumba, Atomic Kitten en Ronan Keating: een soort Fluitsma en van Tijn dus. Jem was het echter even zat om liedjes, die maar een paar minuten duren, te schrijven. Zoals hij zelf zegt:’Het is leuk om in een paar minuten een song naar een hoogtepunt te brengen maar het is nog leuker om er lekker lang over te doen voordat je tot dat muzikale hoogtepunt komt en daar is progressieve rock uitstekend geschikt voor. Hij laat zich ondersteunen door een aantal leden van I.Q. en Arena, dus ingrediënten in overvloed om een smeuïg progrock album te maken.
Hyperventilate luistert lekker weg. Hier en daar hoor ik wel wat Liquid Tension Experiment dingetjes en dan doe je het helemaal niet verkeerd. No Me No You is een vocale song. Deze song bevat een aantal complexe ritmen en structuren in de beste progrock traditie uitgevoerd. Ook is goed te horen dat Jem zich normaal gesproken met commerciële popmuziek en jingles bezighoudt want vooral in de coupletten zijn de popinvloeden duidelijk terug te horen. Zoals wel vaker met dat soort melodieën, nestelen ze zich gelijk in je kop. Het refrein is echter meer prog en zo worden beide werelden tot een geheel gecombineerd. Snowman is weer een totaal andere song dan de vorige twee. Dit, door vage drumsamples ondersteunde liedje, gaat de kant op van een Peter Gabriël. Het echte muzikale vuurwwerk zit echter in de staart. Na The Other Me komt Black Light Machine. Dit is zoals we het willen horen. De popkant wordt nu helemaal losgelaten en de solo’s van gitaar en toetsen voeren de boventoon. Na een, je op het verkeerde been te hebben gezette fade out, komt hetzelfde delay gitaartje terug en los gaan ze met solo’s die flitsend zijn en in dienst van de song staan, dus geen oeverloos gepiel. Afsluiter Milliontown is een song van bijna 26 minuten. De song is opgebouwd uit verschillende delen. Psychedelische (Beatles-achtige) pianodelen worden afgewisseld met gefluit van lieve vogeltjes. Ook de invloed van de leden van I.Q. komt hierin veel duidelijker naar voren en genieten geblazen is dit zeker. Aan het einde nog een paar solospots en een slotakkoord, dat iedere keer toch nog niet het laatste is. Alsof hij zijn net verworven vrijheid, om er nog een stukje aan te breien, tot het uiterste wil uitbuiten en maar geen afscheid wil en kan nemen van deze andere muzikale liefde: de progrock.
Zoals ik al zei: ‘Het venijn zit hem in de staart. Het middendeel van de cd is aardig te noemen maar zal de harten van de progrocker minder hart laten slaan dan het einde. Dat valt onder de noemer ‘subliem’ en ik ben benieuwd of deze geslaagde eerste keer nog een vervolg krijgt of dat het voor Jem bij deze ontmaagding blijft en hij zich hierna weer opsluit in zijn soort van klooster om zich weer te onderwerpen aan de massa.
Tracklist:
- Hyperventilate
- No Me No You
- Snowman
- The Other Me
- Black Light Machine
- Milliontown
- Jem Godfrey – vocals, keyboards
- John Mitchell – guitars, vocals
- John Jowitt – bassguitar
- Andy Edwards – drums
Links: