Shrike vereerde de burelen van Zware Metalen onlangs met een promo. Omdat het logo schier onleesbaar bleek en er verder geen informatie werd geleverd, was het even zoeken voordat ik chocola kon maken van de bandnaam. Het logo ziet er uit alsof iemand een stel takken tegen een muur heeft gezet.
Hoewel dit al het vierde album is, was ik tot op heden niet bekend met deze Duitse band. Zelf pretendeert men death- en blackmetal te maken. Van het moderne soort dan zeker. Er zijn zeker raakvlakken met black metal, hoewel het overwegend death is wat hier wordt gefabriceerd. Het blackgehalte komt met name naar voren in het chaotische karakter in de muziek en in de fragmentarische overgangen.
Tijdens het beluisteren wordt ook die zo heerlijk bevreemdende sfeer opgeroepen welke vaker de gemoedstoestand bepaalt. Shrike levert in die zin geen lichte kost. Sterker nog, je moet dit als luisteraar aankunnen. Noorse blackadepten gaan hiervoor op de loop en pure deathmetafanaten zullen ook weinig met dit kwartet aan kunnen vangen. Valt de muziek van Shrike daarmee tussen wal en schip? Geenszins! Men combineert gewoon het beste van beide werelden zonder zich iets aan te trekken van de door de genre’s en volgelingen geschapen grenzen.
De doorzetters en horizonverbreders krijgen een achttal nummers voor de kiezen die echt wel de nodige luisterbeurten vergen voordat er enigszins vat op te krijgen is. De muziek van Shrike is lastig onder woorden te brengen en woorden als ‘je moet het gewoon ondergaan’ zijn in dit opzicht te makkelijk.
Een paar voorbeelden dan maar: Versunken kent tegen het einde een stoner-achtige solo. Pendel wordt gekenmerkt door een jankend geluid waarvan ik nog steeds niet weet uit welk instrument het voortkomt en Im Schatten des Seins is een relatief rustig nummer met wat akoestische flarden en gefluister. In alle nummers staat echter de krijs van Uwe centraal die sowieso hele lappen tekst citeert. Het riffwerk is, het zal niet verbazen, ingenieus te noemen terwijl het ritme (op wat stop-and-go werk na) vooral simpel van aard is.
Shrike een eigenzinnige band noemen is hetzelfde als de paus katholiek noemen. Luister je weleens een band als Vattnet Viskar en ga je daar erg hard op, dan is dit ook wel iets van je gading. 
Score:
82/100
Tracklisting:
- Der Anfang
- Im Schatten des Seins
- Die Zeit schafft neue Wunden
- Zerrissen im Wahnsinn
- Kontrolle der Gendanken
- Versunken
- Pendel
- Das Ende
Line-up:
- Uwe – Vocalen
- Jul – Gitaar
- Fabi – Basgitaar
- Moe – Drums, vocalen
Links: