Trivium en Arch Enemy in Haarlem
Maandag 3 Oktober, Het Patronaat, Haarlem
Zo langzamerhand moeten metalfans in het hele land een beetje jaloers gaan worden, dat kan haast niet anders, want het ene na het andere lekkere concert wordt in Haarlem in het vernieuwde Patronaat geprogrammeerd. Vandaar ook dat we alweer in de grote zaal van het Patronaat staan, dit keer op een doodgewone maandagavond om een tweetal interessante bands te bekijken : Trivium en Arch Enemy. Het gebruikelijke (nu al!) gerommel met opening, openingstijden en zo is nu ook weer het geval. Vooral de onduidelijkheid vind ik nogal vervelend. Een kleine papieren mededeling op het raam kan wonderen doen wat dat betreft.Dat mag de pret verder niet drukken. Ik sta weer op tijd op mijn vaste plekje op een trede naast de geluidstafel.
Twee bands dus vanavond en de eerste is het Amerikaanse Trivium. En Amerikaans zijn ze! Persoonlijk wordt ik een beetje iebelig van een zanger die precies aangeeft wat er van het publiek verwacht wordt. Om een pit vragen en zelfs de soort pit erbij aangeven, springen, handen omhoog, dat maak ik wel ff lekker zelf uit zeg! Zelf hebben ze aangegeven een hele grote act te willen worden. Dan moeten ze nog wel leren, dat je niet om enthousiasme hoeft te smeken als je echt de pannen van het dak speelt. Maar muzikaal mogen de jongens er toch echt wel zijn. De cd Ascendancy, die dit jaar is uitgebracht is het luisteren waard en ook live weten ze het prima neer te zetten. Technisch zit het lekker in elkaar, de instrumenten zijn allemaal goed te onderscheiden en vooral het gitaarspel is positief opvallend. De zanger mag er, ondanks zijn irritante live performance verder ook best zijn, zeker de variatie in zijn geluid is erg aardig te noemen. Dit was zeker een lekkere binnenkomer en opwarmer
Vol verwachting klopt mijn hart als het gordijn eindelijk weer opengaat en Arch Enemy tevoorschijn komt. De zaal is behoorlijk volgelopen, niet uitverkocht, maar toch wel lekker druk. Vanaf de eerste noot wordt duidelijk dat dit een heel prettige avond wordt en omdat het oog ook wat wil ziet Angela er weer uit om op te eten…. Een Zweedse band, die vanaf 1996 aktief is en al geruime tijd tot de absolute toppers in het circuit behoort, hoef je verder niet voor te stellen. Gezien de publiekstoeloop en het grote aantal Arch Enemy shirtdragers in het publiek kennen en waarderen veel mensen de muziek van deze band. Het geluid is goed en ook de set en vooral dan de opbouw daarvan, zitten goed in elkaar. Er wordt een opbouw gebruikt die we vooral kennen uit de klassieke metal en rock concerten, met naast de band performance ook ruimte voor solo’s van alle instrumentalisten. Ook de bij deze tour nieuw toegevoegde gitarist Fredrik Akesson kreeg volop de kans om zijn kunnen te tonen. Er werden veel nummers van de laatste cd Doomsday Machine gespeeld, maar ook wat oudere nummers komen langs.
Ik heb volop genoten van de cocktail van melody, agression and riffin, zoals ze dat bij Arch Enemy zelf noemen. Het enorme en overdonderende stemgeluid van Angela, de scheurende gitaren en het smakelijke drumwerk, het klinkt allemaal lekker vet en hard. Het publiek in de zaal liet zich lekker opzwepen en ging her en der behoorlijk wild tekeer (dat kan dus wel, zonder dat je erom vraagt). Mijn eigen stijve nek, stijve heupen en belegen leeftijd maken dat ik niet al te wild tekeer ga, maar de neiging is er wel, want deze muziek was echt wel genieten geblazen. Licht en geluid stonden ook als een huis. Ik wil dit avondje best nog een keer over doen, dit beviel prima.
Tenslotte nog even de gebruikelijke links :