Ewigkeit is al jaren een vreemde, maar welkome, eend in de (black) metal bijt. James Foggarty zingt tegenwoordig bij het Noorse …In The Woods, wat ook al een apart bandje is. DISClose is album nummer negen en de black metal is nergens meer te bekennen. Wat je hier hoort is een metal variant van Katakonia, of een light variant van My Dying Bride, met vooral cleane zang en doomy, catchy riffjes. Hier en daar komt er een scream om de hoek kijken. Het album duurt 45 minuten en heeft zeven nummers en afhankelijk van je smaak zijn dat er een paar teveel. Het klinkt allemaal hetzelfde, zelfs zo erg dat ik thuis niet doorhad dat de nummers op ‘willekeurig’ afspelen stonden. Je luistert een album minimaal drie keer op volgorde, zodat je een redelijke inschatting kunt maken. Dat ging dus even anders bij dit album en dat viel niet op.
Ik ben Ewigkeit na het album Starscape (1999) uit het oog verloren. In 2013 haalde de band nog even de kranten met een geniale cover van Burzum maar verder niet meer. Af en toe kwam er eens een nieuw nummer langs dat niet de vonk liet overspringen en dat is nu ook weer zo. Het is absoluut niet slecht, maar na drie nummers geloof ik het wel. Toch blijft James Foggarty is een genie op muzikaal vlak en ik denk dat dit album best een groot publiek zal aanspreken vanwege het toegankelijke karakter.
Score:
66/100
Label:
D.T.M. Productions, 2018
Tracklisting:
- 1947
- Disclosure
- Oppenheimer’s Lament
- Guardians of the High Frontier
- Resonance
- KRLLL
- Moon Monolith
Line-up:
- Mr. Fog – Alles
Links: