Ichor. Australische black metal, uit de Order of the Black Serpent scene. De wat zegt u? De Order of the Black Serpent. Daar zitten bands in zoals Black Funeral, Drowning the Light, Nazxul en Pestilential Shadows. Nazxul, dat is wat mij betreft de oervader van de scene. Ik heb een enorme voorliefde voor Nazxul, één van de beste blackmetalbands ever, met Totem uit 1995 en Iconoclast uit 2009. Ichor bestaat voor 66,6% uit Nazxul-leden, dus was ik maar wat blij met deze plaat. Althans met het nieuws dat deze plaat verschenen was.
Niet alleen het nieuws, zo bleek, ook de muziek is op zich een reden om relatief blij te zijn. Ichor is dan wel norser en minder episch dan Nazxul, dit klinkt minstens even (warrig) mysterieus en ondoorgrondelijk als de oervader. Rauwer ook, ranziger zelfs, alsof er een partij heroïsche war metal of riffgerichte Griekse pagan black de oefenruimte van Nazxul bereikt heeft. Dat zorgt ervoor dat er minder dimensies te horen zijn, dat het wat krachtdadiger en bruter klinkt dan Nazxul en een stuk aardser dan de meeste black metal bands uit Scandinavië.
De sfeer is nors en verbeten, oorlogszuchtig (vandaar de hoes wellicht), maar nog steeds menigmaal midtempo-majestueus en haast plechtig. Je moet er alleen wat meer moeite voor doen en je krijgt geen hulp van toetsen en synths om de tijdloosheid er in te ontdekken. Dit is dus voer voor gevorderden met getrainde trommelvliezen. Geen aanrader voor wie een makkelijke zit wil, of een nieuw Nazxul-album. Ik wil dat laatste wel, maar neem hiermee voorlopig genoegen.
Luistertip: Vucica.
Score:
77/100
Label:
Séance Records, 2018
Tracklisting:
- Spectres of the Woods
- Noble Ichor
- Vucica
- Call of the Bloodthirst
- Yaga’s Tomb
- Daughters of Wrath
Line-up:
- Zy – Drum
- Wraith – Gitaar
- Diablore – Keel, bas
Links: