Interview Sanctity
Sanctity is een band die is opgericht door drummer Jeremy en gitarist Zeff. In 1999 besloten ze Sanctity te formeren. geformeerd. Toen ze een optreden deden op de school waar Jared aanwezig was, was hij totaal overdonderd en bood hij aan om bij hen te komen zingen. Na wat bassisten te hebben uitgeprobeerd, kwamen ze Derek tegen en Sanctity was compleet. Via Trivium kwamen ze dan uiteindelijk onder de vleugels van Roadrunner terecht en brachten ze het niet verkeerde Road To Bloodshed uit. Nu mogen ze zich als opener voor Trivium op de Europese planken bewijzen. Een enthousiaste Jared vertelt graag alles.
Hoe ging het gisteren in Amsterdam?
Er was mij verteld dat Amsterdams publiek wat tam is: een beetje kijken en verder niet. Ook al moshen mensen niet wil dat nog niet zeggen dat ze er niets aan vinden. Maar we hadden in Amsterdam een mosh pit, dus zo tam zijn ze niet.
Is het niet lastig om een album live te promoten, nadat het net uit is?
Muziek is een universele taal. De ideeën en emoties gaan verder dan gesproken taal. Zeker bij heavy muziek, kan je bepaalde dingen doen (maakt een heftig gebaar) en de fans weten wat het betekend als ik headbang of een vuist in de lucht steek. We worden overal warm ontvangen. Hopelijk komen mensen nog een keer kijken als we er weer zijn.
Jullie werden niet gelijk getekend door middel van jullie eerste demo. Keer op keer moesten jullie weer terug om het resultaat te verbeteren. Was dat niet stresserig?
Nee niet echt. We wisten dat we op het goede spoor zaten want we praatte al met Monte. Ik zei tegen mezelf: “Als hij ons niet wil tekenen, vraagt hij ons niet om demo’s op te nemen”. De eerste demo bestond uit oude opnieuw opgenomen songs, die we een beetje hadden veranderd en verbouwd. Toen moesten we weer de studio in om echte nieuwe songs op te nemen. Dus we schreven een paar nieuwe songs en die stuurden we weer op. Monte’s reactie was dat we ook een video moesten opnemen, zodat hij iedereen binnen het label kon laten zien waar we voor stonden. Hoe we ons presenteerden en ons bezig houden met het publiek. We hebben toen zelf een video bekostigd voor de song Zeppo en dat trok hem over de streep.
Een deal voor één album?
Nee, het is een deal voor meerdere albums. Dus we zitten er voorlopig goed aan vast.
Beschadigt de hele download- cultuur jullie als beginnende band?
Nee, ik denk het niet, want je kan het album altijd nog kopen. Om een album te downloaden moet je ook betalen. Natuurlijk zijn er zat slimme jongeren die op andere manieren aan de muziek komen, zonder ervoor te betalen, maar vaak betalen de fans toch voor muziek die ze downloaden. Of ze gaan toch naar de winkel omdat ze het origineel willen hebben: De CD met boekje enz. Originele albums klinken sowieso toch beter dan de gedownloade MP3-tjes.
Je zong ooit in een kerkkoor. Hoe ben je daar in terecht gekomen?
Mijn moeder heeft dat lang gedaan, dus ik ben er ook vroeg mee begonnen. Ik was toen ik nog echt jong was al helemaal verslingerd aan muziek. We draaiden haar LP’s en ik zong dan drie of vier nummers mee op drie-vier jarige leeftijd. Toen dacht ze dat het wel een goed idee zou zijn om haar zoon met zingen bezig te laten zijn. Zo kwam ik in een kerkkoor terecht waar ik een behoorlijke tijd in heb gezeten: 8 jaar. Toen kwam ik in aanraking met rockmuziek en ben ik daarmee gestopt.
Jullie muziek zit vol met een behoorlijke dosis energie. Waarom dan een titel, die daar niet gelijk op wijst?
Het is de titel van één van de nummers. De titel verhoudt zich anders ten opzichte van de song of het gehele album. Het album had een sterke titel nodig. Het staat voor alles wat we hebben gedaan tot nu toe. Het opnemen, het spelen van de kleine clubshows van waar we ons omhoog hebben gewerkt en dit is pas het begin. Iedereen denkt: “Oh, ze zijn getekend en die zijn binnen”. Maar nu begint het echte werk pas. Alles wat nu gaat komen zal veel zwaarder zijn dan we voorheen hebben mee gemaakt. Het is dus onze weg van hard werken die voor ons ligt en die we al hebben afgelegd. Verder is het zo dat mensen je, naarmate je populairder wordt, gaan kennen. Dan krijgen ineens mensen ook zo maar een hekel aan je. Ik lig daar verder niet wakker van, maar het maakt het soms wel zwaarder. We touren nu een jaar. Als je dan kijkt naar de gasten van Trivium: die touren zo’n 5 jaar! Dus we hebben nog wel een lange weg vol bloed zweet en tranen te gaan.
Wat zal de volgende stap voor jullie zijn?
Waarschijnlijk veel touren nu het album net uit is en we zijn al bezig met het werken aan nieuwe songs. Ideetjes die we opnemen tijdens deze tour. Een paar riffjes hier en daar. Ik kijk nu al erg uit naar ons tweede album en die daarna en daarna en daarna. Ik heb besloten om mijn gehele leven in dienst te stellen van deze band en zal alles geven wat ik kan.
Word je goed behandeld als openings band?
We krijgen een goede soundcheck en we krijgen te eten en we hebben een tourbusje. Verder hebben we veel plezier met de jongens van Trivium. We kennen de jongens van Trivium alweer een tijd en stonden te popelen om met ze op pad te gaan. De jongens van Annihilator zijn geweldig. Ik houd van Canadezen. Het rond rijden is ook een feest want in Amerika hebben we nooit in een echte bus rond getourd. Daar hebben we ons 15 persoonsbusje met een trailer erachter die we zelf besturen. Het is nu weer een stap hoger op de ladder, want we hebben nu een chauffeur en kunnen slapen haha.
Hoe schrijven jullie je songs?
Een hoop ontstaat uit jammen in een kamer. Iemand heeft een idee en daar bouwen we op voort. We schrijven alle vier muziek en denken mee. Nu is dat lastiger want op tour krijgen we weinig de kans om even een kamer in te gaan en op volle sterkte wat dingen uit te proberen. We gaan wat kleine opname apparaatjes aanschaffen en kunnen zo hopelijk aan wat songs werken in de komende paar maanden. Ik hoop dat we uiteindelijk met nieuwe songs op de proppen komen, waar zowel Road To Bloodshed dingen in zitten plus wat nieuwe dingetjes. We moeten de elementen behouden waarvan je weet dat mensen er van houden, maar daarnaast mag je ook wat andere kanten opkijken en wat nieuwe dingen uitproberen.
Jullie zijn de zoveelste band die behoorlijk wat thrash-invloeden verwerkt in hun muziek. Heb je enig idee waar deze nieuwe thrash-golf vandaan komt?
Alles beweegt in cirkels en muziek dus ook. Om één of andere reden komt de stijl metal uiteindelijk weer terug bij haar wortels. Terug naar de goede oude tijd! Toen we bezig waren met het schrijven, waren we niet zo van: Oke, we gaan een old-school thrash album schrijven. Zo kwam het er uit. Ik heb wat heavy thrash invloeden dus die hoor je zeker terug. We schrijven de songs waar we van houden en die we willen horen. Ik weet verder ook niet waar het vandaan komt, maar ik houd er van.
Andere muzikale invloeden?
Ik luister naar klassieke muziek. Niet de hele dag, maar van tijd tot tijd, wanneer ik behoefte heb aan wat afwisseling. Vivaldi, Samuel Barber ( hij schreef wat spul in de jaren 60) en Bach. Ik speelde op de middelbare school in een orkest de contrabas.
Ook houd ik van Vast en U2. Het is moeilijk te zeggen wat je meeneemt en wat niet. Veel is metal in ieder geval. Een thrash-metalsong die als U2 klinkt wordt een beetje lastig, hahaha. Je hersenen filteren en zetten het om zodat jij je er beter bij voelt zonder dat je het zelf door hebt.
In de song Billy Seals hoor ik strijkers dus daar ben jij verantwoordelijk voor zeker?
In de studio zochten we naar de juiste manier om die song te beginnen en onze producer zocht samen met ons naar mogelijkheden, die je niet zo snel zou verwachten. Uiteindelijk kwamen uit bij de gebruikte orchestrale geluiden.
Veel recensenten zeggen: Goeie band, maar we hebben al een Trivium.
Mensen zullen altijd zeggen: “Het lijkt op dit of dat”. Zelfs Metallica, Megadeth en Maiden zullen dat soort dingen gehoord hebben toen ze begonnen. Dat we als Trivium of andere soortgelijke bands klinken op sommige punten, heeft alles te maken met het feit dat we dezelfde invloeden hebben en dus naar veel dezelfde bands luisteren.
Trivium spiegelt zich erg aan Metallica. Spiegelen jullie je dan weer aan Trivium?
Wij zijn geen kopie van iets anders. Wij zijn de eerste Sanctity en dat is ook het enige wat we willen zijn.
Welke song speel je live het liefste?
Een van mijn favorieten is degene waar we mee openen: Beloved killer. Omdat hij gelijk losschiet ‘padedede en dan wroem 100 km per uur’ (Jared doet even voor hoe dat in zijn werk gaat en slaat spontaan de nootjesbak om).
Welke song betekent het meeste voor je?
Waarschijnlijk The Rift Between. Dat is een persoonlijkere song.
Zijn je teksten vooral persoonlijk of meer geschreven vanuit andere personen?
Ik probeer zoveel mogelijk vanuit mezelf te schrijven. Dat ken ik echt en voel ik me het meest prettig bij. Dit eerste album is behoorlijk introspecetief. Ik stel mezelf vragen over dingen die gebeuren in de wereld. Soms worstel ik met teksten want ik wil natuurlijk dat ze goed zijn. Soms schrijf je een tekst en dan lees je het en dan denk je: Dat klinkt achterlijk, maar wanneer je ze dan op muziek zet, klinken ze ineens veel beter. Soms ben ik wat hard voor mezelf met betrekking tot mijn teksten en vraag ik de andere jongens om hulp bij een paar regels waar ik niet uit kom.
Soms zal je het dan best moeilijk hebben om een bepaalde song te zingen wanneer het onderwerp je nauw aan het hart ligt?
Ja, maar ik ben het meest oprecht wanneer ik zing over persoonlijke gebeurtenissen. Als iemand zo’n tekst niet aan staat, dat is dan zijn of haar probleem.
Waar geniet je het meeste van op dit moment?
Ik ben heel erg opgewonden over het feit dat ik nu hier ben en dat het album uit is. Ik houd er van om naar de fans te kijken. Ik probeer me in hen te verplaatsen die voor het podium staan. Dan denk ik: “Wat zou ik tof vinden, dat ze nu zouden moeten doen op het podium?” Het publiek reageert dan van “Yes! En ik dan ook weer. Ik stond daar ook altijd voor het podium en dat is nog niet zo heel lang geleden.
Heb je al vooruitzichten met betrekking tot nieuwe tours?
Na deze tour hebben we wat tijd vrij en dan gaan we op pad met Symphony X in Amerika.
Tot slot: Kwam Dave Mustaine naar jullie toe omdat er iets heiligs in jullie naam zit?
Ik weet niet of dat, dat de interesse voor hem opwekte. Ik weet dat hij onze muziek heeft gehoord toen hij ons vroeg voor de Gigantour. Het mooiste van alles was dat hij ons niet van te voren belde, of schreef. Hij kwam na de show naar onze kleedkamer en zei: “Ik wil dat jullie meegaan”. En wij hadden zoiets van: Oké! En geloof me: Als Dave iets op zijn manier wil. Dan gebeurt het zo!
Links: