Een nieuwe plaat van Asphyx is eigenlijk altijd feest. Sinds de terugkeer van deze deathmetalgrootheden is steeds met scherp geschoten en het mag gezegd worden dat Death… The Brutal Way en Deathhammer het beoogde doel hebben getroffen. Asphyx was nooit de meest technische band en als pionier van de death/doom zeker niet de snelste, maar als je daarnaar op zoek bent, ben je waarschijnlijk onbekend met de band. Lompe death metal, met een lading atmosfeer waar je u tegen zegt. Van dik hout zaagt men planken, maar wel effectief zagen om effectieve planken te krijgen.
Het nieuwe monster heet Incoming Death en ik moet zeggen dat de eerste indruk niet zo denderend was. De titel is niet de meest scherpe in de bandgeschiedenis en de albumcover is behoorlijk cliché, maar dat zijn natuurlijk esthetische randzaken die niets over de muziek zeggen. De spanning zat er wel goed in, omdat met het vertrek van Bob Bagchus het laatste originele lid was vertrokken. De drummer heeft altijd een duidelijke stempel achtergelaten op het geluid van Asphyx en daarom was het met samengeknepen billen afwachten hoe vervanger Stefan Hüskens het er vanaf zou gaan brengen.
Hoewel dit album het snelste is sinds de terugkeer van de band, bevat het ook tragische riffs zoals we die zelden eerder hebben gehoord. Neem The Grand Denial, waar de band het over een meer traditionele doomboeg gooit en een tergende riff ten gehore brengt die alle ellende in deze wereld probeert samen te vatten. Er zijn meer riffs te vinden die zeker niet tot het standaard arsenaal behoren, waarbij de Forerunners Of The Apocalypse tebinnen schiet. Bij de eerste luisterbeurt klinkt het wat modern, maar uiteindelijk doet de trage, slepende riff waar het nummer rond is gebouwd, denken aan de The Quest Of Absurdity en doet het aan als een greep in het verleden van de band.
Daarnaast worden ook de invloeden van de band flink blootgelegd. The Feeder is op en top Celtic Frost, meer nog dan we de afgelopen jaren hebben gehoord. Als keiharde fan van de laatstgenoemde band is het erg fijn om die invloed (waarvan het overigens overduidelijk is dat die er altijd is geweest) terug te horen. Tegelijkertijd laat Asphyx ook horen dat het eigen geluid verder wordt uitgebouwd en geperfectioneerd. Sinds de wederopstanding zijn er duidelijke formules die de band gebruikt en dat wordt op Incoming Death weer meer dan duidelijk. Er wordt veel op dezelfde manier overgegaan tussen verschillende passages en de nummers zijn allesbehalve complex in elkaar gezet. Dat laatste heeft echter nooit deel uitgemaakt van effectieve benadering van Asphyx en doet dan ook geen afbreuk aan het geheel. Zoals altijd zijn het de barbaars lompe riffs waar het om draait en die komen dan ook wederom als winnaars uit de strijd.
Na enkele jaren stilte is het beest opnieuw uit zijn sluimer ontwaakt en wel tot ons aller genoegen. Nederlandse death metal wordt weer wakker geschud door een van de beste bands die de scene ooit heeft gekend en wel met een dosis energie die alle verwachtingen overtreft. Er zijn wat hooks die we inmiddels wel kennen en waar er niet in geslaagd wordt de doorgewinterde luisteraar te verrassen, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door onvervalste vertoning van brute kracht. Ook de ietwat gladde productie laat de riffs niet aan kracht inboeten en de kracht van die riffs is toch uiteindelijk waar je het voor doet. Verplichte kost.
Label:
Century Media Records
Tracklisting:
- Candiru
- Division Brandenburg
- Wardroid
- The Feeder
- It Came From The Skies
- The Grand Denial
- Incoming Death
- Forerunners Of The Apocalypse
- Subterra Incognita
- Wildland Fire
- Death: The Only Immortal
Line-up:
- Martin van Drunen – Vocalen
- Paul Baayens – Gitaar
- Alwin Zuur – Bas
- Stefan Hüskens – Drums
Links:
Score:
86/100