Denial of God, Demonical, Anael en Genocide
Goudvishal, Arnhem 11 november 2007
Het was rustig deze regenachtige zondagmiddag in de Goudvishal. Op zich verraste mij dat niet. De bands op de line-up zijn niet echt grote namen, in Nederland, en ik had de lage opkomst vorig jaar bij het optreden van Denial of God (ook met Anael) in Gouda nog in mijn achterhoofd. Jammer is zo’n lage opkomst echter altijd wel. En nu zeker. Deze zondag was namelijk eens van de laatste kansen om (black) metal in de Goudvishal te zien en de bands mochten er zeker wezen.
Genocide
Genocide is een jong black metalbandje uit Duitsland. In 2006 brachten de heren hun eerste demo onder deze naam uit en het debuut Apocalyptic Visions zag onlangs het licht via het eveneens Duitse label Van-GBR.
Genocide maakt old-school (thrash) black metal en was daarmee een behoorlijk knallende opening van de middag. Wat direct opviel was dat het geluid, wat nogal eens bagger wil zijn in de Goudvishal, eigenlijk best perfect was. De heren van Genocide speelden hun werk strak en dat in combinatie met het optimale geluid zorgde ervoor dat de nummers goed uit de verf kwamen. Zo goed zelfs dat ik Genocide live overtuigender vond dat op cd.
Beide zangers waren goed bij stem waardoor ook de vocalen, waar ik in eerste instantie mijn twijfels bij had, live waargemaakt werden. Ja, Genocide verraste behoorlijk met dit zeer sterke optreden.
Anael
De tweede band van de middag was Anael. De eerste keer dat ik Anael zag (en direct ook hoorde) was tijdens Waking the Dead vier in 2002. Destijds was deze band nog een tweemansformatie met een sterk thrashy randje.
Anael zou, volgens velen, een Samael aftreksel/whorship zijn. Nou wil het dat ik Samael nog minder goed ken dan Anael dus of dit daadwerkelijk zo is of nog steeds is kan ik niet beoordelen. Wat mij wel opviel (maar dat deed het vorig jaar in de Gonz (Gouda) ook al) is dat er tegenwoordig aardig wat meer bandleden op het podium staan dan zo’n vijf jaar geleden. En ik heb zelf het idee dat met deze formatie de muziek van Anael een stuk minder ‘thrashy’ is geworden.
Overtuigen doet Anael mij in dit ‘nieuwe’ jasje in ieder geval niet; Een jaar geleden niet en nu ook niet. Ondanks dat het geluid nog steeds perfect was kwamen de nummers totaal niet op mij over. Wellicht omdat ik niet bekend ben met het studiowerk van de heren maar ik vond het een wat chaotische brei. En ik kon de rest van het publiek ook niet op laaiend enthousiasme betrappen. Jammer want als duo vond ik Anael best gaaf.
Demonical
Een paar maanden geleden besprak ik het beduut Servants of the Unlight van de Zweedse deathmetalband Demonical. In deze review merkte ik al op dat deze band niet vies is van de nodige black metalinvloeden en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de heren vanavond met deze package spelen.
Mensen die in hun muziek graag ‘progressieve’ elementen hebben zijn bij Demonical aan het verkeerde adres. Demonical speelt strakke rechttoe rechtaan death/black metal zonder poespas eromheen. Echt mijn ding is deze band ook niet maar sterk zijn ze live zeker. Net als de twee voorgaande bands had ook Demonical gewoon zuiver geluid en dat kwam de band zeker ten goede. De heren zette vol enthousiasme een zeer strakke set neer. De nummers waren zeer herkenbaar en werden overtuigend neergezet. Zulk soort optredens zie ik bands graag vaker weggeven.
Denial of God
Denial of God wilde ik al jaren een keer live zien. Na een gemiste kans in Bladel was het vorig jaar dan eindelijk zo ver. Ik ging deze meesters van de ‘horror’ black metal live aanschouwen in de Gonz te Gouda. En dat gebeurde inderdaad en jullie zullen de ‘maar’ waarschijnlijk al wel aan hebben zien komen: Wat was het geluid ronduit KUT! Er was echt bar weinig te maken van die brei vorig jaar. Alleen als je geconcerteerd en aandachtig luisterde kon je aan sommige muzieklijnen opmaken dat het belabberde karakter van het optreden echt aan het geluid lag en niet aan de jongens van Denial of God. Mensen die niet bekend waren met hun muziek zullen er vorig jaar in de Gonz waarschijnlijk ook echt geen klap aan gevonden hebben. Zou het dit jaar in de Goudvishal weer zo’n blamage worden? Ik hield mijn hart vast aan het begin van de middag. Maar gezien de andere bands perfect geluid hadden leek het gevaar van te voren al geweken.
Denial of God maak op het eerste gehoor eigenlijk behoorlijke standaard black metal. De gitaarlijnen en -melodien zorgen voor een eigen gezicht maar verder komt de muziek van de heren wat gewoontjes over. Als je de muziek van de heren wat meer op je laat inwerken blijken de nummers van Denial of God weloverwogen composities te zijn die sterk in elkaar zitten. En dit kwam live ook goed uit de verf.
Net als de andere bands deze dag had ook Denial of God perfect geluid. Alle instrumenten kwamen goed tot hun recht. Voornamelijk de drums stonden perfect afgesteld; Alleen de gitaarlijnen hadden, rekeninghoudend met de dominante positie die de gitaar in de muziek van Denial of God inneemt, wat harder gekund. Verder was het optreden gewoon perfect. Zanger Ustumallagam was goed bij stem en de catchy en typerende melodielijnen die we kennen van het studiowerk van deze band werden naadloos neergezet. Er werden voornamelijk nummers van het vorig jaar verschenen debuut The Horrors of Satan gespeeld maar ook oude cult klassiekers als The Ghouls of DoG, Robbing the Grave of the Priest em Klabautermanden kwamen voorbij. Denial of God bewees zich overtuigend als waardige afsluiter van deze avond met een ijzersterk optreden. Prachtig.
Foto’s door Bert van Metalshots
Links: