King Diamond – Give Me Your Soul… Please
Massacre Records, 2007
Eindelijk, 4 jaar na het laatste studioalbum The Puppet Master is hier het nieuwe verhaal van King Diamond. Verhaal ja, want dat is immers altijd het geval bij onze King. En wat een verhaal! Maar daar zal ik hier niet in details op ingaan, anders is de verassing en spanning een weg. Dus, luisteren maar.
Na een gesproken en geniaal intro wordt spetterend geopend wordt met Never Ending Hill. Het valt direct op dat King verder gaat in de trend van The Puppet Master. Zijn hoge vocalen worden enigszins achterwege gelaten nu dit keer, maar dat is totaal niet storend. Het gitaarwerk van Andy La Rocque is opnieuw ongeëvenaard en super strak. De beginriff van Is Anybody There doet weer enigszins denken aan The House Of God uit 2000, terwijl Black Of Night terugstapt naar Voodoo uit 1998. Tijdens Black Of Night is tevens weer een gastzangeres te horen, net als op The Puppet Master. Een vrouwelijke gastbijdrage bij King Diamond? Jazeker, en zelfs een zeer goede ondersteuning. Het voegt net dat beetje extra toe om het geheel perfect te laten klinken. Het is trouwens niet zo dat King zijn hoge uithalen niet meer kan halen, nee, die haalt hij nog met gemak. Slechts een enkele keer komen de hoge uithalen niet helemaal tot zijn recht, maar dat is dan ook een klein puntje van kritiek. Zijn lagere stem geeft het gehele verhaal een mooie duistere toon.
Een nummer als Mirror Mirror is precies zo’n nummer dat je één keer hoort en niet meer los kunt laten. Zelfs een paar dagen later blijft het nog in je hoofd hangen en blijf je het maar meezingen. Is het dan hét album van het jaar? Zijn er geen minpunten? Bijna geen, maar een klein kind dat in The Celler om je ziel vraagt is niet het meest leukste wat je wilt horen. Ook niet op dit album. Dit stukje klinkt een beetje zeurderig en had wat beter afgewerkt mogen worden. Maar dan hebben we het over 10 á 15 seconden op een plaat van ruim 54 minuten, dus dat is miereneukerij.
Tijdens Shapes Of Black nog even een flashback naar The Spiders Lullabye uit 1995 en dan nog de geweldige afsluiters The Girl In The Bloody Dress en het wat gevoelige Moving On. Het is een weer een lekkere duistere plaat die hier afgeleverd wordt. Over de productie hoef je, je bij King Diamond nooit zorgen te maken, die is perfect in orde. Het is een gevarieerd en strak album geworden met veel afwisseling, en geen enkel nummer verveelt. Als je hem eenmaal aan hebt gezet luister je hem gegarandeerd tot het einde! Het is een traktatie voor de oude vertrouwde fans, maar ook de fans van het nieuwe uur en nieuwelingen zullen Give me your soul… please zeer interessant gaan vinden!
Tracklist:
- The Dead
- Never Ending Hill
- Is Anybody Here?
- Black Of Night
- Mirror Mirror
- The Cellar
- Pictures in Red
- Give Me Your Soul
- The Floating Head
- Cold As Ice
- Shapes Of Black
- The Girl In The Bloody Dress
- Moving On
Line-up:
- King Diamond – vocals
- Andy La Rocque – guitars
- Mike Wead – guitars
- Hal Patino – bass
- Matt Thompson – drums
Links: