Dying Fetus, Skinless & supports in Tivoli De Helling
26 mei 2007 – Utrecht
Het is zaterdag 26 mei als ik mijn reis inzet naar Tivoli De Helling om daar onder de naam ‘Never Say Die Festival’ 7 bands in 6 uur tijd te bekijken.
Er schijnt een vloek te rusten op mensen die een recensie schrijven om te laat te komen en ook ik was iets te laat.
Dit keer was het echter niet mijn schuld want overal werd aangekondigd dat de eerste band om 14:30 zou spelen [zelfs nog aan de gevel buiten in Tivoli].
Toen ik echter de zaal in kwam lopen om 14:15 was de eerste band War From A Harlots Mouth al klaar met het eerste nummer.
Beetje jammer aangezien dit achteraf voor mij de band van de avond werd.
War From A Harlots Mouth
20 mensen hadden ondertussen met mij de weg gevonden naar de zaal en daarom kon de band aftrappen voor een lege zaal.
Een beetje sneu want de eerste klanken die ik vanavond te horen kreeg waren echt niet mis.
Nog niet zo lang geleden werd ik pas geconfontreerd met dit Duitse zestal d.m.v. hun split CD.
Hierop liet de band een uitstekende mix van death metal en metalcore horen en ook vanavond kwam dat erg lekker uit de verf.
Ondanks de lege zaal die aan het einde van de show al wel wat gevulder was gingen de mosh kids lekker los op de zware breakdowns van deze bands.
Through The Eyes Of The Dead
De tweede band van de avond kende ik eigenlijk alleen van naam en daarom liet ik me vanavond eens lekker verassen.
Na het snelle ombouwen (wat trouwens de hele avond gebeurde en mijn complimenten hiervoor) ging de band meteen hard van start.
Veel mensen (waaronder ik) haasten zich van de garderobe (kantine?) terug de zaal in om de eerste noten van dit gezeldschap te aanschouwen.
Muzikaal werd er vooral uit het death metal vaatje getapt maar de band vermeed absoluut geen zware breakdowns.
De band overtuigde muzikaal eenvoudig maar ik vond de podium presentatie wat zwakjes waardoor je aandacht snel weg viel.
Zonde want beuken doen ze absoluut.
Ion Dissonance
Ion Dissonance komt binnenkort met een nieuw album genaamd Minus the Herd.
Ik had dus wel verwacht dat er veel nieuwe nummers gespeeld zouden worden vanavond maar dat viel uiteindelijk hardstikke mee.
Er werd veel terug gegrepen naar het vorige album en dat werd duidelijk geaccepteerd door het voor Ion Dissonance afgekomen volk.
Dit bandje sloot meer aan bij de eerste band van de avond dan bij de voorganger maar dat maakte op dit tijdstip voor de aanwezigen nog vrij weinig uit.
Ik zag het publiek al wat meer warm draaien en dat is een goed teken.
Zeker een band om in de gaten te houden.
Dead To Fall
Op Powerfest vorig jaar was ik laaiend enthousiast over de metalcore van deze heren die vol vrolijkheid aan de man werd gebracht.
Vanavond speelde ze alleen om een tijdstip waar onze buikjes zwaar gingen tegen stribbelen en was de plaatselijke supermarkt even een betere plaats om te zijn.
Halverwege de set kwam ik de zaal pas weer binnen rollen en hoorde net de laatste klanken van hun hit Chum Fiesta langs komen.
De twee nummers die daarop volgde lieten maar weer eens blijken hoeveel plezier deze band live heeft en overbrengt en dat werd zeker gewardeerd door het publiek.
Een topper zal het nooit worden maar dit is wel een geweldige band om erbij te hebben!
Cattle Decapitation
Bij de alweer vijfde band van de avond was de zaal pas goed gevuld.
De metalheads hadden de plaats ingenomen van de core kids om hun nekwervels weer eens lekker te gaan trainen.
Wel grappig dat na de vrolijke metalcore van Dead To Fall de extreemste band van de avond wordt geprogrameerd.
De extreme death metal vloog je dan ook na de eerste seconden meteen om de oren en hield zo’n half uur laten pas weer op.
Geen memorabele dingen gebeurden er tijdens deze set en was zanger Travis Ryan eigenlijk wel (weer) het meest opvallend te noemen.
Hoe deze man zich inleeft in de muziek is gewoon een lust om naar te kijken.
Skinless
Aan de aantallen vooraan het podium te zien kwamen ook veel mensen op het zware geweld van het amerikaanse Skinless af vanavond.
Een wall of death schijnt tegenwoordig een hype te zijn en ook Skinless kon niet achterblijven.
Halverwege de avond kwam de eerste en later werd er een tweede aangevraagd.
Eerst had ik zo m’n bedenkingen over die tweede maar toen de intro van ‘Thriller’ (Michael Jackson) werd ingezet en de zanger uitlegde dat dit niet een normale wall of death vol geweld zal worden maar een zombie march kon ik natuurlijk niet achter blijven.
Een heuse zombie march die we misschien wel kennen van de bekende filmpjes werd ingezet op een paar zeer lompe riffs.
Een nieuwe trend is geboren!
Dying Fetus
Oude tijden deden bij mij herleven laatst bij Vader op ‘Kabaal Am Gemaal’.
Niet dat ik met mijn 20 jaartjes zo verschrikkelijk oud ben ofzo maar het was wel alweer jaren geleden dat ik bij een death metal concert stond te genieten.
Ook vanavond was dit weer het geval bij Dying Fetus.
Deze band doet in tegenstelling tot veel hedendaagse death metal acts niet alleen maar aan zo bruut mogelijke rot herrie produceren maar verwerkt ook meer dan regelmatig lompe, slome partijen in de muziek.
De technische partijen kwamen doro het geluid vanavond niet altijd even goed uit de verf maar de zang van zowel de bassist die die wat hogere grunts en screams voor zijn rekening nam en de gitarist die vooral het lagere werk deed waren prima te horen.
Misschien is het omdat ik het niet meer gewend ben maar een uur en een kwartier spelen was voor mij toch iets te lang en heb ik het laatste half uur lekker bij de merch zitten winkelen.
De bezoekers en fans hoorde ik echter roepen dat dit bijna anderhalf uurtje veel te kort was en dat de band volgende keer nog wel een stuk langer mag spelen.
Zegt genoeg denk ik!
Links: