Zwols Popfront, 9 juni 2006
Hokjes denken is moeilijk? Toen ik in het Popfront eens navraag deed wat voor stijl deze voor mij onbekende bands nou eigenlijk voor takkeherrie gingen spelen, was het antwoord op beide bands zo?n beetje een samenraapsel van alle genres, opgesomd na het toverwoord melodisch…
De eerste indruk van Zvenix was geen muzikale indruk. Nadat de muzikanten het podium opstapten, moest ik onmiddellijk denken aan schoolbandjes op de middelbare school of samengestelde bandjes op de muziekschool. Met 3 ?alto?s? (ook een metalmodetechnisch-correcte divisie), een gematigde alto, een overhemd en een meisje dat zong in de band pasten ze meteen in mijn profiel schoolbandje, inclusief de aankondiging van nummers en podiumpresentatie(ietwat ongemakkelijk en veel overbodig fretten staren). Ook vergat de zangeres een keer haar tekst, maar wist dit goed op te vangen door een refrein te herhalen. Een korte blik op de website liet zien dat dit hun derde optreden was. Nou is dit derde optreden geen eentje om je voor te schamen, dit soort dingen horen erbij? Maar spelen konden ze wel, geen nummers merkbaar verknald of hinderlijke fouten. Een instrumentaal nummer gevolgd door een drumsolo was gaaf, de drumsolo was een goeie en de drummer liet hiermee zien behoorlijk wat skills te hebben. De muziek kon mij niet echt pakken. Maar ik ben dan ook niet gemaakt voor de alto-rock die de band maakte.
Tijdens Zvenix werd het mij al gezegd: Cutting Daisy zou meer van podium spatten, dat bracht hoop. De gig bleek ook de cd-presentatie te zijn van de band, de eerste demo van de band genaamd The Fools Crowned Themeselves God werd in de loop van de avond, voor het spelen, vers van de pers binnengedragen. De band begon met een intro waarna de band als een bezetene hun set erdoorheen begon te jagen. Hun hokje was inderdaad melodieus. Een mix van black, thrash en volgens mij ook power werd het zaaltje van het popfront ingejaagd en deed flink wat haren wapperen. De band had er zin in en ragde in een moordend tempo ook At The Gates? Blinded By Fear, het punt waar ze bij mij niet meer stuk konden. Een andere cover was van Dimmu Borgir. De band speelde lekker en enthousiast. Er werd flink wat gegrapt met het publiek, de zanger was op een gegeven moment verdwenen in het publiek, liep doodleuk naar buiten en riep hoi op weg terug naar het podium tussen het bleren naar iedereen in de zaal, lang leve de draadloze microfoons. Een leuke show met goeie muziek. Ja, dat was inderdaad beter. Cutting Daisy is een aanrader, hopelijk gaan we daar meer van horen.
Links: