Mourning Beloveth, Moonsorrow, Primordial, 8 April, Goudvishal, Arnhem
De Goudvishal is aardig goed bezig met programmeren de laatste tijd als je het mij vraagt. Iedere keer weer als ik door de programmering heen snuffel kom ik weer een aantal namen tegen die m’n ogen wijd openzetten. Zo was het ook met deze namen. Vooral omdat een band als Moonsorrow niet bepaald dagelijks een optreden in Nederland verzorgt en de andere bands een behoorlijke reputatie hebben op het gebied van live-optredens besloot ik om het land te doorkruisen naar Arnhem.
Als opener van de avond stond de Duitse band Gardens of Gehenna. Een doom-achtige driemansband die op mij niet erg veel indruk wist te maken. Het geheel klonk niet slecht. Sterker nog, zodra de band wat meer pit in hun nummers bracht klonk het nog best aardig. Helaas was het te weinig naar mijn mening in dit geval. Ook de cover van het nummer Prelude to Agony van Type o’ Negative klonk goed. Helaas bracht de band verder nogal een saai geheel, een veel te statische podiumpresentatie en een geheel overbodig slotnummer waarvan de tranen in mijn ogen sprongen. Mij hoorde je dan ook niet klagen toen de band het podium verliet.
Erg benieuwd was ik naar de live-prestaties van de Ierse doommetalband Mourning Beloveth. Niet alleen omdat ze me op cd wel kunnen bekoren, maar ook omdat ik veel goeds gehoord heb over hun optredens. Al heel gauw bleek dat de band aan al mijn verwachtingen voldeed. De band speelde erg goed en nummers als The Apocalypse Machine en The Mountains are Mine gingen er bij mij in als koek. Het geluid stond heel erg goed in de mix en de band had er duidelijk zin in. Dit alles maakte het optreden heel erg sterk en ‘intens’ als doommetal hoort te klinken.
Het meest benieuwd was ik van tevoren naar Moonsorrow. Zoals ik al eerder schreef komt het niet bepaald vaak voor dat de band een optreden in ons landje verzorgt. Sterker nog, voor zover ik weet was het zelfs de eerste keer dat de band optrad in Nederland. Veel publiek leek dan ook speciaal voor Moonsorrow naar de Goudvishal te zijn gekomen, want al bij de eerste noot van het nummer Verisäkeet waarmee de band het optreden begon veranderde het publiek om me heen in een grote, hossende menigte. De band was zichtbaar verrast door de reactie van het publiek waardoor ze zelf ook naarmate het optreden vorderde met meer en meer enthousiasme gingen spelen. Het publiek kreeg een gevarieerde setlist voor de kiezen waarbij nummers voorbij kwamen van alle albums. Vooral de nummers Kivenkantaja en Unohduksen Lapsi kwamen erg sterk op mij over. Het enige grote nadeel was echter dat het geluid heel erg slecht stond afgesteld. Het geluid was een schelle muur van geluid waaruit het moeite kostte ieder instrument uit te kunnen herkennen. Gelukkig mocht dit de pret niet drukken verder, zelfs de fikse piep die ik na het optreden in mijn oren bleek te hebben kon dat niet.
De afsluiter van de avond was de tweede Ierse band van de avond – Primordial. Al twee maal eerder heb ik ze live gezien. Aangezien die optredens zo’n goede indruk op me gemaakt hebben had ik al meteen nadat Moonsorrow de laatste noot speelde mezelf van een mooi plaatsje vooraan voorzien. De band begon meteen sterk met het nummer The Golden Spiral, afkomstig van hun laatste album The Gathering Wilderness. Zanger Nemtheanga claimde zoals gebruikelijk praktisch alle aandacht van het publiek met zijn enthousiasme en totale toewijding aan het optreden. Niet alleen kwamen er nummers van het nieuwste album voorbij, de band bracht veel afwisseling door nummers te spelen als Let The Sun Set on Life Forever, Children of The Harvest en het onvermijdelijke Gods to the Godless van eerdere albums. Ook werd er een eeuwenoude Keltische tekst uit de kast gehaald en bij wijze van experiment in een Primordial-jasje gegoten. Alleen werd ook Primordial geplaagd door een matig geluid, of het nou aan mijn plaatskeuze lag of aan de afstelling weet ik niet, maar de zang was erg moeilijk te horen. Gelukkig was het optreden verder echt wat je van de band kan verwachten. Overweldigend, intens en een Nemtheanga die met volle overgave in de muziek opgaat. Een terechte headliner van een prachtige avond als je het mij vraagt.
Met dank aan Laura Plagge voor de foto’s.
Links