Caliban – The Undying Darkness
Roadrunner – 2006
Ik vind dit een lastige recensie om te schrijven omdat ik deze band altijd erg heb gewaardeerd maar dit nieuwe album me erg tegenvalt. Maar goed, laat ik bij het begin beginnen. Deze band uit Duitsland heeft zich de laatste jaren stormachtig ontwikkeld. Het debuut A Small Boy And A Grey Heaven zorgde ervoor dat Caliban in de hardcore scene veel zieltjes wist te winnen. De combinatie van metal, hardcore en emo (destijds alleen nog in de gitaar-riffs) werd op zo’n overtuigende wijze gebracht dat de band ook buiten de landsgrenzen snel aan populariteit won. Er volgden nog twee platen bij het hardcore label Lifeforce Records voordat de band wordt opgepikt door Roadrunner. The Undying Darkness is inmiddels al het tweede album dat via Roadrunner verschijnt.
Caliban is inmiddels geen band meer voor (alleen) het hardcorepubliek. Steeds meer (voornamelijk jonge) metal-liefhebbers ontdekken de band. Het lijkt er alleen op dat Caliban zichzelf ook is gaan aanpassen aan deze nieuwe doelgroep. Bij het vorige album had ik al het idee dat de spontane agressie die de band altijd uitstraalde een beetje was verdwenen. Men deed vooral veel moeite om maar zo trendy mogelijk te klinken en mee te liften op het gelikte productiewerk van Anders Friden (In Flames) en Andy Sneap.
Met dit nieuwe album wordt deze trend doorgezet. De plaat staat bol van de Killswitch Engage en As I Lay Dying riffjes en de afgezaagde catchy cleane zangstukjes duiken ook voortdurend op. Dit laatste is overigens altijd al een zwak punt van Caliban geweest en live levert dit geregeld tenenkrommende momenten op. De elf nummers op The Undying Darkness klinken als nummers die de liefhebber van de moderne Amerikaanse metalsound al vele malen hebben gehoord. Enige originaliteit of een eigen sound is ver te zoeken. En dit was vroeger nog wel een van de sterkste punten van deze band. Jammer.
Voor het hardcorepubliek is Caliban niet meer interessant zolang ze achter populaire Amerikaanse bands blijven aanlopen. Maar de metalkids zullen ongetwijfeld allemaal weglopen met deze plaat die productietechnisch gezien wederom klinkt als een klok. Maar ik heb het even met ze gehad.
Tracklist:
- Intro
- I Rape Myself
- Song About Killing
- It’s Our Burden To Bleed
- Nothing Is Forever
- Together Alone
- My Fiction Beauty
- No More 2nd Chances
- I Refuse To Keep On Living…
- Sick Of Running Away
- Moment Of Clarity
- Army Of Me
- Room Of Nowhere
Line-up:
- Andy Dörner – vocals
- Denis Schmidt – guitar
- Marc Görtz – guitar
- Marco Schaller – bass
- Patrick Grün – drums
Links: