Arnhem Metal Meeting 2005

Arnhem Metal Meeting

Zaterdag 26 November 2005, Musis Sacrum, Arnhem

Op vrijdag zat Nederland nog gigantisch dichtgetimmerd vanwege de plotseling invallende winter. Op zaterdag zijn we toch maar weer op stap gegaan. De Arnhem Metal Meeting stond op het programma. Zo op het oog bij voorbaat al een top evenement met een mooie en gevarieerde line-up. Op zich een beetje vreemde combi, het statige, deftige Musis Sacrum en een Metal Meeting. In de praktijk bleek het echter een hele leuke combi te zijn, met wel wat ingebouwde minpuntjes.

En om maar met de deur in huis te vallen, het is een dijk van een dag geworden. De organisatoren van de Arnhem Metal Meeting hebben niets aan het toeval overgelaten. Er is een perfecte organisatie neergezet. Van binnenkomst tot afscheid kan je alleen maar een beetje zeuren over wat kleinigheidjes, waar iedereen ook nog eens verschillend over denkt. De hele dag liep het programma keurig op de klok, zonder dat dat op een vervelende manier invloed had op de inhoud. Beveiliging was nadrukkelijk, maar zeker niet hinderlijk, aanwezig. Eten en drinken was volop verkrijgbaar, zonder verschrikkelijk lange wachttijden. Natuurlijk was er ook hier een muntjes systeem, het eten en drinken was redelijk betaalbaar en (dat had ik tot nu toe nog niet meegemaakt) na afloop konden de munten die over waren weer verzilverd worden! De toegangsprijs was pittig, maar er stond dan ook een niet gering programma en een goede organisatie tegenover.

Musis Sacrum is een prachtig gebouw met twee mooie zalen. Het derde zaaltje in de kelder vond ik niet zo heel erg geweldig. Met het zeer lage plafond en ook nog eens de stands met merchandise en andere waren aan de rand van het zaaltje als een soort market opgesteld, niet echt een sfeervol plekje. De grote zaal (Nuon zaal) is inderdaad groot en als het balkon niet gevuld is, ook heel hoog en hol en qua akoestiek dus ook zeker niet ideaal. De tweede zaal (van Wijnenzaal) was absoluut qua sfeer en geluid de beste zaal. Het gebouw was goed gevuld met prima gestemde metalfans uit binnen en buitenland. De redactie van Zware Metalen was, 4 man sterk, uitgerukt om verslag te doen van dit evenement. Martin, Remi en Joris waren er voor de stukjes en Arjan voor de foto’s. Klaar nu met het gepraat over de meeting zelf, laten we het eens over de muziek gaan hebben.

Rock moet Rollen is mijn motto. Vandaar dat ik het bij de Deense band Volbeat al direct helemaal naar mijn zin had. Men had de ondankbare taak het feest te openen. Met veel praten en aanmoedigen van de zanger en een stevige pot prima neergezette rock & roll met een hang naar power lukte het de jongens toch heel aardig om de boel in gang te zetten. Ik heb lekker staan swingen en genieten in de zaal die, achteraf gezien, het beste geluid van de dag kende, de Van Wijnenzaal. Volbeat had alles te bieden wat rock &roll lekker luisterbare en swingbare muziek maakt. Lekkere vette drum ritmes die stevig in de podiummix staan en galopperend de weg banen voor de rest van de instrumenten. Bonkende bassloopjes, gierende gitaren en prettig aandoende zang.

Het debuutalbum van deze Deense Heren is in september uitgebracht en kreeg goeie recensies in heel Europa. Het album heet The Strength, The Sound, The Songs. Ik ken het materiaal van de mannen onvoldoende om iets zinnigs over de playlist te zeggen maar petje af voor Volbeat, ze kregen het aanwezige publiek, nog niet zo veel helaas, behoorlijk enthousiast en da’s de bedoeling van een opener. “Een volgende keer graag wat meer Volbeat shirts vooraan in de zaal”, riep de zanger halverwege het optreden. Ik ben er bijna zeker van dat dat ook gaat gebeuren, als ze net zo doorgaan als nu het geval is.(RP)

Als je praat over een Nederlandse band die nationaal stevig aan de weg timmert en dat ook op internationaal gebied steeds meer wil doen, dan heb je het op dit moment zeker over Callenish Circle. Heel leuk dan ook om ze tegen te komen als opener op het grote podium van de Arnhem Metal Meeting. Er is een nieuwe cd, er is volop promotie, er wordt gedaan aan image building, maar vooral wordt er live een overtuigende show en een stevig stukje muziek neergezet.

Het optreden van de band was sterk, er werd strak gespeeld en de band kwam vooral zelfverzekerd over. Uiteraard speelde de band een rits nummers van het nieuwste album Pitch Black Effects. Helaas kwamen de samples en andere geluidseffecten die gebruikt zijn op het laatste werk live slecht uit de verf. Overigens was de rest van het geluid ook niet zo jofel, het was erg hard en schel afgesteld. Dat bleek men achteraf overigens te delen met alle andere bands die in de Nuon zaal speelden. Gelukkig konden deze minpuntjes de pret niet drukken, want vooral de nummers Witness Your Own Oblivion en de afsluiter Obey Me bezorgden mij de eerste serieuze nekbewegingen van de dag. (RP/JP)

Mijn tweede band van de dag was Fluisterwoud. De opener van de kleinste zaal, de ‘D&T stage’ genaamd. Allereerst was de binnenkomst in de zaal al een teleurstelling, het was niet meer dan een ruime hal met witte muren en een laag wit plafond. Het podium bestond uit een paar bij elkaar gezette tafeltjes die niet te hoog konden zijn, omdat de bandleden anders het plafond zouden raken. Het enige positieve dat ik kon bedenken, was dat als een band er optreedt die niet bevalt, je je alleen maar hoefde om te draaien om bij een paar kraampjes te snuffelen.

Ik verwachtte dus vooral op het gebied van het geluid het ergste voor het optreden van Fluisterwoud. Maar toen de band daadwerkelijk begon te spelen viel het geluid me behoorlijk mee. Sterker nog, het geluid klonk (waar ik stond tenminste) nog best aardig. Helaas was het qua sfeer natuurlijk jammer, want hoewel de band er qua corpsepaint en aankleding geweldig uitzag, kwamen de nummers die ze speelden, zoals Gitzwart In Wolvenfaam en Woudangst, op deze manier niet helemaal tot hun recht. (JP)

Op het moment dat ik de Van Wijnen zaal binnenstapte was de band Mercenary net met haar optreden begonnen, en de zaal was ook al redelijk gevuld, dus ik neem aan dat er veel fans zijn die een plekje vooraan hebben willen bemachtigen. Nu is de heavy/power-metal die de band maakt niet echt mijn smaak en had de band te kampen met een nogal slecht zaalgeluid, maar toch leverde de band een strakke set af, die het aanwezige publiek geboeid in bedwang hield en onwillekeurig toch indruk op me maakte, wat me doet denken dat het het geluid op het podium waarschijnlijk beter was dan in de zaal. De tussen Rob Halford en een willekeurige black-metal zanger schommelende zangpartijen waren intens en ook de gitaarharmonieën waren vandaag dik in orde, ondanks het slechte zaalgeluid. Het zaalgeluid verschilde overigens wel op de verschillende plaatsen in de betreffende zaal, want toen ik wat verder naar voren liep en iets verder naar het midden, was het geluid wel iets beter. Het overige publiek scheen echter maling te hebben aan wat voor geluids-issues dan ook en genoot met volle teugen en met een nummers als BloodRush heeft de band zelfs een niet-power/heavymetal liefhebber als ik af en toe toch nog wel even kunnen boeien. (MW)

Op ieder feestje zijn ze welkom tegenwoordig. De mannen van Ensiferum zorgden met hun eigen specifieke geluid voor een geweldig feestelijke sfeer. De ridicule riedeltjes die uit het toetsenbord werden getoverd, aangevuld met de dreunende maar toch melodieuze muziek en de karaktervolle rauwe zang. Uniek is het niet, bijzonder wel.

Maar ondanks het feit dat er nummers van de nieuwe cd gespeeld werden, kreeg ik zo tegen het einde van het optreden het gevoel dat het allemaal wel een beetje veel van hetzelfde werd. Toen er dan ook nog eens een niet echt daverende cover van Amorphis voorbij kwam, had ik het wel een beetje gehad. Totdat men het laatste nummer inzette. Toen was ik weer helemaal bij de les. Wat een geweldig nummer, wat een machtig besluit. Al met al een prima optreden en zo liepen we van hoogtepunt naar hoogtepunt die dag. (RP)

Eén van de redenen die het voor mij de moeite waard maakten om de hachelijke, onzekere treinreis naar Arnhem te ondernemen, was het Belgische Leng Tch’e. Met een nieuw album op zak en twee relatief nieuwe bandleden in de gelederen, was ik vooraf benieuwd hoe de heren het er tegenwoordig live vanaf brengen, aangezien ik ze al een keer eerder in Groningen had gezien in het voorprogramma van Morbid Angel, waar ze nogal weggespeeld werden. Maar laten we eerlijk zijn, er was toen maar weinig publiek en er zijn überhaupt maar weinig bands die de death metal grootmeesters in een live situatie naar de kroon kunnen steken. Het spreekt dus voor zich dat de heren van Leng Tch’e nog een tweede luisterbeurt verdienden. En de kleine D&T zaal in de Musis Sacrum lijkt me een uitstekende locatie, want ik denk dat een band als dit in een lekker rokerig klein zaaltje meer tot z’n recht komt dan in bijvoorbeeld een enorme theaterhal. En de heren stelden me dan ook niet teleur. Een half uur lang was het genieten geblazen van de ene na de andere grind-kraker en de zaal was dan ook in ‘no time’ opgewarmd, en vooraan ontstond al gauw een pit, alwaar de liefhebbers hun overtollige alcoholpercentages eens lekker eruit konden ‘smijten’. Tijdens dit optredens viel met name drummer Sven op door zijn enorm snelle en bovendien strakke drumspel, die voor de rest van de band een goede basis vormde om eens lekker van leer te trekken. Ook zanger Boris was mooi op dreef, met z’n gekke bekken en hij zweette zich naar eigen zeggen ook ‘de tering’. Hij maakte nog even een opmerking over iemand in het publiek die daar met leren broek en klompen stond, alvorens de band Don’t Touch My Spandex inzette. Jammer voor de zanger dat hij tijdens het laatste nummer onbedoeld nog even onderuit ging, maar ach, als het optreden verder zo leuk gaat, wie kan dat dan nog iets schelen? Voor mij het muzikale hoogtepunt van de dag. (MW)

Enslaved was de voornaamste reden waarom ik al een hele tijd naar de Anrhem Metal Meeting uitkeek. De vorige keer dat ik ze zag, toevallig eerder dit jaar in het Patronaat te Haarlem, was ik heel erg onder de indruk van wat de Noorse heren lieten zien. Al vanaf de eerste seconde bleek dat ook dit weer een heel gaaf optreden zou worden. Het publiek en de band hadden er behoorlijk zin in. Enslaved kwam, zag en overwon wat mij betreft deze avond. De degelijkheid en de ervaring straalden echt van ze af. Niet alleen was het geluid goed, maar ook de nummerkeuze.

Zo kwamen er uiteraard veel nummers van hun laatste werk Isa voorbij zoals de opener Lunar Force, het titelnummer Isa en Return to Yggdrasil. De nummers van Isa lenen zich perfect voor live-optredens. Maar ook kwamen er oude nummers voorbij als Jotunblod en als geweldige toegiftSlaget I skogen Brotenfor. Het enige jammere aan het optreden was dat ze een beetje vroeg ophielden. Ze hadden nog ruim de tijd voor nog één à twee nummers volgens mij. Maar uiteraard mocht dat de pret totaal niet drukken, ook gaf dat me voor het eerst deze dag de tijd om eens een voedzame avondmaaltijd, bestaande uit patat en bier, weg te werken.(JP)

Voor aanvang van het optreden van Dismember zat de Nuon zaal al stampvol en het publiek stond zichtbaar vol spanning te wachten op het komende. De band werd bij opkomst dan ook met open armen en veel applaus ontvangen. “Are you people ready to die?” brulde zanger Matti, en zo te horen was het publiek daar inderdaad wel klaar voor. Hoewel de geluidskwaliteit verschilde per positie in de zaal, was het geluid in de Nuon zaal wederom niet al te best, wat toch afbreuk doet aan het luisterplezier dat je bij zo’n optreden hebt. De band scheen hier niet veel problemen mee te hebben, want het gehele optreden was eigenlijk van begin tot eind één groot feest, waarbij het speelplezier duidelijk van de band af straalde en dat plezier brachten ze ook zeker over op het aanwezige publiek, dat zich prima vermaakte met headbangen, pitten en crowdsurfen. Nummers als Bleed For Me, Live For The Fear (Of Pain) en Reborn In Blasphemy gingen erin als zoete koek. Om me heen zag ik verschillende mensen meebrullen, dansen en op allerlei andere manieren ‘gek’ doen. Kortom, Dismember leverde hier een geweldige show af en het publiek genoot van elke minuut. Alleen de volgende keer graag wat minder lange pauzes tussen de nummers. (MW)

Toevallig was de vorige keer dat ik de Rotterdoomse band Officium Triste live zag ook vlak voordat ik Candlemass zag. Ik kan me nog herinneren dat ik er erg van onder de indruk was. Maar dat was in Tilburg en dat was in Oktober 2002, nu is het eind 2005 en Officium Triste heeft behoorlijk aan de weg getimmerd. Zo hebben ze een behoorlijke live-reputatie opgebouwd en een album genaamd “Reason” uitgebracht. We hadden een mooi plekje uitgezocht naast de bar om al zittend met volle teugen van het optreden te genieten. Ook hadden we perfect zicht op het podium. Ik vreesde wel weer het ergste wat betreft het geluid, aangezien het weer in de kleine D&T stage was. Uiteindelijk bleek het geluid gelukkig vanaf de eerste noot prima te klinken.

Zonder echte onderbrekingen speelde de band in korte tijd toch best veel nummers. Zo kwamen bijvoorbeeld nummers van Reason aan bod als In Pouring Rain en This Inner Twist. Maar ook kwamen er redelijk wat nummers van mijn persoonlijke favoriete album The Pathway voorbij zoals Roses On My Grave en het geweldige Pathway Of Broken Glass. Al met al was het weer een net optreden en Officium Triste heeft volgens mij goede zaken gedaan wat betreft hun imago (en kraampje naast het podium). Terecht ook, want als één band het verdient is het wel Officium Triste. (JP)

De Zweedse death metal van Grave is voor veel jongere bands uit hetzelfde genre een groot voorbeeld geweest en daar ik de band nog nooit eerder live aan het werk heb gezien, vond ik de tijd daarvoor zo onderhand wel eens rijp worden. Onmiddelijk viel op dat tweede gitarist Jonas Torndal om mij onduidelijke redenen deze dag niet van de partij was. Dat is jammer, want hoewel het optreden van de band staat als een massief betonnen kasteel, viel de kracht van de muziek toch enigzins weg wanneer zanger/gitarist Ola Lindgren een gitaarsolo speelde, waardoor er op dat moment geen slaggitaar meer te horen was. Afgezien daarvan speelde de band een lekkere brute set, met nummers als Reborn, And Here I Die en Black Dawn. Dit is zeker een band die ik nog eens wil zien, maar dan graag met tweede gitarist. Ik ben zeer benieuwd in hoeverre de band me dan met een muur van muzikaal geweld omver zal blazen. (MW)

Candlemass is zo langzamerhand toegetreden tot de eredivisie van de live metal acts in Europa. Onder de bezielende muzikale leiding van zanger Messiah slaagt men er keer op keer in de zalen plat te spelen. Veel nieuws is er niet onder de zon, maar gelukkig is datgene wat er al is, ruimschoots de moeite waard. Zelfs al is het geluid in de holle Nuon zaal niet optimaal, Candlemass blijft indruk maken. Sterker nog, misschien past dit geluid zelfs wel een beetje bij de huidige Candlemass sound. De band voelde zich in ieder geval helemaal thuis, hitste het publiek op en genoot van de reacties. Deze interactie zorgde in ieder geval voor een fijne sfeer en een top optreden. Natuurlijk zongen we allemaal mee in het achtergrondkoor wanneer Messiah daar om vroeg. En natuurlijk kende een groot deel van de aanwezigen de songs noot voor noot en woord voor woord. Zoals ik al zei was het geluid niet optimaal, wat volgens mij (weer) grotendeels veroorzaakt werd door de akoestiek van de zaal.

Toch waren alle instrumenten goed te horen met natuurlijk voorop het kenmerkende dreunende en galopperende drumgeweld. Voeg daarbij de simpele maar effectieve aankleding van het podium met verlichte kruisen, de mooie uitlichting verder en het geinspireerde spel van de band en je hebt toch echt wat mij betreft de topper van de dag te pakken. Mijn hart huppelde nog wel een tijdje door op Doom ritme na afloop van dit optreden. Alleen Candlemass was het al waard om de sneeuwbuien te trotseren. Steeds meer wordt Candlemass de begeleidingsband van zanger/entertainer Messiah. Dat moeten ze niet al te lang uit gaan melken, want dan heeft iedereen het wel weer gezien en gehoord over een tijdje. Dat is dan ook de enige kritische noot die ik bij dit optreden heb.(RP)

Tijdens het optreden van het Duitse Totenmond in de D&T zaal waren er maar weinig mensen meer in de betreffende zaal over. Of dat te maken had met de impopulariteit van deze band, of met de juist immense populariteit van het tegelijkertijd in de Van Wijnen zaal spelende Thyrfing, weet ik niet, maar toch is het jammer voor deze band die absoluut wel haar best deed om een goeie show neer te zetten voor de mensen die wél bereid waren om deze band een blik waardig te gunnen. De zaal was bijna compleet gevuld met rook die door de rookmachines de zaal in werd gepompt, wat het hele optreden een beetje een duister, underground sfeertje gaf. Bij mij persoonlijk valt dat wel in de smaak, evenals de nogal standaard death metal, die door een strak spelende band aan het aanwezige publiek ten gehore werd gebracht. Het was alleen een beetje jammer dat het geluid nogal dreunde en rond zong, waardoor niet alle muzikale details even goed te horen waren. Wat mij betreft toch wel een vermakelijk optreden van een band die wel meer publiek had verdiend. (MW)

De afsluiter van de Van Wijnen stage was deze avond Thyrfing. De band heeft niet stilgezeten de laatste tijd en onlangs is er een nieuw album van de heren verschenen genaamd farsotstider. Ik was dan ook best benieuwd naar hoe deze nummers live zouden bevallen. Al bij de aankondiging werd het grote minpunt van het optreden duidelijk. Het geluid was ontzettend slecht en hard afgesteld. De vocalen waren zelfs zonder muziek wat lage tonen in de verte en de rest van de muziek was zo schel dat mijn gehoor een paar dagen nodig heeft gehad om bij te komen.

Desalniettemin had de band en vooral het publiek er veel zin in waardoor het flink dringen geblazen was vooraan. Vooral de oudere nummers zoals bijvoorbeeld Digerdöden en From The wilderness came death vielen goed. Ook kwamen er een paar nummers voorbij van het laatste werk, waar ik en de rest van het publiek duidelijk minder enthousiast over waren. Misschien komt het omdat weinigen het album kennen of misschien dat het album wat minder in de smaak valt. Gelukkig wist de band (die er overigens mooi opgemaakt uitzagen) het publiek zelfs op de mindere momenten verder goed op te zwepen. Achteraf kon ik twee dingen concluderen. Ten eerste wordt het de hoogste tijd om farsotstider uit te proberen en ten tweede moet ik spoedig oordoppen gaan aanschaffen.(JP)

Door het slechte weer viel het nogal mee met de drukte bij Destruction. Veel mensen wilden blijkbaar niet op de laatste trein gokken en veel anderen die met de auto waren gekomen wilden waarschijnlijk liever snel weg zijn, voordat het echt een chaos werd. Desondanks bleven de Duitse thrashers van Destruction enthousiast en zetten hun beste beentje voor. Helaas werkte het geluid niet erg mee tijdens het optreden, waardoor sommige nummers niet goed uit de verf kwamen. Vaak doet dit enigzins afbreuk aan het luisterplezier, maar in dit geval vond het publiek het allemaal prima en reageerde enthousiast op al het muzikale moois dat de band te bieden heeft. De drie Duitsers wisten hun goede reputatie in ieder geval waar te maken en verzorgden een prima optreden. Ze brachten veel Metal Discharge nummers ten gehore, maar ook de nodige klassiekers bleven niet achterwege. Natuurlijk werden Nailed To The Cross en Thrash Till Death niet overgeslagen. En na een drie nummers tellende toegift kwam er een eind aan een uitermate geslaagde Arnhem Metal Meeting en kon iedereen al glibberend over de sneeuw een warm bedje opzoeken, of in sommige gevallen de kroeg induiken om nog even verder te feesten.

Met dank aan Eugene Straver voor hulp bij Destruction

De Arnhem Metal Meeting 2005 is een evenement geweest, dat we niet snel zullen vergeten en dat moeilijk te evenaren zal zijn in de komende jaren. Complimenten aan de organisatie, aan alle vrijwilligers en beroepsmatig aanwezigen en aan de spelende bands. Tot volgend jaar in Musis Sacrum. Met een Goudvishal met goed gevuld programma, een Willemeen en een Arnhem Metal Meeting doet Arnhem een stevige gooi naar Metal hoofdstad van Nederland.

Tenslotte nog even de gebruikelijke links :

• Website Arnhem Metal Meeting
• Website Musis Sacrum
• Website Callenish Circle
• Website Candlemass
• Website Destruction
• Website Dismember
• Website Ensiferum
• Website Enslaved
• Website Fluisterwoud
• Website Grave
• Website Leng Tch’e
• Website Mercenary
• Website Officium Triste
• Website Thyrfing
• Website Totenmond
• Website Volbeat