Akercocke – Words That Go Unspoken, Deeds That Go Undone
Earache – 2005
Akercocke is zo’n typische band die vanaf het eerste album al een
unieke stijl heeft en die echt trouw blijft aan die eigen stijl en geen
kniebuiging doet naar de beluisteraar van de muziek. De mix van death en black
metal met een uniek Britse High Society ondertoon grafisch geflatteerd door
maatpakken en schaars geklede dames is al menige jaren een archetype van
kwaliteitsmetal. Echter op onverklaarbare wijze is deze band nooit echt
doorgebroken bij het mainstream metal publiek.
Zonder het nieuwe album gehoord te hebben vallen me al een tweetalen dingen
op, ten eerste de ongebruikelijk lange naam en ten tweede het niet aanwezig zijn
van foto’s van schaars geklede dames of verwijzing naar Satan op de cover.
Zouden de heren een rustigere koers in geslagen zijn? Die vrees wordt gelukkig
in één klap verbrijzeld door de opener Verdelet die een Akercocke
laat horen zoals ze net voor Choronzon waren. Snel, hard, gemeen
afgewisseld met meer sferische stukken maar allemaal op een heerlijk hautain
toontje. Opvolger Seduced gaat op deze koers verder waardoor ik nu
eigenlijk al kan zeggen dat fans die wat teleurgesteld waren door Choronzon
dit nieuwe album toch moeten proberen.
Vervolgens gaat de band in het nummer Shelter from the Sand, die een
ruime tien minuten duurt, een meer experimentele kant op, tempo geregeld wat
lager, cleane zang, rustige gitaarloopjes, meer electronica en
toetsen/sample-partijen. Een nummer die Akercocke laat zien als een band
die veel sferischer te werk is gegaan als op voorgaande albums, een experiment
of een nieuwe koers?
Eyes of the Dawn gaat in ieder geval weer gruwelijk hard en snel de
kamers door, het begint er op te lijken alsof Akercocke de stijl die op
Choronzon ontwikkeld werd beter heeft weten te combineren met hun stijl
op Rape of the Bastard Nazarene en The Goat of Mendes. Aangezien
de band namelijk na Eyes of the Dawn ook komt met een intermezzo die zo
van Choronzon had kunnen komen, om over te gaan in de titeltrack, die
echt alle voorgaande albums combineert en barst van energie en sfeer.
Zo blijft het album eigenlijk voortrazen, een aantal tracks pakken meer terug
naar het oudere werk (o.a. Seraphs and Silence en Penance) en in
een Interactable is de band weer een stuk softer bezig, maar niet minder
kwaadaardig! Uiteindelijk sluit het viertal het album waardig af met een track
die bijna als ballad betiteld kan worden, waarin overigens wederom even blijkt
dat Jason Mendonça naast een
verdienstelijk gitarist ook nog eens een zeer veelzijdig zanger is. En samen met
zijn drie kornuiten kan ik zeggen dat ze zichzelf overtroffen hebben, een
geweldig uitgebalanceerd, bruut en toch sfeervol album, die iedereen die graag
wat meer uitgediepte en intelligentere metal wil horen moet gaan beluisteren.
Tracklist:
- Verdelet [mp3]
- Seduced
- Shelter from the Sand
- Eyes of the Dawn
- Dying in the Sun
- Words That Go Unspoken (part 1)
- Intractable (Words That Go Unspoken Part 2)
- Seraphs and Silence
- The Penance
- Lex Talionis
Line-up:
- Jason Mendonça
- Matt Wilcock
- Peter Theobalds
- David Gray
Links: