Shining – IV: The Eerie Cold
Avantgare Music, 2005
Deze promo is nogal laat bij ons binnengekomen, aangezien hij in maart al ergens verschenen is, maar hier dan toch nog een review.
Voor wie Shining niet kent, dit is een project rond het heerschap Kvarforth die met zijn muziek maar één doel voor ogen heeft: totale duisternis en misantropie. Om dit doel ritmisch bij te staan heeft hij niemand minder dan Hellhammer (ons allen natuurlijk bekend van Mayhem) weten te strikken. Dit is deel 4 uit de serie Shining en tevens het laatste werkstuk wat we van hem onder deze naam mogen verwachten.
De wenkbrauwen werden wel even gefronst toen ik voor het eerst The Eerie Cold de cd-speler inschoof. Een vreemd ruisend geluid met daaroverheen simpele afgedempte akoestische gitaaraanslagen vormen het intro, waarna al snel een relaxed drumpartijtje wordt ingezet tezamen met een uiterst subtiele gitaarsolo. Nog net voordat ik even ging checken of ik de juiste cd wel in de lade had gestopt, kwamen de schelle gitaarpartijen al uit mijn speakers galmen. Yes! Dit is heerlijk! Het half-time drumwerk doet mij schudden op mijn stoel en ik wist vanaf nu al dat dit een schitterende plaat zou worden. En mijn vermoeden bleek waarheid!
Het knappe aan dit album is dat het glashelder geproduceerd is en vol zit met tempowisselingen, maar dat de zieke sfeer er geen moment onder te lijden heeft. Deze man weet wel zo’n naargeestige sfeer neer te zetten dat je wel heel erg overtuigd wordt dat ie het allemaal wel erg meent! De suïcidale black metal wordt bijgestaan door rustgevende passages met behulp van cleane gitaar en ook piano, waarna de hel weer losbarst. Daaroverheen liggen prachtig creative baslijnen en de zwaar overtuigende screams van Kvarforth die nogal eens uitmonden in ijselijk gegil. Brrr kippenvel! Nee, dit is niet zomaar even een Darkthrone– of een Burzum-kloontje, dit is een pikzwarte black metal plaat met een behoorlijk experimenteel randje. Daarbij zit het experiment ‘m vooral in de cleane passages, die ervoor zorgen dat het muzikaal ineens een hele andere richting opslaat, maar zogezegd zonder dat dit ten koste gaat van de ijskoude sfeer die dit album uitademt. Eén van de vreemdsoortige stukken is het rustige titelnummer dat voortkabbelt op een vrij simpel clean gitaarthema, waarin je iemand hevig depressief hoort preken (eigenlijk huilen) over de (on)zin van het leven. Dit deed mij wel degelijk even slikken!
Voor wie het na deze recensie nog niet helemaal duidelijk is: dit soort muziek is overduidelijk niet bestemd voor mensen die aan de Prozac zitten wegens hevige depressiviteit. Wanneer u toevallig mensen ziet die per ongeluk wel in aanraking komen met dit zwartgeblakerde werkje raad ik aan om onmiddellijk contact op te nemen met de huisarts. En als dat te lang duurt en de scheermesjes al tevoorschijn zijn gehaald, draai dan Shiny Happy People van R.E.M. totdat de dokter gearriveerd is.
Voor de rest van jullie black metal adepten kan ik alleen maar zeggen: kopen dit ding!
Tracklist:
- I Och Med Insikt Skall Du Förgå
- Vemodets Arkitektur
- Någonting Ar Jävligt Fel
- Eradication Of The Condition
- The Eerie Cold (Samvetskvalens Ballad)
- Claws Of Perdition
Line-up:
- Kvarforth – Vocals, guitars
- Phil A. Cirone – bass, keys
- Hellhammer – drums
Link: