Slayer – Repentless
Nuclear Blast, 2015
Een nieuwe Slayer! Volgens vele fanatieke fans had deze plaat nooit mogen verschijnen: Slayer zou Slayer niet meer zijn met het wegvallen van de overleden Jeff Hanneman en Dave Lombardo. Een aardige gedachte, maar tegelijkertijd moet er ook gewoon brood op de plank komen. Jeff Hanneman dronk zichzelf dood en Dave Lombardo probeerde de band ordinair te chanteren door vlak voor een tour meer loon te eisen. En dan zouden de overgebleven leden Tom Araya en Kerry King hun bas en gitaar maar aan de wilgen moeten hangen om te gaan vakken vullen?
Nee, ze besloten de ene tour op te laten volgen met de ander en een nieuwe plaat te maken met de logische vervangers Gary Holt (opperhoofd van Exodus en een oude bekende van de band) en Paul Bostaph (die in de jaren ’90 de drumstokjes al hanteerde). Bovendien: we hebben het hier over Slayer. Die laten zich door niemand de les lezen, en als iemand zo stom is dat tóch te doen, krijgt ‘ie een stoot voor z’n hoofd. Stoppen? Tsss… rot op!
Repentless is het eerste album van Slayer-nieuwe-stijl, de opvolger van World Painted Blood uit 2009. Ondanks het wegvallen van de helft van de band klinkt Repentless als een logisch vervolg op die plaat, zij het met een beter geluid. Het is op en top Slayer met aanzwellende, dreigende songs (When the Stilness Comes (helaas duurt de opbouw te lang gezien de totale lengte van de song. Als dit anderhalve minuut langer had geduurd was het een wereldnummer geworden)), de bekende vlammende gitaren, de half schreeuwerige, gemene, bijna sarcastische zang van Araya en de bekende teksten vol haat en geweld (‘I’ll never hesitate to break you, rape you, torture every part of you’ in Atrocity Vendor en ‘A little violence is the ultimate drug/ Let’s get high’ in Vices).
Tegelijkertijd is de conclusie die aan de vorige plaat werd verbonden, dezelfde als die op Repentless kan worden geplakt. Ook dit werkstuk zal niet de geschiedenis ingaan als één van de succesvolste platen van Slayer. Het is wederom gewoon een geloofhatend, rebellerend Slayer-album dat ook nu weer beter is dan de laatste Metallica.
Enkele nummers zult u tijdens de komende tours wel herkennen. De titeltrack bijvoorbeeld, When the Stillness Comes en Implode. Daarna is het gauw weer over tot de orde van de dag met Angel of Death, Raining Blood, Dead Skin Mask en al die andere nummers die u wel kunt dromen. De verborgen pareltjes op deze plaat zijn trouwens Chasing Death en het al genoemde Atrocity Vendor. Spijtig is dat het enige nummer waar Jeff Hanneman nog een bijdrage aan heeft geleverd, Piano Wire, gelijk de slechtste van de plaat is.
Al met al valt Repentless zeker niet tegen. Het is geen plaat die de wereld op zijn grondvesten zal doen schudden, maar vormt wel gewoon een fijn Slayer-album. Goed genoeg om het vakkenvullen nog even uit te stellen, maar helaas ook weer niet van die kwaliteit dat de discussie over het wegvallen van Hanneman en Lombardo ermee zal verstommen.
Tracklisting:
- Delusions of Saviour
- Repentless
- Take Control
- Vices
- Cast the First Stone
- When the Stillness Comes
- Chasing Death
- Implode
- Piano Wire
- Atrocity Vendor
- You Against You
- Pride in Prejudice
Line-up:
- Tom Araya – Vocalen, bas
- Kerry King – Gitaar
- Gary Holt – Gitaar
- Paul Bostaph – Drums
Links: